Μπανανία…

Η «λίστα Φαλτσιάνι» είναι σημαντική: Αρκεί μόνον να ληφθεί υπόψη ότι οι κυβερνήσεις των άλλων ευρωπαϊκών χωρών, οι οποίες πήραν η κάθε μία το τμήμα που αφορούσε τη χώρα τους, την αξιοποίησαν με εμφανή οφέλη στην πάταξη της φοροδιαφυγής.

Στην Ελλάδα όμως, οι πολιτικοί φαίνεται να έχουν κάποια διαφορετική άποψη για το τι σημαίνει δημόσιο συμφέρον. Ο κ. Παπακωνσταντίνου παραδέχθηκε μιλώντας στο Mega, ότι πράγματι οι μυστικές υπηρεσίες της Γαλλίας του απέστειλαν την περιβόητη «λίστα». Αντί όμως ο ίδιος να την παραδώσει στις αρμόδιες ελεγκτικές αρχές, όπως ακριβώς επιτάσσει το συμφέρον της χώρας και η θέση του υπουργού Οικονομικών, προτίμησε να την κλειδώσει για έξι μήνες στο συρτάρι του.

Ο λόγος είναι ότι δεν είχε εμπιστοσύνη στα στελέχη του ΣΔΟΕ, τα οποία κατά την άποψή του, ήταν διεφθαρμένα και, ως εκ τούτου, τα πρόσωπα τα οποία περιλάμβανε η λίστα θα έπεφταν θύματα εκβιασμών. Αυτό ήταν και το πρώτο ατόπημα του τότε υπουργού Οικονομικών. Το δεύτερο ήταν ότι αφήνει «ανοιχτό παράθυρο» για να εικάσει ο οιοσδήποτε πως τη «μαγείρεψε».

Για να μην πέσουν λοιπόν θύματα εκβιασμών από τους άντρες του ΣΔΟΕ τα μέλη τα οποία αναγράφονταν σε αυτήν, επέλεξε ο ίδιος ορισμένα ονόματα τα οποία έδωσε στις ελεγκτικές αρχές για να γίνει έλεγχος. Με ποια κριτήρια επιλέχτηκαν αυτά τα άτομα; Ποια ήταν η έκβαση της σχετικής έρευνας; Ουδείς γνωρίζει…

Αφού λοιπόν κράτησε τη λίστα έξι μήνες στο συρτάρι του ή ακόμη και τη… «μαγείρεψε», ο κ. Παπακωνσταντίνου αποφάσισε να δώσει το τσιπάκι –αυτή τη φορά- , με τα ονόματα στον τότε επικεφαλής του ΣΔΟΕ κ. Ιω. Διώτη. Ο τελευταίος αφού κράτησε με τη σειρά του επί μήνες στο συρτάρι του το τσιπάκι – «χωρίς να δει το περιεχόμενό του» – , αποφάσισε ότι έπρεπε να το παραδώσει στον τότε υπουργό Οικονομικών και νυν αρχηγό του ΠαΣοΚ κ. Ευάγγελο Βενιζέλο.

Ο κ. Διώτης δεν προέβη σε κανένα έλεγχο, αν και είχε τη «λίστα» στα χέρια του επί μεγάλο χρονικό διάστημα, επειδή κατά τη γνώμη του τα ηλεκτρονικά στοιχεία δεν περιήλθαν στην κατοχή της χώρας με νόμιμη διαδικασία. Διατείνεται λοιπόν ότι αν προχωρούσε σε έρευνα θα συντελούσε στην τέλεση σοβαρού ποινικού αδικήματος «στο οποίο ο ίδιος, ως πρώην εισαγγελικός λειτουργός, δε μπορούσε να συμπράξει».

Οι κυβερνήσεις των άλλων ευρωπαϊκών χωρών, δηλαδή, που αξιοποίησαν προς όφελός τους τη «λίστα» παρότι ήταν προϊόν υποκλοπής, ενήργησαν εκτός νομιμότητας. Η, ο ίδιος ο κ. Διώτης ως αρμόδιος εισαγγελικός λειτουργός, όταν συνελάμβανε τα μέλη της «17 Νοέμβρη», λειτουργούσε με βάση το «ευαγγέλιο» του νόμου…

Ο κ. Βενιζέλος «συμφώνησε αμέσως με τη νομική και υπηρεσιακή του εκτίμηση» του κ. Διώτη. Παρά ταύτα, αποδέχθηκε να παραλάβει τη «λίστα» από τον τότε επικεφαλής του ΣΔΟΕ μέσω άτυπης διαδικασίας χωρίς ούτε καν την πρωτοκόλλησή του συνοδευτικού εγγράφου.

Η σχετική διαδικασία ήταν δηλαδή άτυπη διαδικασία μεταξύ δύο πολιτικών προσώπων, τα οποία ενήργησαν χωρίς καμία νομική νομιμοποίηση, ωσάν το κράτος να είναι οι ίδιοι. Ο κ. Βενιζέλος μάλιστα δεν άφησε τη «λίστα» στο υπουργείο Οικονομικών, αλλά μετά την απομάκρυνσή του από το υπουργείο, την πήρε στο σπίτι του ή στα γραφεία του ΠαΣοΚ.

Μόλις ξεκίνησε η έρευνα από τους εισαγγελείς κ. κ.Γρηγόρη ΠεπόνηκαιΣπύρο Μουζακίτη, ο κ. Βενιζέλος αποφάσισε ότι έπρεπε να την στείλε με κούριερ στο Μέγαρο Μαξίμου, το οποίο με τη σειρά του, την έστειλε στο νυν επικεφαλής του ΣΔΟΕ κ. Μιχάλη Στασινόπουλο, ο οποίος με τη σειρά του την παρέδωσε στον κ. Πεπόνη.

Τι να πεις; Μπανανία; Το τραγικό όμως είναι ότι οι πολιτικοί που ενήργησαν με τον τρόπο που ενήργησαν γύρω από αυτό το θέμα, δεν άφησαν μόνον στο απυρόβλητο τη φοροδιαφυγή, αλλά είναι και οι πρωτεργάτες που βύθισαν τη χώρα στο Μνημόνιο και έλαβαν τα πιο σκληρά μέτρα σε βάρος των εργαζομένων στην μεταπολεμική ιστορία του ελληνικού κράτους.