Κώστας Λειβαδάς: «Πάντα πίσω από όλα υπάρχει μια γυναίκα»

Κάποτε τα ανέμελα χρόνια περνούν και έρχεται η στιγμή της ενηλικίωσης. Με τις ανάλογες ευθύνες και τους προβληματισμούς. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση η ενηλικίωση δεν φέρνει προβληματισμό αλλά το κλείσιμο ενός κύκλου, μια ανάσα για να πάρει ο ενήλικoς καινούργια δύναμη. Επιπροσθέτως και ένα πάρτι γενεθλίων. Ο στιχουργός, συνθέτης και τραγουδιστής Κώστας Λειβαδάς κλείνει εφέτος 18 χρόνια δημιουργικής παρουσίας στη μουσική σκηνή και το γιορτάζει την ερχόμενη Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου στο Αλσος Βεΐκου στο Γαλάτσι. Με ελεύθερη είσοδο και καλεσμένες (εκτός από την μπάντα του) τις Ελένη Τσαλιγοπούλου, Ζωή Παπαπαδοπούλου και Βίκυ Καρατζόγλου (προσθέστε και άλλα ονόματα το βράδυ εκείνο) θα παρουσιάσει τη διαδρομή της μουσικής ζωής του.

Οπως μεταξύ άλλων είναι τα «Κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα», «Πιάσε με», «Για να σε συναντήσω», «Σαν να μην πέρασε μια μέρα» (γραμμένο παρέα με τον Γιώργο Δημητριάδη) ως την πολύ μεγάλη του επιτυχία, το «Η επιμονή σου», αλλά και τα «Εγώ σ’ αγάπησα εδώ», «Παιδιά των δρόμων», «Μοίρα μου έγινες», «Είναι εντάξει μαζί μου», «Στων φίλων τα σπίτια» και τα καινούργια «Τράβα ρε μάγκα» που ηχογράφησε μαζί με τη μούσα του Ελένη Τσαλιγοπούλου και το ολοκαίνουργιο «Βρέχει στην Ιωνος Δραγούμη» που μοιράζεται με τη Μελίνα Ασλανίδου.

Ο Κώστας Λειβαδάς είναι μια περίεργη περίπτωση. Είναι ένας «αφανής» συνθέτης – τραγουδοποιός που τα περισσότερα από όσα γράφει τα δίνει σε άλλους. Επιτυχίες όπως τα παραπάνω τραγούδια φέρουν την υπογραφή του χωρίς να το γνωρίζουμε. Αλλωστε δεκαετίες τώρα τα φώτα στρέφονται στους ερμηνευτές. Για αυτό και ο ίδιος επιλέγει ενίοτε την «έκθεση»: να τον «γνωρίσουμε» και να μας «γνωρίσει».

Μεγάλωσε μπροστά από ένα μεγάλο πικ απ, όπως σημειώνει ο ίδιος στο «Βήμα της Κυριακής», «αυτό το μεγάλο έπιπλο που είχε και ραδιόφωνο, αυτό με τις πράσινες λυχνίες για όσους θυμούνται, όπου παράλληλα με τα βραχέα άκουγα και τις περίφημες κασετίνες των γονιών μου. Κασετίνες της μητέρας μου με 45άρια, από big bands και Νατ Κινγκ Κόουλ ως Χέντριξ, του δε πατέρα μου τα αντίστοιχα του λαϊκού, από Καλδάρα ως Μουσαφίρη». Προσθέστε σε αυτά ακούσματα από Δ. Σαββόπουλο ως Δ. Γαλάνη, τον αδελφό του με τα 40.000 βινύλια, το γυμνασιακό συγκρότημα (Υπνοβάτες) και η μουσική άρχισε να κυλά.

Το γκρουπ διαλύθηκε, λίγο οι γονείς, λίγο ο στρατός, λίγο ή μάλλον πολύ μια γυναίκα, «πάντα υπάρχει μια γυναίκα», και ο Κώστας Λειβαδάς πέφτει πάνω στον Γ. Δημητριάδη και τους Μικρούς Ηρωες. Αυτό ήταν. Είναι ο πρώτος συνθέτης της γενιάς του που δίνει τόσο πολλά τραγούδια. «Από τα 205-210 τραγούδια που έχω γράψει τα 140 τα έχουν πει άλλοι. Την επιτυχία δεν την περίμενα. Ηρθε αναπάντεχα και αναφέρομαι στα τραγούδια που έδωσα σε άλλους. Από την άλλη, όμως, πρέπει να πω ότι έμεινα πίσω από τα κομμάτια αυτά».

Η διάθεση για συνάντηση όμως για τον Κώστα Λειβαδά δεν έσβησε ποτέ. Είτε ερμήνευε τα τραγούδια ο ίδιος είτε άλλοι. «Η ανάγκη να συναντηθείς με τον κόσμο, να υπάρχει ένα καθημερινό τραγούδι, προσπαθείς να έχεις να πεις κάτι, να εμπνεύσεις τη ζωή κάποιου, να νιώσει δυνατότερος ή φωτεινότερος, να σου θυμίζει ότι είσαι ζωντανός και το αίμα σου κυλάει. Αυτά τα είχα ριζωμένα μέσα μου.

Και όλα τα παραπάνω τα έζησα. Τα έζησα με τα τραγούδια μου. Και πρόσφατα το έζησα καθολικά με την «Επιμονή σου» με την Ελεωνόρα Ζουγανέλη. Επαιξε ρόλο το timing πολιτικά και αισθηματικά».

Μετά τη συναυλία θα ακολουθήσει η κυκλοφορία ενός διπλού «Best of» με όλες τις επιτυχίες του αλλά και κάποια νέα αλλά και άγνωστα κομμάτια –ο ίδιος το χαρακτηρίζει ένα «best of της καρδιάς και όχι της αγοράς». Τη χειμερινή σεζόν δεν θα γίνουν πολλά και όσα γίνουν θα αφορούν αυτό το «Βest of» του Κώστα Λειβαδά.