Η οικονομική κρίση απειλεί εδώ και μήνες όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και πολύ πιο ισχυρές χώρες της Ευρώπης. Εχει χτυπήσει και τις πόρτες της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας, του Βελγίου πρόσφατα και της Ιρλανδίας παλαιότερα. Εχει δε, όπως ήταν αναμενόμενο, και πολιτικές συνέπειες.
Στην Πορτογαλία και την Ισπανία προκηρύχθηκαν πρόωρες εκλογές. Στην Ιταλία είναι πολύ πιθανό να συμβεί το ίδιο, ενώ το Βέλγιο «κατόρθωσε», μετά από ενάμιση περίπου χρόνο ακυβερνησίας, να «βρει» πρωθυπουργό με συμφωνία συνασπισμού οκτώ κομμάτων! Στην Ιρλανδία, τέλος, ήταν η σθεναρή αντίσταση και αντιπαράθεση του, «φρέσκου» ακόμη πρωθυπουργού, Κένι, με το ΔΝΤ και την ΕΕ που οδηγεί την χώρα σε ανάκαμψη.
Εξελίξεις, αλλά και επιλογές που έρχονται σε αντίθεση με όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα και για την Ελλάδα εδώ και είκοσι μήνες – από τότε που η ελληνική κυβέρνηση υπέγραψε το μνημόνιο με την Τρόικα.
Είναι σήμερα αδύνατο να εξηγήσει πειστικά η κυβέρνηση γιατί μετά από σχεδόν δυο χρόνια εφαρμογής του Μνημονίου και πολύ σκληρών μέτρων η χώρα φαίνεται να οδηγείται σε «κούρεμα» του χρέους, που θα φθάσει πιθανότατα το 40%-60%, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τον ελληνικό λαό…
Και είναι σίγουρα απαράδεκτο για την υπόσταση ενός κράτους μέλους, όπως η Ελλάδα, να παίρνονται αποφάσεις με άκρα μυστικότητα από εταίρους (Γερμανία-Γαλλία) που εδώ και τρία χρόνια λειτουργούν ως κηδεμόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την ανοχή των υπολοίπων. Ακόμα και χωρών όπως Αγγλία, η Ισπανία, και η Ιταλία, που θεωρητικά υψώνουν φωνή και έχουν λόγο στην ΕΕ ισχυρότερο από άλλες. Αν και τελευταία η Πολωνία, η Ολλανδία, η Αυστρία και η Φιλανδία, επιβάλουν με συγκεκριμένο στόχο, τις απόψεις τους.
Ποιο είναι το αποτέλεσμα των πολυδιαφημισμένων ταξιδιών και επαφών του Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου με αρχηγούς της ΕΕ και αξιωματούχους της; Στο ερώτημα αυτό, που υποβάλουν καθημερινά και οι πολίτες, θα έπρεπε, με όλο το θάρρος, να σταθεί ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, προτού «απαντήσει» στην κριτική του Προέδρου της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά.
Από πού μάλιστα προκύπτει ότι ο κ. Σαμαράς «δεν έχει καταφέρει να πείσει κανέναν σε διεθνές επίπεδο, ούτε καν τους ομοϊδεάτες του, που αποτελούν την πλειοψηφία των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων;», όπως υποστήριξε ο κ. Μόσιαλος; Μήπως από την παραπληροφόρηση και τη δημοσίευση αποσπασματικών δηλώσεων ευρωπαίων αξιωματούχων που πίεζαν για «συναίνεση» πριν από έξι μήνες και «αποδοχή» του Μνημονίου, για το οποίο τώρα όλο και περισσότεροι πλέον χαρακτηρίζουν ως «ελληνική τραγωδία»; Ξεχνούν προφανώς οι της κυβερνήσεως τις δηλώσεις του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κόμματος Βίλφριντ Μαρτένς ότι «ο Αντώνης Σαμαράς χαίρει της απόλυτης εκτίμησης και του σεβασμού των μελών του ΕΛΚ» και ότι «καλά θα κάνει το σοσιαλιστικό κόμμα να ασχοληθεί με τα του οίκου του»…
Θα θυμάται βεβαίως ο αναγνώστης την προσπάθεια, ως πριν από λίγο καιρό, να παρουσιαστεί ο Πρόεδρος της ΝΔ ως «μαύρο πρόβατο της Ευρώπης», ακόμη και ως υποψήφιος να αποβληθεί (με το κόμμα του) από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Η προσπάθεια αυτή έχει πλέον εγκαταλειφθεί. Προφανώς διότι με αποβολή από την Ευρώπη δεν κινδυνεύει πλέον μόνο ένα πολιτικό στέλεχος και ένα εθνικό κόμμα (που, στην πραγματικότητα, δεν κινδύνεψαν ποτέ), αλλά ένα ολόκληρο κράτος, ένας λαός και τούτο λόγω των επιλογών της κυβέρνησής του… Και σίγουρα επειδή τα κυριακάτικα μυστικά του Βερολίνου είναι για πραγματικά ισχυρούς ηγέτες, οι οποίοι αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς…
