Λίγο προτού ολοκληρωθεί η «εμπορική ανάπλαση» της πλατείας Ομονοίας και ενώ αρκετές και ισχυρές εμπορικές «φίρμες» έχουν αρχίσει να συρρέουν και άλλες να αναζητούν εναγωνίως ελεύθερους χώρους ακινήτων στην περιοχή, μία από τις ιστορικότερες εμπορικές επιχειρήσεις της Αθήνας, το Μινιόν, ζει την τελευταία πράξη του δράματος.


Ισως η αυριανή ημέρα, Δευτέρα 19 Απριλίου, να αποδειχθεί η κρισιμότερη στην ιστορική διαδρομή του, μετά τον Οκτώβριο του 1980, όταν το πολυκατάστημα κάηκε από φωτιά. Από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών αναμένεται η απόφαση σχετικά με την αίτηση πτώχευσης που έχει υποβληθεί από τον περασμένο Φεβρουάριο από έναν προμηθευτή του για οφειλές μόλις 56 εκατ. δρχ.


* Σχέδια στο συρτάρι


Ως εκ τούτου όλα τα σχέδια των δύο ενδιαφερομένων, των κκ. Ν. Ρίζου και Β. Αρσένη, έχουν ανασταλεί ως την έκδοση της απόφασης. Στο «παιχνίδι» πάντως με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχει επανακάμψει, αν και όπως λέγεται ουδέποτε αποχώρησε, ο πρώην ιδιοκτήτης του πολυκαταστήματος κ. Ι. Γεωργακάς. Παράλληλα έχει επανεμφανισθεί και ο πρώην συνέταιρος του κ. Λ. Ησαϊάδη, ο κ. Ν. Βερνίκος.


Οταν τον περασμένο Ιούλιο εκδόθηκε η απόφαση του δικαστηρίου για την υπαγωγή στις διατάξεις του άρθρου 44 του νόμου 1892, όλοι οι ενδιαφερόμενοι (ιδιοκτησία, εργαζόμενοι και προμηθευτές) αναθάρρυναν. Τα ράφια του πολυκαταστήματος γέμισαν και οι αθηναίοι καταναλωτές δειλά δειλά άρχισαν να περιεργάζονται τους χώρους του. Η επιχείρηση επανασυνδέθηκε με τις πιστωτικές κάρτες και άρχισε να διαθέτει, σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο, προϊόντα και υπηρεσίες κινητής τηλεφωνίας.


Ως τον Δεκέμβριο 1998 όλα έδειχναν ότι βρίσκεται σε πορεία ανάκαμψης, έστω και με αργούς ρυθμούς. Οι εισπράξεις του Δεκεμβρίου δεν ήταν ευκαταφρόνητες, αν και απείχαν αρκετά από παλαιότερα χρόνια: υπερέβησαν τα 300 εκατ. δρχ. Οι προμηθευτές του πληρώνονταν σχεδόν αμέσως. Με δεδομένο ωστόσο το γεγονός ότι η επιχείρηση ήταν αποκλεισμένη από τα «γκισέ» των τραπεζών, είναι προφανές ότι δεν διέθετε τα άκρως απαραίτητα κεφάλαια κίνησης.


Οι εργαζόμενοι πάντως, που χάρη στη δική τους προσπάθεια το Μινιόν επαναλειτούργησε, κατόρθωσαν να πληρωθούν ως και τον Νοέμβριο. Αμέσως μετά άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Ο Ιανουάριος, όπως συμβαίνει κάθε χρόνο, είναι εμπορικά ένας «κακός» μήνας. Οι λειτουργικές ανάγκες όμως της επιχείρησης «έτρεχαν». Παράλληλα έπρεπε να καταβληθεί και η πρώτη δόση του χρέους. Αυτό όμως ήταν αδύνατον.


Ωστόσο η Εθνική Τράπεζα έναντι χρεών δέσμευσε τις εισπράξεις που είχε η επιχείρηση τον Δεκέμβριο από τις πιστωτικές κάρτες της. Αμέσως μετά λίγο έλειψε η ΔΕΗ να κόψει την παροχή του ρεύματος. Οι εργαζόμενοι κατόρθωσαν να το αποτρέψουν. Τα προβλήματα όμως δεν σταμάτησαν εκεί.


