Γιατί η χώρα, αν και επιχειρεί στροφή στον πρωτογενή τομέα, εμφανίζεται σε αδυναμία να εκμεταλλευθεί την περίσταση της αύξησης της τιμής των δημητριακών λόγω της ξηρασίας σε αρκετές γωνιές της υφηλίου και της συνεπακόλουθης παγκόσμιας αύξησης της τιμής των τροφίμων; Γιατί η Ελλάδα δεν είναι αυτάρκης σε τρόφιμα;
Πολύ σωστά παρατηρούσε κτηνοτρόφος ότι τα ζώα του σιτίζονται καθημερινά και δεν μπορούν να κάνουν υπομονή 10 και 12 μήνες που ρευστοποιούνται οι επιταγές, για να φάνε. Αυτό έχει ως συνέπεια ένα μέρος του ζωικού κεφαλαίου να χάνεται αφού οι κτηνοτρόφοι σφάζουν ή πουλούν τα ζωντανά τους π.χ. τα πρόβατα στη γειτονική Τουρκία.
Σε γενικές γραμμές λόγω της δραματικής έλλειψης ρευστότητας η γεωργία και η κτηνοτροφία οδηγούνται σε συρρίκνωση αντί της ανάπτυξης που προσδοκούσαμε λόγω της οικονομικής κρίσης και της ανεργίας στα αστικά κέντρα. Επαληθεύεται δηλαδή αυτό που οι κεϊνσιανοί οικονομολόγοι παρατηρούν: ότι χωρίς επενδύσεις και χωρίς ρευστότητα ανάκαμψη στην οικονομία δεν έρχεται.
Ασφαλώς αυτό το θέμα θέτει επί της ουσίας και ο πρωθυπουργός στην κυρία Μέρκελ και τον κ. Ολάντ, αφού διετής παράταση στο δημοσιονομικό πρόγραμμα συνεπάγεται εξοικονόμηση πολύτιμης ρευστότητας για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης στην πραγματική οικονομία.
Ετσι, για παράδειγμα, στα σιτηρά οι παραγωγοί λόγω έλλειψης ρευστότητας πούλησαν σε εμπόρους στα αλώνια τη σοδειά τους προς 20 λεπτά το κιλό, ενώ σήμερα (45 μέρες μετά) η τιμή του σκληρού σίτου έχει σκαρφαλώσει στα 28 λεπτά.
Συμπερασματικά, όλες οι παθογένειες της ελληνικής οικονομίας είναι συμπυκνωμένες και στην πρωτογενή παραγωγή. Σήμερα διώκονται συνεταιριστές με δέσμευση ατομικών περιουσιακών στοιχείων και προσωποκράτηση, εξαιτίας των οφειλών των συνεταιρισμών προς το Δημόσιο. Αντί οι συνεταιρισμοί να χαράσσουν στρατηγική για την ανάπτυξη του αγροτικού τομέα μετατρέπονται σε εκκολαπτήριο προστριβών και δικαστικών διενέξεων με την πολιτεία.
Ο τελευταίος και πιο σημαντικός λόγος έχει να κάνει με το γεγονός ότι το κόστος παραγωγής στην Ελλάδα είναι δυσανάλογα υψηλό ακόμη και σε σύγκριση με χώρες με καλύτερο επίπεδο διαβίωσης, όπως η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία. Κόστος αγροτικής πίστης, κόστος άρδευσης, κόστος αγροτικής ασφάλισης όλα τρεις φορές πάνω από τον μέσο όρο της ευρωζώνης.
Είναι προφανές ότι για να γίνει εκκίνηση της αγροτικής οικονομία χρειάζεται να γίνουν πολλά και θεσμικά που δεν έχουν κόστος και να ικανοποιηθούν και οικονομικά αιτήματα που έχουν να κάνουν κυρίως με την έλλειψη ρευστότητας.
Τελευταίο παράδειγμα θα αναφέρουμε τον τομέα του βάμβακος. Με βάση τις διεθνείς τιμές και λόγω της αύξησης των ζωοτροφών άρα και του βαμβακόσπορου, θα έπρεπε να αναμένονται τιμές στα 50λεπτά το κιλό για το σύσπορο . Ομως η έλλειψη ρευστότητας (στην ουσία δεν υπάρχει τραπεζικό σύστημα στη χώρα παρά καταστήματα-κουμπαράδες, αφού δεν χορηγείται κανένα επιχειρηματικό δάνειο) έχει ως αποτέλεσμα οι αγοραστές να ρίχνουν τις τιμές, αφού γνωρίζουν ότι κάθε μήνα οι εκκοκκιστές θα πρέπει να πληρώνουν το προσωπικό.