Για λόγους που δεν γνωρίζουμε η κυβερνητική πρωτοβουλία για τα αναθεωρητέα άρθρα του ισχύοντος Συντάγματος δεν έχει περιλάβει το 106, η διατήρηση ισχύος του οποίου είναι αντίθετη προς το φιλελεύθερο δημοκρατικό μας πολίτευμα και από τις βασικές αιτίες αποθάρρυνσης των παραγωγικών επενδύσεων του ξένου αλλά και του ελληνικού κεφαλαίου.
Η αρνητική επίδρασή του είχε επισημανθεί εδώ και 14 μήνες από την Επιτροπή Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων του υπουργείου Οικονομίας όταν της είχαν ζητηθεί, από τον αρμόδιο υπουργό, προτάσεις που θα κατοχύρωναν την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας σε ένα κοινωνικό κράτος δικαίου. Το άρθρο αυτό στην παράγραφο 3 ορίζει τα εξής επιεικώς απερίσκεπτα: «Μπορεί να ρυθμίζονται με νόμο τα σχετικά με την εξαγορά επιχειρήσεων ή την αναγκαστική συμμετοχή σε αυτές του κράτους ή άλλων δημόσιων φορέων, εφόσον οι επιχειρήσεις αυτές έχουν χαρακτήρα μονοπωλίου ή ζωτική σημασία για την αξιοποίηση των πηγών του εθνικού πλούτου ή έχουν ως κύριο σκοπό την παροχή υπηρεσιών στο κοινωνικό σύνολο».
Τι σημαίνει αυτό; Μα ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση μπορεί να κρατικοποιήσει κάθε επιχείρηση, καθώς είναι αυτονόητο ότι όλες σχεδόν οι βιομηχανικές, εμπορικές, αγροτικές ή τουριστικές, ακόμη και ρεστοράν, ξενοδοχεία, ταξί, περίπτερα ή τα εκδρομικά πούλμαν, έχουν ως κύριο σκοπό την παροχή υπηρεσιών στο κοινωνικό σύνολο. Και για να γίνω ακόμη πιο ωμός, αν το κόμμα της κυρίας Παπαρήγα κατόρθωνε να καταλάβει την εξουσία με εκλογές ή διά της μαζικής βίας, δεν θα χρειαζόταν να αλλάξει το ισχύον Σύνταγμα για να κρατικοποιήσει κάθε οικονομική δραστηριότητα.
Στην Ελλάδα δεν έχει επαρκώς συνειδητοποιηθεί τι βόμβα είναι αυτό το άρθρο, μολονότι σχετικά μελετήματα, και παλαιότερα και πρόσφατα, το έχουν επισημάνει, ενώ οι σχετικές προειδοποιήσεις των ελληνικών και ξένων επιχειρήσεων είναι συνεχείς και έντονες. Ο υπουργός κ. Αλογοσκούφης αντελήφθη αμέσως την ανάγκη αναθεώρησης του άρθρου αυτού και είχε ανακοινώσει ότι θα εισηγηθεί στην Κυβερνητική Επιτροπή να περιληφθεί και αυτό στα αναθεωρητέα, υιοθετώντας τη σχετική εισήγηση της Επιτροπής Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων, η οποία έχει προτείνει την εξής διατύπωση: «Για την εδραίωση της κοινωνικής ειρήνης και την προστασία του γενικού συμφέροντος, το κράτος προγραμματίζει και συντονίζει την οικονομική δραστηριότητα στη χώρα, προκειμένου να στηριχθεί η ισόρροπη ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας. Οφείλει να αποτρέπει μονοπωλιακές καταστάσεις και κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης, να διασφαλίζει τον σεβασμό στην αξία της περιβαλλοντικής αειφορίας και να προάγει την περιφερειακή ανάπτυξη των ορεινών, νησιωτικών και παραμεθόριων περιοχών. Η ιδιωτική οικονομική πρωτοβουλία αναπτύσσεται στο πλαίσιο του ελεύθερου ανταγωνισμού και με σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια». Αυτά υπεραρκούν στις πραγματικές δημοκρατίες.
Τα χρονικά περιθώρια για την κυβέρνηση εξαντλούνται και θα είναι τραγικό για τη χώρα μας αν χαθεί και αυτή η ευκαιρία, καθώς η διατήρηση της ισχύουσας διάταξης αποτρέπει τις ξένες παραγωγικές επενδύσεις, όπως επιβεβαιώνουν όλες οι διεθνείς στατιστικές, ενώ ωθεί το ελληνικό κεφάλαιο στον εκπατρισμό. Επιπλέον είναι και ασύμβατη με τα ισχύοντα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και με το εγκριθέν από τη Βουλή μας Ευρωπαϊκό Σύνταγμα. Αναπόφευκτη συνέπεια θα είναι επίσης να βρεθούμε και πάλι στο εδώλιο του κατηγορουμένου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και να γίνουμε και η χλεύη των χωρών του τέως υπαρκτού σοσιαλισμού που κατάφεραν να απαλλαγούν από την καταδυνάστευση του κρατικού (κομματικού) ολοκληρωτισμού, που εδώ δυστυχώς ζει και βασιλεύει.
