Απρόβλεπτος, γοητευτικός, θεατράνθρωπος, δαιμόνιος, σαρκαστικός, αστείος, γλυκός, πικρός, ευφυής, τρυφερός, σκληρός, τολμηρός, ευαίσθητος, επιτυχημένος. Πολλά επίθετα θα μπορούσαν να προσδιορίσουν τον Σταμάτη Φασουλή. Πολλά και διαφορετικά. Γιατί ό,τι κι αν κάνει είναι μοναδικό και δεν πατάει πάνω σε κάτι άλλο. Είναι δικό του, κουβαλάει τη σφραγίδα του, την ωραία τρέλα του. Από τον Σταμάτη όλα μπορείς να τα περιμένεις. Οπως και το να δεχθεί με μεγάλη χαρά να γίνει κριτής στο τηλεοπτικό παιχνίδι «Your face sounds familiar» στον ΑΝΤ1. Στην αρχή εκπλήσσεσαι και μετά το καταλαβαίνεις. Ενας άνθρωπος που το «παιχνίδι της μίμησης» το παίζει τόσο καλά γιατί να το αρνηθεί; Παράλληλα σκηνοθετεί την παράσταση του έργου του Αρθουρ Μίλερ «Ο θάνατος του εμποράκου» από το Εθνικό Θέατρο. Α! και στον ελεύθερο χρόνο του παίζει με μανία Sudoku. Στην αποκλειστική συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής» τα εξηγεί όλα.
Ενας άνθρωπος χορτασμένος από το θέατρο όσο μπορεί να είστε ποια ανάγκη θέλει να καλύψει συμμετέχοντας σε ένα τηλεοπτικό σόου;
«Με ρωτάς πράγματα πολύ βαθιά. Μήπως ξέρω κι εγώ τις ανάγκες μου για να σ’ τις πω; Δεν φέρθηκα ποτέ με έναν τρόπο που να οργανώσω ούτε καριέρα ούτε οτιδήποτε. Τη στιγμή που μου προτάθηκε μου άρεσε η ιδέα, μου άρεσε το παιχνίδι. Ηταν το μόνο που έβλεπα στην τηλεόραση. Οι λόγοι είναι πολλοί. Από μικρός αυτό έκανα, να μιμούμαι διάφορους άλλους. Αυτό με καθυστέρησε πολύ στην καριέρα μου γιατί τα πρώτα χρόνια της ταραχώδους ζωής μου στη σκηνή έκανα «a la maniere de», δηλαδή έπαιζα σαν τον έναν ή σαν τον άλλον. Είχα δάνεια από αυτούς που θαύμαζα και μπορούσα να μιμηθώ κατά μόνας και το έκανα και παρουσία κόσμου, με αποτέλεσμα αυτό να με καθυστερήσει πολύ ως ηθοποιό. Ωρίμαζα, αν έχω ωριμάσει ποτέ –γιατί δεν είναι αυτό κάτι που λέγεται εύκολα -, άρχισα να μιλάω σαν Σταμάτης στη σκηνή πολλά χρόνια αργότερα. Θέλω να πω ότι αυτό το πράγμα και το λάτρεψα και το βασάνισα. Ηταν εμπόδιο να μιμούμαι κάποιον. Από την άλλη μεριά, είναι μεγάλη απόλαυση να βλέπω κάποιον να μιμείται κάποιον άλλον. Γι’ αυτό το έβλεπα και γι’ αυτό τρελαίνομαι με αυτό που κάνει ο Τάκης Ζαχαράτος δίχως καν να μεταμφιεστεί. Το γεγονός ότι μπορεί να γίνει η Φωτεινή Πιπιλή στο λεπτό με τρελαίνει, με αποδιοργανώνει. Δεύτερον, όταν μου μίλησε ο Τζώνη Καλημέρης, με τον οποίο γνωριζόμαστε από παιδιά, ένιωσα μια ασφάλεια ότι δεν κινδυνεύω. Μου άρεσε η ιδέα, μου άρεσαν όλα. Ηταν και το οικονομικό κομμάτι και όλα μαζί έφτιαξαν ένα πακέτο το οποίο μου άρεσε σε όλα τα επίπεδα. Επιπλέον τελείωνα και την παράσταση και δεν είχα να κάνω κάτι άλλο, οπότε διέθετα και πολύ χρόνο».
Πέρασε από το μυαλό σας ότι θα δεχθείτε αρνητική κριτική για αυτή την επιλογή σας;
«Ε, και; Κοίταξε, κάποια στιγμή θα πρέπει να μάθουμε να μη μας απασχολούν οι άνθρωποι που δεν εκτιμάμε τη γνώμη τους. Κι εγώ λέω για διάφορους και αυτοί λένε για μένα. Και τι έγινε; Είμαστε σε μια εποχή εκπτώσεων ούτως ή άλλως. Αν εγώ ενοχλήσω και δεν ενοχλεί αυτό που γίνεται από την Ειδομένη ως το Ασφαλιστικό, τι να πω…».
Ποιος ευθύνεται για αυτό που συμβαίνει από την Ειδομένη ως το Ασφαλιστικό;
«Οχι εγώ, πάντως, επειδή θα είμαι κριτής σε σόου. Για άλλα ίσως να φταίω».
Για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ;
«Μαζί του είναι και ένα ακροδεξιό κόμμα, οι ΑΝΕΛ, γιατί το λες έτσι; Μην το ξεχνάμε αυτό. Να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Αυτές τις ημέρες άλλωστε προκάλεσαν και θέμα με τον Μουζάλα. Ολοι έχουμε καταλάβει ότι αυτό πλέον δεν προχωράει. Είναι ό,τι χειρότερο έχουμε ζήσει από τη Μεταπολίτευση. Θα το υποστούμε κι αυτό».
