Αυτό έχει να κάνει με τη γεωγραφία της Τουρκίας, τους γεωπολιτικούς και γεωοικονομικούς της στόχους. Πάνω απ’ όλα όμως έχει να κάνει με το γεγονός ότι η Τουρκία αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε στρατηγικά αδιέξοδα και διπλωματικά διλήμματα. Αυτό οδηγεί σε λάθος αποφάσεις, συχνά ανορθολογικές, απλά και μόνο διότι οι στρατηγικοί υπολογισμοί που πρέπει να γίνουν, λαμβάνοντας πάντα υπόψη και το εσωτερικό μέτωπο, δεν είναι μόνο πάρα πολλοί, είναι και ασύμβατοι μεταξύ τους.
Αν κάποιος γνώριζε την κατάσταση αυτή της Τουρκίας ίσως να έλεγε ότι το μόνο λογικό γι’ αυτήν είναι να λύσει το Κυπριακό για να μειώσει τα προβλήματά της. Δεν έδειξε όμως αυτό η Τουρκία. Η λύση του Κυπριακού, η ευρωπαϊκή της ένταξη, και το εσωτερικό τουρκικό μέτωπο έρχονται να δέσουν στην στάση της σ’ αυτό το ζήτημα και να καθορίσουν τη πολιτική της.
Το τελευταίο είναι εξαιρετικά σημαντικό αφού η «οπισθοχώρηση» στο ζήτημα του Κυπριακού από οποιαδήποτε πολιτική δύναμη στην Τουρκία χωρίς τη σωστή δικαιολόγηση, θα ήταν τραγικό λάθος, με σοβαρότατο πολιτικό κόστος. Επιπλέον, η Τουρκία αντιλαμβάνεται ότι κάποια κράτη – μέλη της ΕΕ δεν θέλουν την ένταξή της για διάφορους λόγους, μέσα στους οποίους δεν συμπεριλαμβάνεται το Κυπριακό. Το Κυπριακό είναι απλά ένας (σοβαρός) λόγος για να την κρατάνε έξω.
Προτιμά λοιπόν να ανταποκρίνεται πρώτα στις δικές της ανάγκες λύνοντας περιφερειακά της προβλήματα, σε μια προσπάθεια να δημιουργήσει σταθερότητα, ούτως ώστε να καταφέρει να αναδειχθεί σε ηγεμονική δύναμη. Σε αυτή την προσπάθεια οι τουρκικές πολιτικές ελίτ χρειάζονται όλη τη στήριξη της κοινής γνώμης που μπορούν να πάρουν, διότι για να φέρουν εις πέρας τις πολιτικές τους πρέπει να παραμείνουν στην εξουσία.
Η προώθηση της λύσης του Κυπριακού από την Τουρκία χωρίς εμφανή και άμεσα θετικά αποτελέσματα (σωστή δηλαδή δικαιολόγηση) για την ίδια και τον λαό της, πολύ δύσκολα θα ακολουθηθεί από τους τούρκους πολιτικούς. Οσον αφορά την κυπριακή πολιτική, ενώ η κατάσταση είναι τέτοια, ρίχνει ακόμα μεγάλο μέρος των ελπίδων της στην δέσμευση της Τουρκίας για ένταξη θέτοντας έτσι διάφορους στόχους της σε λάθος βάση.
Προτείνεται ότι οι μηχανισμοί σχεδιασμού της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής συχνά δεν ανταποκρίνονται στις ορθολογικές προσδοκίες των υπολοίπων, και πως αν και η λύση του Κυπριακού και η εξόρυξη του φυσικού αερίου φαίνονται να είναι θετικά για την Τουρκία, αυτό δεν σημαίνει ότι η Τουρκία πιστεύει το ίδιο.
Η ΚΔ καλείται να επιδείξει σοβαρότητα, αυτοσυγκράτηση, αναπτυξιακό σχεδιασμό, και όραμα. Πρέπει επίσης να θυμάται ότι η Τουρκία έχει υποχρεώσεις στην Κύπρο και ότι το φυσικό αέριο είναι ένα ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια της, που πρέπει να παίξει έξυπνα χωρίς να το παραχωρήσει αβίαστα.
Σε κάθε περίπτωση η ανάληψη σωστών και νομικά δίκαιων δράσεων, που σκοπεύουν το γενικότερο καλό με μετριοπάθεια και σοβαρότητα, δεν πρέπει να κρίνεται από πιθανές μελλοντικές και εγωκεντρικές αντιδράσεις.