Το πρώτο Μουντιάλ από τον Προφήτη Ηλία

Πριν από 44 χρόνια τέτοια εποχή, Ιούνιο μήνα του 1970, είχε φθάσει και στη μικρή μας κωμόπολη ο αχός του παγκοσμίου κυπέλλου ποδοσφαίρου που τότε διεξαγόταν στο Μεξικό.

Από τις αθλητικές εφημερίδες κυρίως, που κρέμονταν από τα μανταλάκια στις εξώπορτες των δύο βιβλιοπωλείων – χαρτοπωλείων του κεντρικού δρόμου.

Γυμνασιόπαιδες εμείς τότε πριν πάμε στο σχολείο τρώγαμε κοντά μισή ώρα στη λαθρανάγνωση,διαβάζοντας για τις συναντήσεις των γιγάντων, για τη Βραζιλία, την Ιταλία, τη Γερμανία, την Αγγλία, για τον Πελέ, τον Ζερζίνιο, τον Κάρλος Αλμπέρτο, τον Μπονισιένα και άλλους διεθνείς άσους της μπάλας.

Καθυστερημένοι φθάναμε στο προαύλια, ίσα που προλαβαίναμε την προσευχή.

Φούντωναν οι συζητήσεις στη συνέχεια στα διαλείμματα, ομηρικοί καβγάδες και μέγας ανταγωνισμός γνώσεων.

Όσοι διάβαζαν το πρωί είχαν να λένε στους άλλους όλη μέρα. Μέχρι που κάποια στιγμή κυκλοφόρησε στο Γυμνάσιο πως ο Γυάλας, ένας συχωρεμένος σήμερα έμπορος ηλεκτρικών συσκευών, έφερε την πρώτη τηλεόραση και πως επιτέλους θα βλέπαμε για πρώτη φορά μπάλα ζωντανά και μάλιστα αγώνες του παγκοσμίου κυπέλλου.

Όμως τα προβλήματα έμοιαζαν αξεπέραστα. Η κυκλοφορία μετά τις 8 το βράδυ απαγορευόταν για τους μαθητές.

Οι καθηγητές γύριζαν τις νύχτες και «συνελάμβαναν» τους παραβάτες. Αλλά αυτό ήταν το λιγότερο.Το σημαντικότερο ήταν ότι σήμα της τότε κρατικής Τηλεόρασης δεν έφθανε στο μαγαζί του Γυαλά.

Μόνο στις κορφούλες έπιανε.

Περνούσαν οι μέρες και η αγωνία μεγάλωνε καθώς λύση δεν βρισκόταν. Κάποιος έριξε την ιδέα να πάμε την Τηλεόραση στον Προφήτη Ηλία, ένα εκκλησάκι που βρισκόταν στην κορυφή ενός λόφου και είχε ρεύμα ηλεκτρικό.

Οργανώθηκε η επιχείρηση μεταφοράς και εγκατάστασης της συσκευή.