ΑΛΛΟΤΕ, σε καιρούς πιο σοβαρούς, θα λέγαμε (μιμούμενοι το περιβόητο): «Ενα φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ την Ελλάδα»… Σήμερα, ταιριάζει περισσότερο να πούμε: «Ενα κατάπλασμα πλανιέται πάνω απ’ την ελληνική πολιτική ζωή: το κατάπλασμα του ανασχηματισμού». Και εξηγούμαι:


ΑΛΗΘΕΙΑ κι απαλήθεια, ποιο είναι το νόημα και ο σκοπός ενός κυβερνητικού ανασχηματισμού; Λογικά, η «αποβολή» ορισμένων υπουργών, επειδή προφανώς απέτυχαν στην αποστολή τους, και η αντικατάστασή τους με άλλους, ικανότερους.


Αλλά πώς συμβιβάζεται μια τέτοια ομολογία αποτυχίας (έστω μερικής) με τους αδιάκοπους κομπασμούς του πρωθυπουργού και των νυν υπουργών πως «Είμαστε μια καλή κυβέρνηση», «Είμαστε οι καλύτεροι», «Εχουμε παραγάγει σημαντικό έργο σε όλους τους τομείς», «H διαχείριση που εφαρμόζουμε είναι η ενδεδειγμένη και γίνεται από τους καταλληλότερους», «Εχουμε επιτύχει υψηλό βαθμό ανάπτυξης», «H ανεργία μειώθηκε», «Οι πολίτες ζουν καλύτερα από πριν»1. (Εδώ αντηχεί πανταχόθεν ουρανομήκης κλαυσίγελως των ευτυχών Ελλήνων). Πώς από έναν τέτοιο Παράδεισο εκδιώκονται οι αρχάγγελοι-σκαπανείς του;


ΑΠ’ την άλλη: Αν υπήρχαν στην κυβερνητική παράταξη άγγελοι καταλληλότεροι απ’ τους «καταλληλότατους» που υπουργεύουν τώρα, γιατί ο πλάστης-πρωθυπουργός δεν διάλεξε αυτούς από την αρχή της θητείας του, αλλά τους άφησε να ρεύουν «στην απ’ έξω» και στην πίκρα του ανεκπλήρωτου; Δεν είναι αυτονόητο πως κάθε πρωθυπουργός (και μάλιστα, νεοφώτιστος) σχηματίζει την πρώτη του κυβέρνηση με τα πιο άξια στελέχη του κόμματός του, για να υλοποιήσουν το εξαγγελμένο πρόγραμμά του με τον πιο εύστοχο και αποτελεσματικό τρόπο;


H αντικατάσταση των πρώτης κοπής υπουργών δυο τινά μπορεί να σημαίνει: είτε πως οι «πιο άξιοι» αποδείχτηκαν στην πράξη ανάξιοι της αποστολής τους (αλλά, τότε, προς τι οι θριαμβολογίες για το «επιτευχθέν έργο»;), είτε πως ο πρωθυπουργός δεν είχε διαγνώσει τις εγγενείς αναξιότητές τους. Στην πρώτη περίπτωση, χρεώνεται με βαριά αστοχία πρόβλεψης και επιλογής… στη δεύτερη, με ασυγχώρητη άγνοια των προσόντων τους (δηλαδή, των μη προσόντων τους) για ανάρρηση σε τόσο σπουδαίους θώκους.


Οπότε, ποιος μας λέει πως οι διάδοχοί τους (οι «δεύτερης επιλογής») θα είναι αξιότεροι από τους πρώτης επιλογής «αξιότατους», αφού ο εκλέκτωρ-πρωθυπουργός θα είναι ο ίδιος εκείνος που είχε τόσο λαθέψει στην επιλογή των πρώτων αρχαγγέλων;


KAKA τα ψέματα. Την πολιτική μιας κυβέρνησης την χαράζει ο πρόεδρός της και αρχηγός του κόμματος. Αυτός είναι «ο οδηγός, ο αφέντης, ο δάσκαλος», όπως λέει ο Δάντης για τον ποδηγέτη του στην Κόλαση, τον ποιητή Βιργίλιο («Tu duca, tu signore e tu maestro»2). Αυτός όχι μόνο διαλέγει για πρωτοπαλίκαρά του τους ικανότερους, αλλά και τους καθοδηγεί και επιβλέπει αδιάκοπα την εφαρμογή του προγράμματός του. Αυτός σηματοδοτεί το ήθος της κυβέρνησης, το «πνεύμα» της και τη μεθοδολογία της. «Οποιοι είναι οι αρχηγοί, τέτοιοι συνήθως γίνονται και οι κάτω απ’ αυτούς» («Οποίοί τινες αν οι προστάται ώσι, τοιούτοι και οι υπ’ αυτούς ως επί το πολύ γίγνονται»), καταπώς έγραφε ο Ξενοφών3.


H αποτυχία μιας κυβέρνησης (αλλά και του καθενός από τους επιμέρους υπουργούς της) είναι, κατά κύριο λόγο, του αρχηγού της αποτυχία. Προπάντων, αν αυτός δεν «κόβει» αμέσως «παν δένδρον μη ποιούν καρπόν καλόν»4, αλλά το αφήνει ανέγγιχτο να βγάζει κι άλλα σάπια φρούτα και να μολύνει τον μπαξέ ολόκληρο. «Διοικείν εστι προβλέπειν», όχι παραβλέπειν και χαμηλοβλέπειν εν σιγή και απαθεία τις εξόφθαλμες αστοχίες και ασχημίες των υπο-κηπουρών. Ειδεμή, ο πρώτος ανασχηματιστέος θα έπρεπε να είναι ο ίδιος ο αρχιμπαξεβάνης!


TI απομένει, λοιπόν, σαν αιτιολογία αυτού του περιβόητου ανασχηματισμού; Απλούστατα: η ικανοποίηση των φιλοδοξιών και των ορέξεων των κομματικών «εφέδρων». Και με τι αποτέλεσμα; Προφανώς, να συνεχίσουν ακάθεκτοι το περίδοξο έργο των προκατόχων τους. Ηγουν, τη γαλαζοποίηση του κράτους, τη διεθνή γελοιοποίηση της χώρας, την κονιορτοποίηση της Διοίκησης, τη μηδενοποίηση της οικονομίας, την πτωχοποίηση των πολιτών…


Πώς, λοιπόν, να μη μιλάμε για ανασχηματισμό-κατάπλασμα; Και μάλιστα, κατάπλασμα χωρίς λιναρόσπορο, και άρα χωρίς καμιά θεραπευτική ιδιότητα…


……………………………..


1. Βλ. και τη συνέντευξη του υπουργού Οικονομίας κ. Γ. Αλογοσκούφη στον N. Ευαγγελάτο, «Το Βήμα», 27.11.05. – 2. Θεία Κωμωδία, Κόλαση, I, 140. – 3. Κύρου παιδεία, H,8,5. – 4. Ματθαίου, Γ, 10.