Από την ημέρα που ανέλαβε το ΠαΣοΚ, εδώ και 90 ημέρες, την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας οι μόνες λέξεις που ακούγονται από τα χείλη των υπουργών των επιφορτισμένων να λύσουν το οικονομικό πρόβλημα της χώρας είναι αυτές που έχουν ως πρώτο συνθετικό τη λέξη «φόρος».
Φοροδιαφυγή, φοροαπαλλαγή, φόροι στα ποτά, στα τσιγάρα, στα καύσιμα κτλ. Ποιοι πληρώνουν, ποιοι δεν πληρώνουν, ποιοι δεν θα πληρώσουν, ποιοι πρέπει να πληρώσουν.
Ωραία όλα αυτά και σίγουρα πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα για την εξάλειψη της ασυδοσίας η οποία έχει γίνει ο κανόνας της καθημερινής ζωής, αλλά οικονομική πρόοδος και διέξοδος από την κρίση δεν θα μπορέσουν να υπάρξουν αν μείνουμε μόνο σε αυτό το επίπεδο. Πρέπει, όσο υπάρχουν ακόμη τα περιθώρια, να αρχίσουμε να συζητάμε για ανάπτυξη, για ανάκαμψη της παραγωγής και το κυριότερο για επενδύσεις. Επενδύσεις όμως σε συγκεκριμένους τομείς, οι οποίοι θα δημιουργήσουν βραχυπρόθεσμα νέες θέσεις εργασίας, σταθερό εισόδημα πάνω από τον μέσον όρο και αλλαγή της ψυχολογίας.
Δυστυχώς, όμως, και αντίθετα από τα προσδοκώμενα από μια κυβέρνηση που ως αξιωματική αντιπολίτευση είχε όλον τον αναγκαίο χρόνο να καταστρώσει τα σχέδιά της, από τον Οκτώβριο και μετά σοβαρή, υπεύθυνη και ουσιαστική συζήτηση πάνω σε αυτά τα ζητήματα δεν έχει γίνει. Οι οικονομικοί εγκέφαλοι των πέριξ της πλατείας Συντάγματος υπουργείων είναι προσκολλημένοι στα παλιά και σκουριασμένα εργαλεία ανάπτυξης, τα οποία σήμερα δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Το εισαγωγικό εμπόριο και η ανάπτυξη της οικοδομής μπορεί να επιτάχυναν την έστω και στρεβλή ανάπτυξη στις δεκαετίες του ΄50, του ΄60 και του ΄70, σήμερα όμως έχουν πια εντελώς ξεπεραστεί.
Οσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουν και αυτοί και εμείς, τόσο νωρίτερα θα μπορέσει να ξεκολλήσει από το τέλμα και να αρχίζει να κινείται η ελληνική οικονομία. Και επειδή η οικονομία δεν κινείται με μαγικά και «αποφασίζομεν», οι ταγοί της εθνικής μας οικονομίας πρέπει να βιαστούν. Τα 16 δισ. ευρώ του ΕΣΠΑ και τα περίπου 3 δισ. ευρώ της Κοινωνίας της Πληροφορίας περιμένουν ακόμη τον διορισμό των ειδικών και γενικών γραμματέων.
Οικονομική πολιτική, όμως, δεν γίνεται με λόγια του αέρα, δημοσιοϋπαλληλικούς ρυθμούς και συνεχή αναβλητικότητα. Το παραγωγικό δυναμικό της χώρας, το οποίο μόλις αρχίζει να νιώθει την κρίση, πρέπει να κινητοποιηθεί άμεσα. Και μαζί με αυτό πρέπει να προχωρήσουν απρόσκοπτα οι βαθιές μεταρρυθμίσεις στο κράτος, στην Παιδεία και στην οικονομία. Διότι σήμερα δεν υπάρχει η πολυτέλεια μιας ακόμη χαμένης ευκαιρίας, όπως αυτής της Μεταπολίτευσης.
