Η «παράγκα Νο 1» µας κληροδότησ ε τα θρυλικά πλέον προσωνύµια των πρωταγωνιστών σε εκείνες τις… κοριοφωνηµένες συνοµιλίες όπως «Κοκαλιάρης», «Γουρούνι», «Θείος», «Περίεργος», «Αργυράκος» κτλ. µαζί µε το αλήστου µνήµης ποδοσφαιρικό αξίωµα «ο Ολυµπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε και όλοι οι άλλοι να πάνε να γ…». Η εν εξελίξει, τεραστίων διαστάσεων ιστορία µε τα στηµένα µατς _ βασικά για το στοίχηµα _ και τις συµµορίες που είχαν εργολαβία τη δουλειά ήρθε να προσθέσει νέους «ήρωες» όπως ο «Χοντρός», ο «Ψηλός» (ή και «ψηλός Σισέ»), ο «Μούσιας», ο «Φιλιππίδης», ο «Μπανάνας», ο «Περούκας», ο «Μπακάλης», ο «Ρίο», ο «Τσιµπούρης», ένας νέος «Θείος» (κύπριος µπουκ) κτλ.
Επιπλέον προκύπτει ότι οι (αυτο)αποκαλούµενοι «επενδυτές της µπάλας» έχουν κάνει ένα ποιοτικό βήµα στην επικοινωνία τους καθώς συνδιαλέγονται µε τα «γαµ…», «µαλ…», «πουσ…», «αρχ…», «µουν…», «µ…πανο» κτλ.
Πρέπει, ωστόσο,να τους αναγνωρίσουµε (και δη οι γλωσσολόγοι) και το ότι πλούτισαν το ποδοσφαιρικό – και όχι µόνο – λεξικό µας µε νέα λήµµατα, όπως (ενδεικτικά) ταακόλουθα: Μοιράζω:
Κοιµίζω: υπόσχεση ότι θα γίνει κάτι, χωρίς όµως να είναι κανονισµένο.
Κούµπωσα το µατς: έγιναν οι απαραίτητες επαφές για το στήσιµο.
Σκυλοπαίκτης: αυτός που ποντάρει στα αουτσάιντερ, άρα γνωρίζει από «εκπλήξεις».
Χοντροπαίκτης: αυτός που παίζει «χοντρά» στοιχήµατα, δηλαδή πολλά χρήµατα.
Νηστικός ή Λιµούρα: αυτός που έχει χάσει αρκετά χρήµατα.
Μπροστινός: επιθετικός παίκτης.
Πισινός: αµυντικός.
Μεσαίος: ο διαιτητής.
Πλαϊνός: ο βοηθός διαιτητής.
Μιληµένος: αυτός που έχει συµφωνήσει για συγκεκριµένο αποτέλεσµα (παίκτης ή διαιτητής), ο στηµένος.
Να γίνει παπάς: να γίνει λάθος/βλακεία.
Τρώω παπά: µου λένε ψέµατα.
Πονηρός: αυτός που ξέρει παιχνίδια «από µέσα».
Τον τσουλάω: παίζω τα στοιχήµατα που θέλει.
Φουντάρω: πέφτω κατηγορία.
Θα σου φέρνω τσιγάρα: θα µπεις στη φυλακή.
Φάρµακο/βιταµίνη: απαγορευµένη ουσία.
Τα σπόρια: Ο διαιτητής ευνοεί ελαφρώς τη µία οµάδα.
Της πρώτης δηµοτικού: δεν γνωρίζω από αυτά.
Παίρνω εργολαβία: αναλαµβάνωαποστολή.
Ασιάτης: κινεζικές εταιρείες στοιχηµάτων.
Στέλνω παιδιά: κανονίζω άτοµα (µπράβους) για προστασία.
Γίνεται κέντα: άσχηµη εξέλιξη.
Κελαηδούν τα ράδια: θα γίνει ντόρος.
Θάνατος: ο διαιτητής να «σκοτώσει» τον αντίπαλο.
Ασφάλεια: ο άνθρωπος που θα εγγυηθεί πως ό,τι συµφωνήθηκε θα γίνει στο γήπεδο.
Αβαβά: στηµένο µατς (ο αντίπαλος θα χάσει επίτηδες).
Μπάτσος: η στοιχηµατική εταιρεία.
Πέρα όµως από το καλαµπούρι µε τη… γλωσσολογική προσφορά της στοιχηµατικής µαφίας, υπάρχουν δύο µείζονα θέµατα που ταυτόχρονα αποτελούν και τα στοιχειώδη για να δροµολογηθεί µια κάποια διαδικασία κάθαρσης στο βρώµικο τερέν του επαγγελµατικού ποδοσφαίρου: η διαιτησία και η λειτουργίατης αθλητικής δικαιοσύνης. Οσον αφορά το πρώτο, πρέπει εδώ και τώρα να καταργηθεί ο ορισµός και οι διαιτητές να βγαίνουν µε διαφανή κλήρωση µίαηµέρα πριν από τα µατς. ∆ιασφαλίζει αυτό πλήρως τη µη παρέµβαση των κυκλωµάτων;
Απολύτως τίποτε δεν διασφαλίζεται αλλά από τα όργια που διαβάζουµε ότι γίνονται µε τους ορισµούς για «µεσαίους» και «πλαϊνούς» κάτι µπορεί ναπεριοριστεί… Για την αθλητική ∆ικαιοσύνη – ειδικά τώρα – επιβάλλεται να δράσει άµεσα και µε ταχύτατες διαδικασίες να τιµωρήσει όπως προβλέπουν οι κανονισµοί τους εµπλεκοµένους στα στηµένα παράγοντες αλλά και τις οµάδες (τους), καθώς και εκείνες που είναι στη µαύρη λίστα της UEFA µε τα 40 (και βάλε…) ύποπτα ως άκρως διεφθαρµένα ελληνικά µατς. Η περίπτωση της Γιουβέντους (πρέπει να) είναι µπούσουλαςκαι στα καθ’ ηµάς. Ο πρωταγωνιστής τού από το 2006 αποκαλυφθέντος σκανδάλου «Calciopoli» Λουτσιάνο Μότζι καταδικάστηκε τελεσίδικα µόλις τον περασµένο Μάιο, αλλά η Γιούβε είχε υποβιβαστεί αµέσως τότε στη Β’ Εθνική. Είναι απλό, κύριε Πιλάβιε, και όχι ως πρόεδρος της ΕΠΟ να παραπέµπετε στο τελεσίδικο της υπόθεσης. Αλήθεια, σε ποιο δικαιοδοτικό όργανο; Μήπως στο Ανώτατο ∆ιαιτητικό Αθλητικό ∆ικαστήριο (CAS) της Λωζάννης που µπορεί να τραβήξει µήνες ή και χρόνια;
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
