Οργή, θυμός, αγανάκτηση είναι μερικά από τα συναισθήματα των δικαστών, που χειρίστηκαν ή χειρίζονται σήμερα την υπόθεσης ή τις δεκάδες υποθέσεων της Χρυσής Αυγής. Όχι ότι το περιεχόμενο του βίντεο δεν είναι αδιάψευστος μάρτυρας όσων υποπτεύονταν ότι ο γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου, αντικομμουνιστής κατά δήλωσή του, είχε «παρτίδες» με στελέχη της Χρυσής Αυγής, πριν και μετά την αποκάλυψη της εγκληματικής της δράσης.
Οχι ότι οι «ευαίσθητοι» αισθητήρες των επικεφαλής των δικαστικών ερευνών δεν καταλάβαιναν όλους αυτούς τους μήνες ότι ακόμα και εντός της κυβέρνησης υπήρχαν «επιφυλάξεις» και ας το πούμε ανοιχτά ακόμα και εντός της Δικαιοσύνης υπήρχαν δύο γραμμές. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ευτέρπη Κουτζαμάνη, που τώρα της αποδίδεται ιδιοτέλεια στις ενέργειές της με αγωνία, συνέπεια και πολλή δουλειά πήγε η ίδια στην Αντιτρομοκρατική και είδε τα βίντεο με τα ναζιστικά ή εγκληματικά ντοκουμέντα, που «έδεσαν» τη Χρυσή Αυγή ως εγκληματική Οργάνωση…
Όμως τα στοιχεία της δικογραφία είναι αδυσώπητα:
– Τα όπλα και η κατοχή τους, που στηρίζουν την προμήθεια της εγκληματικής οργάνωσης.
– Η στρατιωτική δομή της Οργάνωσης, που δείχνει ότι οι ιδέες των μελών της επιχειρούνταν να επιβληθούν με τη βία στουας άλλους πολίτες
– Οι δολοφονίες των Φύσσα και του πακιστανού εργαζόμενου στα Πετράλωνα, που έδειξαν οργάνωση πριν από το αιματηρό γεγονός (της δολοφονίας Φύσσα) και καθ’ ομάδας έφοδο στον τόπο του εγκλήματος στο Κερατσίνι.
– Ο προσηλυτισμός σε μια εγκληματική οργάνωση ακόμα και ανήλικων παιδιών.
Οχι, η έρευνα της δικαστικής εξουσίας δεν είναι πολιτική, είναι ποινική. Πολιτικό είναι το αδίκημα του κ. Παναγιώτη Μπαλτάκου να συναντιέται, χωρίς να ενημερώνει τον στενό συνεργάτη και φίλο του, τον Αντώνη Σαμαρά, με τους υπόδικους για εγκληματική οργάνωση. Πολιτική είναι η στάση του να διαφωνεί με την προσπάθεια της Πολιτείας να εξαρθρώσει το ναζιστικό μόρφωμα. Είναι πέραν σχολιασμού και η γλώσσα του σώματός του καθώς αμήχανα στριφογυρίζει τα δάκτυλά του και εμφανίζεται να απολογείται στον Ηλία Κασιδιάρη. Ολα αυτά μπροστά σε εικονίσματα όπου ο κ. Μπαλτάκος δεν διστάζει να εκστομίζει ψεύτικα επιχειρήματα για να απολογηθεί.
Αλλά μήπως οριακά είναι και ποινικά κολάσιμη;
Γιατί, όπως σωστά επεσήμανε στο Μέγκα ο Παύλος Τσίμας, σε τι προέτρεπε και πρέβευε ο κ. Μπαλτάκος με την «πολιτική» του γραμμή; Να μείνουν ατιμώρητοι οι δράστες και οι ηθικοί αυτουργοί των δολοφονιών και όσοι κατηγορούνταν ως διευθύνοντες μιάς εγκληματικής οργάνωσης; Να προσφέρει η Πολιτεία ασυλία σε όσους υπέθαλπταν ή συμμετείχαν σε εγκληματικές ενέργειες, όπως τραυματισμούς, βιαιοπραγίες και άλλα ανατριχιαστικά; Και σε τι κατηγορούσε την κ. Κουτζαμάνη ο κ. Μπαλτάκος; Στο γεγονός ότι άνοιξε τη δικαστική έρευνα, που έδωσε στοιχεία για 18 πρόσωπα (βουλευτές) και άλλα 32 εμπλεκόμενα στις εγκληματικές πράξεις της οργάνωσης;
Υπάρχουν και άλλα ντοκουμέντα διαβεβαιώνει έγκυρη πηγή. Να βγουν όλα -λέμε εμείς- για να μάθουμε ποιοί είναι εκείνοι, που μέσα στο σύστημα εξουσίας υποθάλπτουν και στηρίζουν πρόσωπα υπεύθυνα και ύποπτα για διάπραξη εγκληματικών πράξεων!