Ορισμένοι ιδιοκτήτες χώρων του πολυκαταστήματος έκαναν αγωγές έξωσης και τα γραφεία που βρίσκονταν επί της οδού Δώρου (μηχανογράφηση και λογιστήριο) βγήκαν στον δρόμο. Οι προμηθευτές σιγά σιγά άρχισαν να αραιώνουν τα προϊόντα τους.


Εν τω μεταξύ ο ιδιοκτήτης του πολυκαταστήματος κ. Ησαϊάδης από το περασμένο φθινόπωρο αναζητούσε αγοραστές και σε ενοχλήσεις των εργαζομένων η μόνιμη απάντησή του ήταν: «Εγώ φέρνω αγοραστές και η Εθνική Τράπεζα τους απορρίπτει». Τα πράγματα όμως φαίνεται ότι δεν είναι έτσι.


Σε σχετική επιστολή της Διεύθυνσης Δικαστικού της Εθνικής Τράπεζας με ημερομηνία 9 Μαρτίου 1999 αναφέρεται ότι «η Διεύθυνση Δικαστικού υπέδειξε ότι για να μπορέσει να νομιμοποιηθεί η εταιρεία Μινιόν Ανώνυμος Εμπορική και Βιομηχανική Εταιρεία απαιτείται ο διορισμός προσωρινής διοίκησης από το Δικαστήριο και η σύγκληση μετά ταύτα γενικής συνελεύσεως, η οποία θα αποφασίσει την επαναλειτουργία και αναβίωση της επιχειρήσεως και κυρίως την εκλογή νέου διοικητικού συμβουλίου. Μόνο μετά την περαίωση των παραπάνω ενεργειών είναι δυνατή η σύννομη εκπροσώπηση της επιχειρήσεως». Η θέση της τράπεζας είναι πέραν του δέοντος σαφής.


Ωσπου στις αρχές του Φεβρουαρίου και έπειτα από αρκετές οχλήσεις εμφανίζει σε συνέλευση των εργαζομένων ως ενδιαφερόμενο τον κ. Ρίζο. Ο επιχειρηματίας δεν «μάσησε» τα λόγια του. Παρουσία του κ. Ησαϊάδη ανακοίνωσε προς τους εργαζομένους τις προθέσεις του, λέγοντας ότι δεν τον ενδιαφέρει η εταιρεία Μινιόν ΑΕΒΕ, αλλά δεσμεύεται να της παραχωρήσει τα απαιτούμενα χρήματα για να καταβάλει τις αποζημιώσεις των εργαζομένων και από την πλευρά του ο ιδιοκτήτης να προχωρήσει σε αποδέσμευση των ακινήτων.


Παράλληλα δεσμεύθηκε να τους επαναπροσλάβει στην επιχείρηση που ήδη συνέστησε, τη Βοιωτική Πολυκαταστημάτων ΑΕ. Ο κ. Ησαϊάδης δήλωσε πως αποδέχεται την πρόταση. Σε σχετική μάλιστα επιστολή του στις 24 Μαρτίου αναφέρεται: «Μόλις έλαβα γνώση των προτάσεών σας προς τους εργαζομένους της Μινιόν ΑΕΒΕ οι οποίες με καλύπτουν πλήρως και ειδικότερα ότι η εταιρεία Μινιόν ΑΕΒΕ θα καταγγείλει τη σύμβαση εργασίας όλων των εργαζομένων και θα εξοφλήσει τις δεδουλευμένες αποδοχές τους, την αποζημίωση λόγω καταγγελίας και τις αποδοχές και το επίδομα αδείας 1999. Δηλώνω και εγώ εκ μέρους μου ως νόμιμος εκπρόσωπος της Μινιόν ΑΕΒΕ ότι θα προχωρήσω άμεσα στην αποδέσμευση των μισθώσεων των ακινήτων της Μινιόν ΑΕΒΕ».


