Como una botella de coca-cola. Αυτός είναι ο ιδεώδης γυναικείος σωματότυπος στη Λατινική Αμερική. Σαν ένα μπουκάλι κόκα-κόλα. Δεν είναι τυχαίο ότι μια τέτοια γυναίκα βρίσκεται 1η στην εφετινή λίστα του «Forbes» με τις 100 πιο ισχυρές διασημότητες παγκοσμίως. Η Τζένιφερ Λόπεζ μαγνητίζει όλα τα βλέμματα περιφέροντας τις υπερμεγέθεις (αλλά καλογυμνασμένες) καμπύλες της στις απισχνασμένες σόουμπιζ των ΗΠΑ. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι, σύμφωνα με τους «Νew York Times», σε μια απέλπιδα προσπάθεια να μοιάσουν στην JLo και στις όμοιές της, χιλιάδες Λατινοαμερικανές (ο σωματότυπος των οποίων θυμίζει προφανώς άλλα μπουκάλια και όχι αυτό της Coca-Cola) έχουν ανακαλύψει εν έτει 2012 την «faja». Τίποτε περίπλοκο, «faja» είναι ο κοινός κορσές.
Η μόδα ξεκίνησε πρωτίστως από την Κολομβία, αλλά σήμερα μπορείς να βρεις πολλά μαγαζιά που εμπορεύονται κορσέδες και στο Κουίνς της Νέας Υόρκης. Ακόμη και αυτοί που τα πουλάνε αδυνατούν να πιστέψουν την υστερία για ένα γυναικείο (ή ανδρικό;) «φετίχ» που είχε εξαφανιστεί παντελώς από τα 60s και εντεύθεν. Επανήλθε κατ’ αρχήν ως ένα μετεγχειρητικό αξεσουάρ που χρησιμοποιούν οι πλαστικοί χειρουργοί και σιγά σιγά κατέληξε must για κάθε γυναίκα η οποία θέλει να φορέσει κάτι για να ξεχάσει τις διατροφικές διαταραχές που της χτυπούν νυχθημερόν την πόρτα.
Κάτι που θα καμουφλάρει την παχυσαρκία της, θα δαμάσει τη βουλιμία της, θα τη σώσει από την anorexia nervosa. Κάτι που θα έχει ειδική ενίσχυση για να «μαζεύει» την κοιλιά και να την κάνει να φαίνεται επίπεδη, ειδική ύφανση για να ανορθώνει και να τονίζει το στήθος και τους γλουτούς, ειδική σύσφιγξη στα περίφημα love handles (τα «πιασιματάκια») κτλ.
Οι κορσέδες της νέας χιλιετίας κυκλοφορούν σε διάφορους τύπους (ολόσωμος, παντελόνι κλπ.), σε λίκρα, βαμβάκι, νάιλον και λάτεξ και βέβαια σε όλα τα μεγέθη (ακόμη και σε extra small για τις «γεματούλες» έφηβες που φυσικά συρρέουν). Ολοι, βέβαια, σχεδόν σού κόβουν την ανάσα. «Την πρώτη μέρα δεν τον αντέχεις» δηλώνει στους «New York Times» μια πελάτισσα. «Μετά, όμως, τον συνηθίζεις».
Tον χειμώνα του 2000 είχα την τύχη να βρεθώ σε μια παραλία του Ρίο ντε Τζανέιρο. Πήγα προετοιμασμένη να αντικρίσω έμπλεη φθόνου τα πιο τέλεια γυναικεία σώματα. Προς μεγάλη μου ανακούφιση, παρήλασαν όλων των ειδών οι αληθινές γυναίκες (με περιττά κιλά, «πιασιματάκια» κτλ.) τις οποίες θα μπορούσα κάλλιστα να συναντήσω στις καλοκαιρινές διακοπές μου στην Ερέτρια.
Σκέφτηκα τότε ότι η Λατινική Αμερική είναι το σωστό κομμάτι του πλανήτη για να μεγεθύνεις τις εμμονές που έχουν οι γυναίκες με το σώμα τους. Πρώτα από όλα επειδή εκεί τις περιβάλλει ο μύθος της τελειότητας. Η υδρόγειος βουίζει από τις γλαφυρές αφηγήσεις κυρίως ευρωπαίων «περιηγητών» για την καλλονή των Αργεντινών, τα τέλεια οπίσθια των Βραζιλιάνων, τις υπέροχες καμπύλες των Κολομβιανών.
Μόνο που αυτή δεν είναι ολόκληρη η αλήθεια. Διότι πίσω από αυτές τις αψεγάδιαστες «γαζέλες» δεν κρύβονται, όπως θα ήθελε κανείς να πιστεύει, ατελείωτες ώρες γυμναστικής, ισορροπημένη διατροφή, ψυχική υγεία και καλά γονίδια. Κρύβεται η κουλτούρα μιας βαθιά συμπλεγματικής «nip/tuck» τελειότητας (η Βραζιλία και η Κολομβία καταλαμβάνουν την 4η και την 5η θέση στη λίστα με τις επτά χώρες που επιδίδονται στις περισσότερες πλαστικές επεμβάσεις).
Δεν είναι τυχαίο ότι στο Μπουένος Αϊρες υπάρχουν τόσες κλινικές πλαστικής χειρουργικής όσα κομμωτήρια ή ότι στη Βραζιλία κυκλοφορεί το περιοδικό «Plastica & Βelleza» («Πλαστική και Ομορφιά»), ενώ λατρεύουν τον περίφημο δόκτορα Ιβο Πιτανγκί, ο οποίος προσφέρει αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του σε κορίτσια που ζουν σε φαβέλες.
Σήμερα, οι «τέλειες» γυναίκες της Λατινικής Αμερικής παλεύουν να χωρέσουν ξανά σε κορσέδες. Κάποιες άλλες, στην Ελλάδα του «κραχ» (δεύτερη παγκοσμίως σε κατά κεφαλήν πλαστικές επεμβάσεις), παίρνουν το νυστέρι και αντιγράφουν τις καμπύλες της Λόπεζ. Το καλοκαίρι έφθασε και αν δεν θυμίζεις μπουκάλι της κόκα-κόλα, καλύτερα να παραμείνεις στο ψυγείο.
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino στις 3/6/2012
