Μετά τους επαίνους, η έντονη ανησυχία. Μέσα σε 24 ώρες ανατράπηκε πλήρως το ευνοϊκό για την Ελλάδα σκηνικό που είχε στηθεί με τα θετικά –αν και κάπως επιφυλακτικά, είναι αλήθεια –σχόλια που ακούστηκαν για την πρόοδο της ελληνικής οικονομίας κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του Eurogroup και του Ecofin στην Αθήνα. Αυτή είναι η εκτίμηση που επικρατεί τώρα στις Βρυξέλλες, μετά τις καταιγιστικές εξελίξεις από την αποκάλυψη ότι ο στενότερος συνεργάτης του Ελληνα Πρωθυπουργού διατηρούσε υπόγειες επαφές με τη Χρυσή Αυγή. Και είναι αυτή η απαράδεκτη σχέση που κυρίως εξοργίζει τους ευρωπαίους εταίρους, τη στιγμή που δίνεται η μεγάλη μάχη για να μην επικρατήσουν οι αντιλήψεις των ακροδεξιών κομμάτων στις επερχόμενες ευρωεκλογές. Καθώς μάλιστα στη Γαλλία η Μαρίν Λεπέν φαίνεται να κερδίζει την πρώτη θέση, ενώ στη Βρετανία ανεβαίνει συνεχώς ο αντιευρωπαϊστής Νάιτζελ Φάρατζ.
Πέρα, όμως, από την ανησυχία για την άνοδο της Ακροδεξιάς και του γεγονότος ότι στην Ελλάδα αυτή ταυτίζεται με τους νεοναζί, εκφράζεται παράλληλα έντονος σκεπτικισμός για το αν, κάτω από τις συνθήκες που διαμορφώνονται τώρα στην εσωτερική πολιτική σκηνή της χώρας, θα μπορέσει να διατηρηθεί στην εξουσία ο εύθραυστος κυβερνητικός συνασπισμός, έπειτα μάλιστα από τα διαφαινόμενα ως πιθανά πλέον αρνητικά αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών και ευρωπαϊκών εκλογών. Και τούτο διότι η κυβερνητική σταθερότητα θεωρείται απαραίτητη προϋπόθεση για την ολοκλήρωση του οικονομικού προγράμματος που έχει εκπονηθεί. Οπως επισημαίνεται, «όλα μπορούν να τιναχθούν στον αέρα από μια εκτός ελέγχου πολιτική κρίση». Πράγμα που δικαιώνει όσους πίστευαν εδώ και καιρό ότι το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πρωτίστως πολιτικό. Ετσι, εκεί που είχε αρχίσει να διαμορφώνεται μια θετική για την Ελλάδα εικόνα διεθνώς, με την πρόοδο στην οικονομική πορεία της, έρχεται τώρα η ανάρμοστη διαπλοκή του νεοναζιστικού μορφώματος με το πρωθυπουργικό γραφείο να την ανατρέψει.
Και είναι αυτό ένα σαφές πισωγύρισμα, ιδιαιτέρως αν αναλογισθεί κανείς ότι και στον ευρωπαϊκό χώρο γενικότερα ρυθμιστής των εξελίξεων, εν όψει των ευρωεκλογών, είναι πλέον η Ακροδεξιά, με την όποια μορφή έχει λάβει στις διάφορες χώρες, απειλώντας καίρια το ευρωπαϊκό μοντέλο ενοποίησης που με τόσο κόπο κτίζεται, χωρίς να έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Τη στιγμή, μάλιστα, που αποσχιστικά κινήματα, όπως αυτά της Καταλωνίας και της Σκωτίας, έχουν προγραμματίσει δημοψηφίσματα, εντός του έτους, προκειμένου να αποσπασθούν από την Ισπανία και τη Βρετανία και να δημιουργήσουν τις δικές τους κρατικές οντότητες. Ετσι, 100 χρόνια μετά την κήρυξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, που υπήρξε το οδυνηρό αποτέλεσμα του ανταγωνισμού των εθνικιστικών βλέψεων και της προσπάθειας επιβολής των επιμέρους συμφερόντων των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων, η ενωμένη σήμερα ευρωπαϊκή ήπειρος αντιμετωπίζει και πάλι το φάσμα των εθνικιστικού παροξυσμού, που τόσα δεινά έχει επιφέρει στην ανθρωπότητα.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