Λίγες ημέρες αργότερα στο προσκήνιο εμφανίζονται ο κ. Αρσένης και η εταιρεία του Ελληνικές Επενδύσεις ΑΕ, εκπροσωπώντας όμιλο επιχειρηματιών. Η πρόταση: αγοράζουν την εταιρεία Μινιόν ΑΕΒΕ και ο κάθε επιχειρηματίας από διαφορετικό κλάδο θα αναλάβει έναν όροφο. Είναι προφανές ότι τον κ. Ησαϊάδη συνέφερε η δεύτερη πρόταση.


Ο κ. Ρίζος όμως έχοντας το «πράσινο φως» από τον κ. Ησαϊάδη άρχισε να απευθύνεται στους ιδιοκτήτες των ακινήτων που συγκροτούν το Μινιόν ­ υπάρχουν 128 ιδιοκτήτες, από τους οποίους τρεις έχουν τη συντριπτική πλειονότητα των χώρων. Τότε διαπίστωσε ότι το ενδιαφέρον του κ. Αρσένη τους έκανε διστακτικούς, αφού από την πλευρά τους προσδοκούσαν αύξηση του τιμήματος ­ όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις.


Η κατάσταση όμως περιπλέχθηκε ακόμη περισσότερο όταν μια ομάδα «μικρών» προμηθευτών προσέφυγε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών κάνοντας αίτηση πτώχευσης. Είναι αυτή που αναμένεται να εκδικαστεί αύριο.


Συγκεκριμένα στις 26 Ιανουαρίου 1999 και αφού ως τις 20 Ιανουαρίου δεν καταβλήθηκε η πρώτη δόση των οφειλών της Μινιόν ΑΕΒΕ, οκτώ εταιρείες οι οποίες εκπροσωπούνται από τους κκ. Γ. Λεμονίδη, Α. Ζιούτο και Ι. Γεωργακά (ο προηγούμενος ιδιοκτήτης) κατέθεσαν εξώδικη πρόσκληση ζητώντας «την πρώτη από τις έξι εξαμηνιαίες δόσεις». Φυσικά δεν εισέπραξαν τις οφειλές τους. Και στις 19 Φεβρουαρίου ο κ. Ζιούτος καταθέτει στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών αίτηση πτώχευσης για οφειλές συνολικού ύψους 56,4 εκατ. δρχ.


Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι σύμφωνα με σχετικό έγγραφο της επιχείρησης στις 25 Νοεμβρίου 1998 οι μέτοχοι είναι οι κκ. Λύσανδρος Ησαϊάδης με 2.519.240 μετοχές, Αριστομένης Καλαντζόπουλος με 80, Cresta Services LTD των κκ. Ν. και Β. Βερνίκου με 1.520.320 μετοχές, Ι. Γεωργακάς με 16.425 και Π. Χριστακόπουλος με 305 μετοχές.


Η σχέση όμως των κκ. Βερνίκου και Γεωργακά φαίνεται πως είναι στενή, αφού σε έγγραφο της Cresta Services LTD για την έκτακτη γενική συνέλευση των μετόχων στις 9 Νοεμβρίου 1998 αναφέρεται: «Με την παρούσα εξουσιοδοτούμεν τον κ. Ιωάννη Γεωργακά όπως εκπροσωπήσει 100.000 κοινές ανώνυμες μετοχές της εταιρείας Cresta Services LTD στην έκτακτη γενική συνέλευση της 9.11.1998».


* Ποιοι έχουν τις μετοχές


Ωστόσο παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το γεγονός ότι τόσο οι μετοχές που διαθέτει ο κ. Ησαϊάδης (οι 2.449.147 από τις 2.519.240 μετοχές) είναι ενεχυριασμένες στην Εθνική Τράπεζα όσο και το σύνολο των μετοχών (1.520.320) που διαθέτει η εταιρεία Cresta Services LTD του κ. Ν. Βερνίκου, έναντι χρεών. Και στις δύο περιπτώσεις δόθηκε βεβαίωση από το κεντρικό κατάστημα της Εθνικής Τράπεζας για να λάβουν μέρος και να ψηφίσουν στην έκτακτη γενική συνέλευση της Μινιόν ΑΕΒΕ στις 9 Νοεμβρίου.


Στη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων ο κ. Ησαϊάδης έχει εξαφανισθεί και ουδείς φαίνεται να γνωρίζει πού βρίσκεται. Κάποιες φήμες τον φέρουν να νοσηλεύεται σε νοσοκομείο του Λονδίνου. Και για μία ακόμη φορά οι 280 (τώρα πλέον) εργαζόμενοι, απλήρωτοι στη διάρκεια των πέντε τελευταίων μηνών, προσπαθούν να κρατήσουν εν λειτουργία το άλλοτε κραταιό πολυκατάστημα, ελπίζοντας πως δεν ήρθε η ώρα για να γραφεί ο τραγικός του επίλογος.


Η κάθοδος του Χόντου στην Ομόνοια


Πριν από μερικές εβδομάδες άρχισε να λειτουργεί στη γωνία πλατείας Ομονοίας και 3ης Σεπτεμβρίου το νέο δεκαώροφο πολυκατάστημα του ομίλου επιχειρήσεων Hondos Center, που ανήκει στην ομώνυμη οικογένεια. Το κόστος της επένδυσης υπερέβη το 1 δισ. δραχμές και η συνολική επιφάνεια του χώρου πωλήσεων ανέρχεται σε 11.000 τ.μ. ­ περίπου 1.100 τ.μ. ανά όροφο.


Το νέο Hondos Center διαθέτει όλα τα είδη ενός σύγχρονου πολυκαταστήματος, ενώ παράλληλα περιλαμβάνει και καταστήματα shop in shop και φιλοδοξεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην εμπορικά «αναμορφωμένη» περιοχή της Ομόνοιας και όχι μόνον.


Αξίζει να σημειωθεί ότι πρόκειται για τη σημαντικότερη εμπορική επένδυση που έγινε στην αγορά της Αττικής, εκτός του κλάδου των σουπερμάρκετ, τα τελευταία χρόνια. Στον όμιλο ανήκουν 27 καταστήματα κυρίως καλλυντικών, εκ των οποίων ελάχιστα (3-4) είναι εμβαδού 3.000-5.000 τ.μ.


 Η ανάσταση του Λαμπρόπουλου


Οταν πριν από περίπου δύο χρόνια άρχισαν τα προβλήματα του Μινιόν, το πολυκατάστημα «Αδελφοί Λαμπρόπουλοι» στη γωνία Αιόλου και Λυκούργου, στα Χαυτεία, «είδε» τον τζίρο του να μεγαλώνει. Χαρακτηριστικά, πέρυσι οι πωλήσεις της εταιρείας, που διαθέτει άλλα δύο πολυκαταστήματα (στον Πειραιά και στη Θεσσαλονίκη), αυξήθηκαν κατά 35%, ενώ τα κέρδη της κατά 50%! Οι πωλήσεις της ανήλθαν σε 18,5 δισ. δρχ. από 13,7 δισ. δρχ. το 1997 και τα κέρδη της σε 1,1 δισ. δρχ.


Από τις πιο ιστορικές εμπορικές «φίρμες» της ελληνικής αγοράς, πρωτοεμφανίστηκε στις αρχές του αιώνα. Οι νέοι όροι ανταγωνισμού που διαμορφώνονται στην περιοχή της Ομόνοιας δεν θα μπορούσαν να αφήσουν ανεπηρέαστο το πολυκατάστημα αυτό. Η διοίκηση της εταιρείας, που έχει περάσει πλέον στα χέρια του νεαρού κ. Κ. Λαμπρόπουλου, είναι αποφασισμένη να δαπανήσει ως και 1 δισ. δρχ. για την ανακαίνισή του, ενώ παράλληλα έχει βελτιώσει την γκάμα των προϊόντων που διαθέτει.


Επισημαίνεται ότι είναι η πρώτη επιχείρηση που εφήρμοσε στην ελληνική αγορά το σύστημα shop in shop.