Εσείς πιστέψατε πριν έλθει αυτή η κυβέρνηση ότι ίσως θα έκανε κάτι καλύτερο;
«Επειδή είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, κάποια στιγμή κι εγώ το πίστεψα. Ελεγα επιτέλους κάτι να αλλάξει σε αυτή τη χώρα. Δεν φανταζόμουν όμως αυτό το πράγμα, αυτή τη λαίλαπα, αυτή την καταστροφή».
Θα τελειώσει κάποια στιγμή αυτό, θα καταρρεύσει;
«Πολύ φοβάμαι ότι θα καταρρεύσει μαζί με μας, δεν θα καταρρεύσει μόνο του. Είναι πλάνη να το πιστεύουμε αυτό. Εχει πεθάνει το μύδι. Το κέλυφος βλέπουμε».
Το θέμα των προσφύγων πώς το εισπράττετε και πώς σχολιάζετε αυτά που κάνουν διάσημοι συνάδελφοί σας;
«Το να πηγαίνει κάποιος στους πρόσφυγες είναι πολύ θετικό εφόσον έχει κάτι να δώσει, να προσφέρει. Βέβαια δεν είναι και τόσο ωραίο να βλέπεις την Αντζελίνα Τζολί και κάποιους ξένους στην Ειδομένη και την κυβέρνηση εξαφανισμένη. Δεν μας ενοχλεί που έχει εξαφανιστεί η κυβέρνηση και μας ενοχλεί που κάποιος θα κάνει κάτι για αυτούς τους ανθρώπους; Ακόμη κι αν το χρησιμοποιήσει προς όφελός του, ας το χρησιμοποιήσει. Από τη στιγμή που κάνει καλό στους ανθρώπους δεν με πειράζει. Αν δεν κάνει καλό, ας πάει σπίτι του. Το ζήτημα είναι πώς αισθάνονται οι πρόσφυγες».
Καλλιτεχνικά σε επίπεδο έμπνευσης και όρεξης πώς σας επηρεάζει όλο αυτό που συμβαίνει;
«Αλλες φορές πεισμώνω και κάνω όλα όσα δεν έχω κάνει σε όλη μου τη ζωή. Αλλες μέρες βλέπω τον τοίχο κατάμαυρο και άλλοτε βλέπω να βγάζει φλόγες. Νομίζω ότι περνάω μια περίοδο κατάθλιψης, όπως περνούν οι περισσότεροι Ελληνες».
Το ανέβασμα του έργου «Ο θάνατος του εμποράκου» ήταν δική σας επιλογή;
«Οχι, του Σωτήρη Χατζάκη, κούμπωσε όμως με την εποχή τόσο πολύ. Είναι σαν να γράφτηκε τώρα γιατί και τώρα ζούμε τον θάνατο της μεσαίας τάξης, αν δεν έχει πεθάνει ήδη».
Μπολιάσατε στοιχεία τού σήμερα όταν επεξεργαστήκατε το κείμενο;
«Τίποτα δεν μπόλιασα, ήταν ήδη μπολιασμένο το έργο από μόνο του. Εγώ δεν πειράζω τα έργα, θέλω τα έργα να με πειράζουν».
«Τέχνη κάνουμε για να μην ξεπέσουμε στην πολιτική»
Τηλεόραση παρακολουθείτε;
«Βλέπω ειδήσεις και μετά γίνομαι χάλια και μερικές εκπομπές λόγου για δέκα λεπτά και μετά το κλείνω γιατί αρχίζουν να στριγκλίζουν. Εχω όλη την καλή διάθεση να ακούσω την άποψή τους, αλλά δεν αντέχω αυτό που γίνεται. Η τηλεόραση είναι ένας τομέας που δεν με απασχολεί. Προτιμώ να διαβάζω και να παίζω sudoku. Ξεχνιέμαι ουσιαστικά και με βοηθάει να θυμάμαι, βοηθά τον μηχανισμό της μνήμης. Μου ακονίζει το μυαλό. Μαγειρεύω, διαβάζω, κάνω διάφορα».
Τι σας εντυπωσίασε από αυτά που διαβάσατε τελευταία;
«Ενθουσιάστηκα με το τελευταίο βιβλίο του Ξανθούλη. Τώρα που μπορώ να είμαι ειλικρινής μπορώ να πω αυτά που θέλω. Ο Ξανθούλης είναι ένας πανέξυπνος, ευκολοδιάβαστος συγγραφέας που πολλές φορές ήταν πιο έξυπνος από το θέμα του το οποίο είχε στραγγαλίσει από την πολλή μαρμελάδα. Το «Την Κυριακή έχουμε γάμο» είναι από τα ωραιότερα μυθιστορήματα που έχω διαβάσει».
Αντιστέκεται ο κόσμος του πολιτισμού σε αυτό που συμβαίνει;
«’Η αντιστέκεται ή το προωθεί, του αρέσει. Εγώ δεν πιστεύω ότι πρέπει να γίνεται. Η τέχνη είναι διαφορετικό κεφάλαιο. Αλλωστε τέχνη κάνουμε για να μην ξεπέσουμε στην πολιτική. Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη. Κάνουμε τέχνη για να μπορούμε να παντρεύουμε το δίκαιο, την αρετή, το καλό, το κακό με τρόπο τέτοιον ώστε να συνδιαλέγονται χωρίς να φωνασκούν όπως γίνεται στην πολιτική».
Τα λάθη σας τα επαναλαμβάνετε;
«Ναι, ο ηλίθιος! Τα βλέπω, τα ξέρω, αλλά τα ξανακάνω…».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
