Αν κατάλαβα καλά, ένας δημοσιογράφος αποκτά πρόβλημα προσωπικής αξιοπιστίας και επαγγελματικής υπόστασης αν μπλεχθεί στην πολιτική –εκτός αν πολιτευθεί με την Αριστερά!
Δημοσιογράφοι μπορεί να υπάρχουν σε όλα τα ψηφοδέλτια, όπως και γιατροί ή δικηγόροι. Αλλά δημοσιογράφοι που δεν κατεβαίνουν με την Αριστερά θεωρείται μάλλον αμφίβολο αν είναι δημοσιογράφοι.
Ισως επειδή ο δημοσιογράφος οφείλει να εκφράζει «τα συμφέροντα του λαού» ή «να αντιμάχεται το παρόν σύστημα» –που θα έλεγε και ο Λαζόπουλος…
Η ιδέα ότι δουλειά του δεν είναι να εκφράζει άλλον πλην του εαυτού του ούτε να αντιμάχεται κανέναν περισσότερο από κάποιον άλλον ούτε που τους έχει περάσει από το μυαλό.
Ευτυχώς ή δυστυχώς, όμως, το αριστερό φρόνημα δεν αποτελεί επαγγελματικό προσόν στη δημοσιογραφία –όπως δεν είναι και το δεξιό ή το κεντρώο…
Αυτά τα απλά πράγματα είναι απολύτως αυτονόητα σε ολόκληρη την υφήλιο πλην Ελλάδας.
Εδώ η δημοσιογραφία θεωρείται ένα είδος συνωμοσίας σε διαρκή εξέλιξη.
Αν μετρήσω πόσους πρωθυπουργούς και πόσους πολιτικούς έχουμε καταστρέψει τις τελευταίες δεκαετίες, θα πρέπει να ανατρέξω στον τηλεφωνικό κατάλογο.
Αλλά προσέξτε το οξύμωρο: οι ίδιοι άνθρωποι που κατασκεύασαν και υπηρετούν την έννοια της «κομματικής» ή της «στρατευμένης δημοσιογραφίας» έρχονται να ψέξουν όσους δεν συμπράττουν στη δική τους πολιτική ιδιοτέλεια.
Αυτή η αντίληψη αποτελεί μεγάλο βάσανο για την ελληνική δημοσιογραφία.
Οι άνθρωποι του Τύπου δεν κρίνονται πλέον με επαγγελματικά κριτήρια αλλά για τις απόψεις τους ή, ακόμη χειρότερα, για τα υποτιθέμενα σχέδια που υπηρετούν.
Εχω βαρεθεί, ας πούμε, να με ρωτούν «πού βρήκε τα λεφτά ο Θεοδωράκης», προφανώς επειδή είναι δημοσιογράφος, δούλευε στο Mega και κόβει ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ειλικρινά τρεις σκασίλες έχω για τα λεφτά του Θεοδωράκη, αλλά δεν θυμάμαι να είχε ανησυχήσει κανείς για τη χρηματοδότηση του Π. Καμμένου όταν έφτιαξε τους ΑΝΕΛ ή του Φ. Κουβέλη όταν ίδρυσε τη ΔΗΜΑΡ.
Και ορθώς δεν ανησύχησε κανείς. Διότι κατηγορητήρια με απορίες, συσχετισμούς, υπόνοιες και συνειρμούς δεν στήνονται.

Οποιος ενδιαφέρεται ψάχνει, βρίσκει και καταγγέλλει. Αλλά για να το κάνει αυτό δεν αρκεί να είναι κομματόσκυλο: πρέπει να είναι και δημοσιογράφος!

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