Στο Ελλάντα την αλήθεια την μαθαίνεις από ξένα χείλη. Διαβάστε προσεκτικά τις τελευταίες δηλώσεις της φράου Ανγκελα Μέρκελ. Οχι εκείνη την δακρύβρεκτη. Πως δηλαδή «ματώνει η καρδιά μου όταν βλέπω τις μειώσεις των συντάξεων». Το προσπερνάω αυτό. Μοιάζει με φτηνό μελόδραμα ελληνοκινηματογραφικό.
Αναφέρομαι στις υπόλοιπες δηλώσεις. Οτι (πρώτο) για το σημερινό χάλι ευθύνεται αποκλειστικά η πολιτική ελίτ. Σα να μας λέει «ρε χαϊβάνια γιατί τους ψηφίζατε όλους αυτούς τους κοπρίτες όλα αυτά τα χρόνια;» Αρπα την τώρα ελληνάρα. Οτι (δεύτερο) «δεν γίνεται να πληρώνουν και να υποφέρουν από την κρίση πάντα οι ίδιοι» Σα να λέει «για όνομα του θεού, επιτέλους ας βάλουν το χέρι στην τσέπη και ας πληρώσουν οι ολιγάρχες».
Το φαντάζεστε; Η βασική εκπρόσωπος του ευρωπαϊκού νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού παραδίδει μαθήματα στοιχειώδους κοινωνικής ευαισθησίας. Πράγμα που σημαίνει ότι το σύστημα In Greece είναι μια ρεπλίκα Οθωμανικής, φεουδαρχικής οικονομίας. Και ότι (τρίτο) «δεν γίνεται οι εύποροι να παίρνουν τα βουνά και να βγάζουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό». Που πάει να πει «όσο αυτοί είναι πατριώτες άλλο τόσο εγώ είμαι εξωγήινη»
Πάνω κάτω τα ίδια είχε πει και η Κριστίν Λαγκάρντ. Το αφεντικό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. «Επιτέλους να πληρώσουν και οι πλούσιοι». Το ίδιο και «άθλιος» ανθέλλην Φίλιπ Ρέσλερ. Οταν έλεγε να επενδύσουν οι πλούσιοι έλληνες που βγάζουν τα λεφτά τους από την χώρα». Με απλά λόγια. Αυτό που συμβαίνει εν Ελλάδι έχει να κάνει με τον ακλόνητο, διεστραμμένο και κακοφορμισμένο μεταπρατικό καπιταλισμό.
Κάθε πεδίο οικονομικών σχέσεων είναι ναρκοθετημένο από τους ολιγάρχες. Το παράδειγμα του ελληνοκαναδού επενδυτή υδροπλάνων είναι εκκωφαντικό και χαρακτηριστικό. Εφαγε τα μούτρα του από οκτώ υπουργούς μεταφορών και των δύο κομμάτων. Και στο τέλος αφού έχασε κάμποσα εκατομμύρια εγκατέλειψε πνιγμένος από των ολιγαρχών του Ιονίου και του Αιγαίου τα κύματα
Τουτέστιν η ελληνική οικονομία αργοπεθαίνει κάτω από το βάρος μιας τριτοκοσμικής πυραμίδας. Στο ρετιρέ μπεκροπίνουν οι κρατικοδίαιτοι ολιγάρχες της μεταπρατικής Σουλτανίας. Στο κέντρο κοπανάνε τις κοιλάρες τους χιλιάδες ελεύθεροι επαγγελματίες και μαγαζάτορες, πρωταθλητές στην φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή. Και στα διαμερίσματα του ισογείου και του υπογείου ξερογλείφουν τα ψίχουλα οι πάσης φύσεως εργατοπατέρες, παρέα με τους καλοπληρωμένους και προνομιούχους υπαλλήλους του Δημοσίου
Κάτω από το ασήκωτο βάρος όλων αυτών των σουλτάνων, των αγάδων και των προεστών συνθλίβονται οι αληθινά σκληρά εργαζόμενοι, οι μεροκαματιάρηδες, οι προλετάριοι. Ολοι αυτοί οι επίγειοι άγιοι που με το μόχθο τους και τον ιδρώτα τους συνεισφέρουν στην όποια προκοπή του τόπου. Και που επί τρία χρόνια σαν τα υποζύγια πληρώνουν από το υστέρημα τους για τις αμαρτίες, τα εγκλήματα και τις λαμογιές των ενοίκων αυτής της πυραμίδας.
Οι ολιγάρχες, οι κοπανατζήδες, οι φοροκλέφτες και οι κρατικοδίαιτοι γλεντάνε. Τα υποζύγια υποφέρουν και πληρώνουν. Οσο αυτή η απελπισία και αυτή η βαρβαρότητα ανταποκρίνονται στοιχειωδώς στους κανόνες μιας αστικής, καπιταλιστικής δημοκρατίας, άλλο τόσο εγώ είμαι ο Μπάρακ Ομπάμα. Οσο δεν πεθαίνει το κτήνος αργοπεθαίνουμε εμείς!
