Δυσκολευόμαστε να δανειστούμε με λογικούς όρους. Επειδή δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε το νόμισμά μας, απαιτείται να ρίξουμε το κόστος δημοσίου και ιδιωτικού τομέα αλλά όχι με θύματα τους χαμηλόμισθους. Το πολιτικό προσωπικό φοβάται ακόμη το πολιτικό κόστος και διστάζει. Χώροι όπως η Υγεία, η Παιδεία, η Δικαιοσύνη, η Εργασία, τα Ασφαλιστικά Ταμεία κτλ. που θα μπορούσαν να επιτύχουν τεράστιες οικονομίες με σωστή επιστημονική οργάνωση, δεν βελτιώνονται ενώ θα ανακούφιζαν τον προϋπολογισμό.
Αργά ή γρήγορα η Ελλάδα θα ζητήσει τη βοήθεια. Αν γίνει γρήγορα, τα μέτρα θα είναι ηπιότερα και η θετική εξέλιξη ταχύτερη. Τα πρώτα δανεικά μπορούν να έλθουν άμεσα και με χαμηλό επιτόκιο από το ΔΝΤ (περίπου 3%) και στη συνέχεια από χώρες της ΕΕ που είναι έτοιμες αλλά με 5% έναντι του 7% που σήμερα δανειζόμαστε. Αργότερα θα ενσωματωθούν και οι τελευταίες χώρες της ΕΕ οι οποίες χρειάζονται έγκριση από τα κοινοβούλιά τους. Κάθε φορά που μετά την είσοδο στο πρόγραμμα η χώρα μας θα χρειάζεται να δανείζεται, οι εκθέσεις του ΔΝΤ με την εγγυημένη αξιοπιστία των οικονομολόγων του θα δίδουν εξασφάλιση αποπληρωμής στους διεθνείς επενδυτές. Ετσι τα επιτόκια δανεισμού και τα spreads θα πέσουν σε επίπεδα τουλάχιστον Πορτογαλίας (140 μ.β. πάνω από τα γερμανικά έναντι 400). Το χρέος από τόκους θα εξορθολογιστεί. Το αποτέλεσμα θα είναι να απομακρυνθεί η πίεση από τις τράπεζες. Ετσι θα μεταφερθεί η πτώση των επιτοκίων στην οικονομία, στα νοικοκυριά και στις επιχειρήσεις.
Ο κ. Αλέξανδρος Μωραϊτάκης είναι πρόεδρος του ΣΜΕΧΑ.
