Η σκηνοθεσία της εκδήλωσης της Χρυσής Αυγής στις Θερμοπύλες (μια επιλογή χώρου που δεν ήταν καθόλου τυχαία) θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί απομίμηση του ναζιστικού Θριάμβου της Θέλησης στη Νυρεμβέργη. Εξίσου σαφής ήταν και η ομιλία του αρχηγού της. Επετέθη κατά του υπουργού Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, που απέκλεισε κάθε ενδεχόμενο υποκατάστασης του κράτους από παραστρατιωτικά τάγματα εφόδου, και απείλησε ότι θα φύγουν από τη Βουλή: «Αισθανόμαστε άβολα εκεί μέσα. Αν θέλουν την εγκαταλείπουμε ανά πάσα στιγμή. Βγαίνουμε στους δρόμους για να δούμε πόσα απίδια βγάζει ο σάκος. Θα δούμε τι σημαίνει τάγματα εφόδου, τι είναι δρόμος, και τι σημαίνει να ακονίζονται οι ξιφολόγχες στα πεζοδρόμια».
Ακόμη και αν εκλάβουμε αυτές τις δηλώσεις ως μια ρητορική υπερβολή, ενείχαν ένα στοιχείο απειλής. Ως πού μπορεί να φθάσει αυτή η απειλή και ποια πρέπει να είναι η απάντηση της δημοκρατίας στις «ακονισμένες ξιφολόγχες»;
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
