Το άλλο βιβλίο που αμφισβητεί και ίσως ανατρέπει την κατεστημένη ιστορία, όπως τουλάχιστον παρουσιάζεται από τα MME (μετά τη βιογραφία του Κωνσταντίνου Γόντικα, που παρουσιάσαμε την προηγούμενη Κυριακή), είναι το ιστορικό μυθιστόρημα «Ο χαρταετός» της Αθηνάς Κακούρη. Μολονότι ιδιαίτερα επίκαιρο, αφού αναφέρεται στο πρώτο χρηματιστηριακό σκάνδαλο της νεότερης Ελλάδας, τα Λαυρεωτικά, το συναρπαστικό αυτό μυθιστόρημα που διαβάζεται απνευστί, έχει ένα «ελάττωμα». Βασίζεται περισσότερο στα πραγματικά γεγονότα και σε ανεπίδεκτες αμφισβήτησης πηγές και στοιχεία, και ελάχιστα στη φαντασία της συγγραφέως και στις ιδεολογικές επιθυμίες της.
Καθώς η κ. Κακούρη έχει διαπρέψει ως συγγραφέας ιδιοφυών αστυνομικών έργων, ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις του αστυνομικού δαιμονίου της και αναζήτησε την αλήθεια γύρω από το περίφημο αυτό σκάνδαλο του οποίου θύμα υπήρξε και ο μεγαλοφυέστερος Ελληνας συγγραφέας του 19ου αιώνα Εμμανουήλ Ροΐδης. Ενα σκάνδαλο στο οποίο εμπλέκονται δημαγωγοί λαϊκιστές πολιτικοί, αδίστακτοι κερδοσκόποι, διεφθαρμένοι εκδότες και δημοσιογράφοι – «παπαγαλάκια».
Διπλός στόχος της μίζερης μικροαστικής Ελλάδας και των μικροσυμφερόντων των αποζώντων από δουλειές του ποδαριού, την άρπα κόλλα και το εύκολο βρώμικο χρήμα, που και σήμερα ακόμη ταλανίζουν τη χώρα μας, ήταν και τότε: α) το μεγάλο και ιδιαίτερα το ξένο κεφάλαιο και β) οι διαπρέψαντες και διά της ευφυΐας και εργατικότητάς τους ευδοκιμήσαντες σε άλλες χώρες έλληνες ομογενείς, που παρά τη συστηματική εναντίον τους συκοφαντική προπαγάνδα από τα ντόπια κατεστημένα συμφέροντα ήλθαν στην πατρίδα και διέθεσαν ολόκληρη τη συχνά τεράστια περιουσία τους για να πλουτίσουν τη χώρα μας με τα σημαντικότερα ιδρύματα, με έργα υποδομής, με τα ωραιότερα και πανάκριβα κτίρια τα οποία και σήμερα είναι σχεδόν τα μόνα που κοσμούν την Ελλάδα και ξεχωρίζουν μέσα στο χυδαίο μπετόν.
Την επιχείρηση εξαγωγής μολύβδου στο Λαύριο είχε ιδρύσει και λειτουργούσε με τρόπο πρωτοποριακό για την εποχή ο ιταλοέλληνας Ιωάννης Σερπιέρης (αυτός έκτισε και τις πρώτες εργατικές κατοικίες). Αλλά όταν επεδίωξε να εξαγάγει χρυσό από τις εκβολάδες (δηλαδή τα απόβλητα της εξορυκτικής δραστηριότητας) όλοι οι προαναφερθέντες απατεώνες ισχυρίστηκαν ότι αυτές ανήκουν στο κράτος και ο δημιουργός τους επιδιώκει να βγάλει από τη βιομηχανική επεξεργασία τους δεκάδες δισεκατομμύρια, από τα οποία «θα μπορούσε να σωθεί η οικονομία της Ελλάδας». Με τέτοιες διαδόσεις φούντωσαν οι τιμές των μετοχών, αγόραζαν όλοι σαν τρελοί και όταν όλα αυτά τα αμύθητα πλούτη, παρά τις διαψεύσεις Σερπιέρη, αποδείχθηκαν φούσκες, τότε συνέβη ό,τι και πρόσφατα στη Σοφοκλέους. Κατάρρευση της τιμής της μετοχής. Ετσι έχασαν τα λεφτά τους οι αφελείς που πίστεψαν ότι μπορούν να πλουτίσουν ακόπως. Αντί όμως να τα βάλουν με αυτούς που τους εξαπάτησαν, λ.χ. τον ρήτορα – δημαγωγό, πολιτικό Δεληγεώργη, τους διάφορους ειδικούς που χρησιμοποιούσαν τη φαντασία τους στη θέση της επιστημονικής έρευνας, τα «παπαγαλάκια» του χρηματιστηρίου και των εφημερίδων της εποχής, στράφηκαν κατά των Ανακτόρων (ο Σερπιέρης εθεωρείτο άνθρωπός τους) και του Ανδρέα Συγγρού, που ήδη πάμπλουτος και ευφυώς χειριζόμενος την αγοραπωλησία των μετοχών ήταν φυσικό να μη χάσει. Οπως καταγγέλθηκε τότε «δεν κυβερνώμεθα από τα αρμόδια και υπεύθυνα υπουργεία, αλλά από τον αναρμόδιον και ανεύθυνον Τύπον». Διότι όταν ο Σερπιέρης απελπισμένος αποφάσισε να προσφέρει προς πώληση το ορυχείο προς 14 εκατομμύρια δραχμές, εκείνοι που ισχυρίζονταν ότι μόνο οι εκβολάδες αξίζουν δεκάδες δισεκατομμυρίων εξαφανίστηκαν όπως και οι Ελληνες κεφαλαιούχοι που δήθεν προσφέρονταν να τις αγοράσουν σε αστρονομικές τιμές.
Οσο για τον μεγάλο ευεργέτη Συγγρό, που και σήμερα ακόμα λοιδορείται από αμαθείς και συκοφάντες, αρκεί να αναφερθεί πως όταν ήλθε μετά την Επανάσταση του 1821 στην ελεύθερη πια Ελλάδα η περιουσία του ανήρχετο τότε σε έξι εκατομμύρια αγγλικές λίρες, ενώ όταν πέθανε του είχε απομείνει μόνο ένα εκατομμύριο. Αλλωστε, ούτως ή άλλως, τα διέθεσε σχεδόν όλα για κοινωφελή και φιλανθρωπικά έργα.
H συγγραφέας Αθηνά Κακούρη στον πρόλογό της χαρακτηρίζει «περίεργο το ότι οι ευθύνες για την οικονομική καταστροφή ιδιωτών αποδόθηκαν σε εκείνους που μπάλωσαν τη ζημιά και όχι σε κείνους που την προκάλεσαν». Λησμόνησε, ως φαίνεται, ότι οι πραγματικοί ένοχοι αποκαλύπτονται μόνο ή κυρίως στα αστυνομικά μυθιστορήματα!
Ο κ. Γιάννης Μαρίνος είναι ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας.
