Ο Συντηρητικός βέλγος καθολικός Χέρμαν βαν Ρομπάι και η βρετανίδα βαρόνη Κάθριν Αστον, του Εργατικού Κόμματος, οι οποίοι την περασμένη Πέμπτη επελέγησαν από τους ηγέτες της ΕΕ για να αναλάβουν από 1ης Ιανουαρίου τα δύο ύψιστα πόστα που δημιούργησε η Συνθήκη της Λισαβόνας, παραλαμβάνουν «λευκή σελίδα». Η Συνθήκη δημιουργεί τις δύο θέσεις, αλλά δεν καθορίζει ούτε αρμοδιότητες ούτε ρόλο στη λειτουργία και στην πολιτική της ΕΕ· μιλά με γενικότητες. Στόχος των εμπνευστών της ήταν να εξασφαλίσουν την «άνετη και χωρίς διακοπές» λειτουργία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, την οποία δεν εγγυάται η ανά εξάμηνο αλλαγή προεδρίας.
Η εκλογή τους δημιουργεί, δικαιολογημένα, το ερώτημα γιατί οι «27» επέλεξαν δύο πρόσωπα εντελώς άγνωστα στον ευρωπαϊκό πολιτικό χώρο- η βαρόνη Αστον είναι άγνωστη ακόμη και στη Βρετανία, στην οποία ουδέποτε εξελέγη- και αμφιβόλου τοπικού κύρους. Προϊόντα και οι δύο συμβιβασμού εθνικών τάσεων και ιδεολογικών τοποθετήσεων των ηγετών της σημερινής συντηρητικής Ευρώπης, καλούνται να δείξουν τη δεξιοτεχνία τους και τις ικανότητές τους στο να οργανώσουν δύο «λειτουργικά Σώματα» μέσα στην ΕΕ. Τα πρώτα σχόλια είναι αρνητικά για την απόφαση των ευρωπαίων ηγετών και μάλλον αποκαρδιωτικά για τις δυνατότητες των Ρομπάι και Αστον να θεμελιώσουν ο πρώτος τις υπηρεσίες που θα κατευθύνουν την εσωτερική διαμόρφωση της ΕΕ και η βαρόνη Αστον την εξωτερική πολιτική της. Το γεγονός ότι η «κομισάριος» επί της εξωτερικής πολιτικής και της πολιτικής ασφαλείας κληρονομεί από την υπηρεσία Εξωτερικών του Χαβιέρ Σολάνα τρεις χιλιάδες έμπειρα στελέχη- θα προστεθούν και περίπου ακόμη χίλια από τα κράτη-μέλη της ΕΕ- ασφαλώς θα τη διευκολύνει στην οργάνωση μιας (σχετικά) υπερεθνικής, έμπειρης υπηρεσίας, ώστε να αποφευχθούν λάθη και απογοητεύσεις. Η νέα υπηρεσία θα χειρίζεται ζητήματα «γενικής συμπεριφοράς της ΕΕ στον διεθνή χώρο», όπως και θέματα σχετικά με «αποστολές ασφαλείας σε χώρες εκτός ΕΕ», αλλά ως εκτελεστικό όργανο σχετικών αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, χωρίς να χαράσσει πολιτική, χωρίς να παίρνει πρωτοβουλίες για μέτρα, είτε ενέργειες, της ΕΕ.
Ο ρόλος του προέδρου του Συμβουλίου είναι ανάλογος με ενός προέδρου της Δημοκρατίας με αυξημένες δικαιοδοσίες. Δεν έχει εκτελεστικές εξουσίες, έχει ρόλο κατ΄ εξοχήν συμβιβαστικό σε προβλήματα που αναφύονται στους κόλπους της ΕΕ, όταν κράτη-μέλη διαφωνούν και, βεβαίως, να εκπροσωπεί την ΕΕ σε διεθνή φόρα, γεγονός το οποίο ίσως προκαλέσει προστριβές τόσο εντός της ΕΕ όσο και της ΕΕ με τρίτους. Λόγου χάριν, θα είναι ο κ. Ρομπάι που θα συνομιλεί με τη Μόσχα, την Ουάσιγκτον, το Πεκίνο; Θα είναι ο κ. Ρομπάι που θα εκπροσωπήσει την ΕΕ στην προσεχή διάσκεψη του G20; Φημολογείται ότι ο κ. Ρομπάι είναι ειδικός στο να συμβιβάζει απόψεις και πολιτικές στη χώρα του. Αλλα όμως τα προβλήματα στο Βέλγιο μεταξύ φλαμανδικών και βαλλονικών κομμάτων και άλλα τα προβλήματα μεταξύ ΕΕ και Γεωργίας, ή προβλήματα όπως λ.χ. των αμβλώσεων, το Ιρανικό, της ένταξης της Τουρκίας κ.ά.
