Ο γερμανικός λαός επικύρωσε και επιβράβευσε χθες με ένα πρωτοφανές εκλογικό αποτέλεσμα την άσκηση της απόλυτης γερμανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη. Εκείνο που εκτόξευσε την Αγκελα Μέρκελ δεν ήταν η όποια «εσωτερική» της πολιτική, αυτή σχεδόν ούτε καν συζητήθηκε – άλλωστε, στο γερμανικό ομοσπονδιακό σύστημα, η λιτότητα μέσα στη Γερμανία έχει κριθεί αρνητικά στις περισσότερες από τις εκλογές στα ομόσπονδα κράτη.
Οι Γερμανοί είπαν χθες το μεγάλο «ναι» στην κυριαρχία της χώρας τους στην Ευρώπη, η οποία έρχεται επί των ερειπίων του νότου της κατά τα λοιπά «ενωμένης» Γηραιάς Ηπείρου.
Ηταν αυτονόητο και προδιαγεγραμμένο: μέσα από την πολιτική της στην κρίση χρέους, η Μέρκελ μπορεί να οδήγησε μεγάλο μέρος της Ευρώπης στην καταστροφή, έδωσε όμως στους Γερμανούς την Ευρώπη «στο πιάτο».
Τι περίμεναν δηλαδή εδώ στην Αθήνα όσοι εθελοτυφλώντας ακουμπούσαν τις ελπίδες τους σε αυτές τις εκλογές; Ότι ο γερμανικός λαός θα αρνιόταν αυτή τη σαρωτική επικράτηση; Ή ότι θα κυριαρχούσαν, έναντι αυτής της προοπτικής, ξεπερασμένες σοσιαλιστικού τύπου αντιλήψεις;
Δυστυχώς, για άλλη μία φορά, αυτή τη στιγμή στην Αθήνα, καταρρέουν οι όποιες φρούδες ελπίδες. Η Μέρκελ κατέστησε ήδη σαφές από την πρώτη κιόλας στιγμή ότι η πίεση δεν θα χαλαρώσει. Και είναι συνεπής με τον εαυτό της και τους ψηφοφόρους της: αυτό έλεγε, γι αυτό κέρδισε, αυτό λέει και αυτό θα πράξει. Ας το βλέπουν εδώ όσοι πιστεύουν ότι άλλα μπορείς και πρέπει να λες πριν από τις εκλογές και άλλα, τα ακριβώς αντίθετα, να πράττεις μετά…
Από χθες, η Αγκελα Μέρκελ καταλαμβάνει ουσιαστικά στη γερμανική ιστορία τη θέση του καγκελαρίου Μπίσμαρκ της «καλής» εποχής. Όπως την αποκάλεσε και ο γαλλικός Μοντ, γίνεται πια η «μητέρα – πατρίδα». Εκπληρώνει το ρόλο της απέναντι όχι φυσικά στην Ευρώπη, αλλά στην πατρίδα της με το πρόσχημα της Ευρώπης και αποθεώνεται γι΄ αυτό.
Τώρα εισερχόμαστε πλέον σε μία νέα εποχή: την προσπάθεια της οικοδόμησης της νέας «Πολιτικής Ευρώπης», που η Μέρκελ και κόμμα της έχουν ήδη από το 2011 προδιαγράψει. Αυτό είναι το στοίχημά της στην επόμενη τετραετία. Εισερχόμαστε με ορμή σε μία εποχή πυκνών, ιστορικού διαμετρήματος εξελίξεων…
