Το μουσικό σχήμα Tania Giannouli Ensemble παρουσιάζει το έργο Transcendence» στις 3 Απριλίου στο Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, στις 18:30 σε μια συναυλία με ελεύθερη για το κοινό είσοδο. Πρόκειται για μια σουίτα για το χρόνο, τη ζωή και τη δημιουργία, αναμιγνύοντας στοιχεία σύγχρονης jazz και μουσικής δωματίου. Οι συνθέσεις της Τάνιας Γιαννούλη αποτελούν μια μείξη στοιχείων αυτοσχεδιασμού και μουσικής δωματίου με avant – garde και ethnic επιρροές ενώ επί σκηνής εμφανίζονται εκτός από την ιδία (πιάνο –σύνθεση) και οι Guido De Flaviis, σαξόφωνα, Σόλης Μπαρκής, κρουστά – ιδιόφωνα, Αλέξανδρος Μποτίνης, τσέλο
Αφορμή για την συνέντευξη που ακολουθεί δεν είναι μόνο το κυριακάτικο live της αλλά και ο δίσκος της με τίτλο «Transcendence» που κυκλοφόρησε προσφάτως στη Νέα Ζηλανδία. Το 2012 η Τάνια Γιαννούλη είχε κυκλοφορήσει το άλμπουμ «Forest Stories» που είχε δείξει ξεκάθαρα τον δρόμο που θα ακολουθούσε. Προσωπική κι τεκμηριωμένη μουσική άποψη σε ένα ευρύ θα έλεγα πλαίσιο όπου η «σύγχρονη κλασική» ακουμπά την τζαζ και τον αυτοσχεδιασμό χωρίς να λείπουν και τα τοπικά ακούσματα. Φρέσκος και δυνατός (σ. σ. όχι με την έννοια των ντεσιμπέλ) ήχος σε μια εποχή που πολλοί έλληνες μουσικοί μπορούν να καθίσουν επάξια δίπλα σε πολλούς συναδέλφους τους από το εξωτερικό.
Τι θα ακούσουμε στο live;
«Στη συναυλία της Κυριακής θα παίξουμε, μαζί με το σχήμα μου, ολόκληρο το δίσκο «Transcendence» που κυκλοφόρησε τον περασμένο Ιούνιο από την εταιρεία Rattle, στη Νέα Ζηλανδία.»
Γιατί ασχολήθηκες με τη μουσική;
«Η μητέρα μου λέει ότι τραγουδούσα πριν καν μιλήσω. Με δική της πρωτοβουλία άρχισα τα μαθήματα πιάνου στη ηλικία των πέντε ετών. Κάποια στιγμή μεγαλώνοντας, έγινε πια ξεκάθαρο για εμένα ότι δεν θα μπορούσα να είμαι ευτυχισμένη παρά κάνοντας μουσική.»
Είσαι δημιουργός της τζαζ ή τοποθετείς τον εαυτό σου κάπου γενικότερα;
«Η μουσική που κάνουμε με το σχήμα μου έχει στοιχεία σύγχρονης τζαζ και μουσικής δωματίου. Σαφέστατα δεν είναι τζαζ στην παραδοσιακή της μορφή. Οι μουσικές μου σπουδές είναι κλασικές (στο πιάνο και τη σύνθεση) και πολύ συχνά συνθέτω για σύνολα, για video art, ταινίες μικρού μήκους κ. α έργα που δεν έχουν να κάνουν με τη τζαζ ή τον αυτοσχεδιασμό.»
Η Νέα Ζηλανδία πώς έχει προκύψει;
«Εψαχνα να βρω μια εταιρεία για να εκδόσει τον πρώτο μου δίσκο «Forest Stories», μια συνεργασία με τον Πορτογάλο πνευστό Paulo Chagas. Η Rattle είναι πολύ κοντά στο ύφος και στην αισθητική της μουσικής μου και παράλληλα έχει μια ποιότητα που για μένα είναι απαραίτητη. Τους έστειλα ένα demo, τους άρεσε και προχωρήσαμε.»
Το τραγούδι δεν σε ενδιαφέρει;
«Το τραγούδι είναι ένα πολύ ιδιαίτερο κομμάτι της μουσικής δημιουργίας όπου ο λόγος και η μουσική είναι ισότιμα. Προς το παρόν δεν είναι κάτι που με ελκύει αρκετά ώστε να ασχοληθώ σοβαρά μαζί του, χωρίς όμως να το αποκλείω για το μέλλον.»
Είναι δύσκολο να ασχολείται κάποιος με τη μουσική σε περίοδο κρίσης; Θέλω να πω ο κόσμος δείχνει ενδιαφέρον; Και επίσης εσύ από πού αντλείς έμπνευση
«Τα πράγματα ήταν πάντα δύσκολα για τους καλλιτέχνες, πόσο μάλλον σήμερα, που οι συνθήκες είναι ασφυκτικές. Φυσικά, το πόσο συχνά μπορεί κανείς να πάει σε μια συναυλία ή να αγοράσει ένα δίσκο επηρεάζεται άμεσα από τις δύσκολες συνθήκες. Προσωπικά προσπαθώ να διατηρήσω – όσο γίνεται – υπομονή, σθένος, συγκέντρωση, αισιοδοξία ώστε να συνεχίζω να δημιουργώ.»
Έχω μια αίσθηση ότι η μουσική σου δεν είναι συνηθισμένη. Αν ισχύει αυτό το εξωτερικό σε ενδιαφέρει περισσότερο;
«Δεν είμαι σίγουρη για αυτό, πολύ πιθανό να έχεις δίκιο. Σίγουρα δεν είναι η μουσική που παίζεται στα ραδιόφωνα. Σε κάθε περίπτωση δεν απευθύνομαι μόνο στο ελληνικό κοινό και δεν μου αρέσει να περιορίζομαι με τον τρόπο αυτό.»
Υπάρχει τζαζ ή αυτοσχεδιαστική μουσική στην Ελλάδα;
«Υπάρχει και μάλιστα ανθεί. Έχουμε ένα σωρό αξιόλογους μουσικούς (πολλοί από τους οποίους είναι και νέα παιδιά, απόφοιτοι των πανεπιστημιακών τμημάτων όπου πια η τζαζ διδάσκεται) που μπορούν να σταθούν ισάξια με συναδέλφους τους στο εξωτερικό.»
Πως κρίνεις την έως τώρα διαδρομή σου και πολύ περισσότερο τι θέλεις να κάνεις στο μέλλον; Τα επόμενα σου σχέδια;
«Είμαι χαρούμενη που και οι δυο δίσκοι μου στην Rattle έτυχαν αναγνώρισης – και μάλιστα πέρα από τα σύνορα της Ελλάδας. Παρόλα αυτά νοιώθω ότι είμαι στην αρχή της καριέρας μου. Υπάρχουν πολλά σχέδια για το μέλλον: συναυλίες κι ένας δεύτερος δίσκος με το σχήμα μου είναι κάποια από τα πιο άμεσα.»
