Για κάποιους (αν όχι τους περισσότερους) κατοίκους της Ηλείας το υπ’ αριθμόν 1 πρόβλημα του νομού είναι η ρύπανση. Είναι αυτό που καταρρακώνει την καθημερινή ζωή των κατοίκων αναγκασμένων να διαβιούν ανάμεσα σε όγκους συσσωρευμένων απορριμμάτων, περιχαρακωμένοι από την απεραντοσύνη των χωματερών.
Σε αυτούς τους κατοίκους ανήκει και η κινηματογραφική ομάδα της μικρού μήκους ταινίας «μια ευχή» που σκηνοθέτησε ο Χαράλαμπος Κοντοπανάγος μέσα σε λίγες μόλις ώρες κατά την διάρκεια μιας μόνο νύχτας (δείτε την ταινία ολόκληρη στο σχετικό βίντεο).
Η «μια ευχή» αναφέρεται στη γνωριμία δυο νέων ανθρώπων (Θοδωρής Δανίκας και Αθηνά Σταθάκη) τόσο συνηθισμένων με το περιβάλλον σκουπιδιών στο οποίο είναι αναγκασμένοι να ζουν, που τελικά μιλούν για αυτό απολύτως φυσιολογικά.
«Τέσσερις στοίβες πιο κάτω μένω» της λέει εκείνος.
«Εκεί που μυρίζει ψοφίμι;» τον ρωτά εκείνη.
«Όχι. Στην προηγούμενη. Με τα σάπια φρούτα.»
Το ειρωνικό χιούμορ της ταινίας κορυφώνεται όταν ο νεαρός αποκαλεί την όλη κατάσταση «εικαστική μεταμοντέρνα εγκατάσταση».
Στην πράξη βέβαια, η ταινία αποτυπώνει μια εφιαλτική πραγματικότητα αφού όλο το σκηνικό φόντο της είναι βουνά από πραγματικά σκουπίδια που μολύνουν αυτή την στιγμή τον Πύργο.
«Εκτός της στοίβας σκουπιδιών του τελευταίου πλάνου την οποία φτιάξαμε εμείς, όλα τα υπόλοιπα βουνά σκουπιδιών είναι αληθινά» είπε στο ΒΗΜΑ ο σκηνοθέτης του «μια ευχή» που είναι μόνιμος κάτοικος Αμαλιάδας και χαρακτηρίζει την όλη προσπάθεια δημιουργίας της ταινίοας «καταδρομική ενέργεια»..
Ο κ. Κοντοπανάγος περιέγραψε στοίβες σκουπιδιών μήκους 50 μέτρων και ύψους τριών.
«Η κατάσταση είναι φρικιαστική και το πρόβλημα αρκετά περίπλοκο αφού ο Πύργος δεν έχει χωματερή και το εργοστάσιο που επρόκειτο να κατασκευαστεί για αυτόν τον λόγο δεν έγινε ποτέ» είπε.
Το πρωί του Σαββάτου πρόκειται να γίνει κατάθεση σκουπιδιών έξω από το Δημαρχείο του Πύργου ως ένδειξη διαμαρτυρίας για το τεράστιο πρόβλημα.
Το ευτυχές σε όλη αυτήν την κατάσταση είναι ότι κάποιοι άνθρωποι ακόμα και αν κατοικούν ανάμεσα σε όγκους σκουπιδιών, ακόμα κι αν θάβονται στα γρανάζια της ανεργίας (όπως ο κ. Κοντοπανάγος) είναι διατεθειμένοι με το τίποτα να μιλήσουν για το πρόβλημά τους. Το «τίποτε» σημαίνει ταινία γυρισμένη χωρίς ούτε ένα ευρώ.
Ο σκηνοθέτης μας είπε ότι αποφάσισε να μιλήσει με μια ταινία όταν συνειδητοποίησε ότι ανάλογα προβλήματα σκουπιδιών υπάρχουν και σε άλλες μεγάλες πόλεις της Ελλάδας όπως π.χ. η Τρίπολη.
Θυμίζουμε ότι μια προηγούμενη μικρού μήκους ταινία του Κοντοπανάγου, το «Τιμολόγιο» παίχθηκε στο φεστιβάλ κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας και τιμήθηκε με το βραβείο κοινού στο Greek Film Festival του Λονδίνου.
Στη «μια ευχή» την διεύθυνση φωτογραφίας έκανε ο Αντώνης Χατζηνικολάου, ο ηχος είναι του Γιώργου Σωτηρόπουλου, η διεύθυνση παραγωγής του Γιώργου Χαλικιά και η μουσική των Γεράσιμου Λούντση (κιθάρα) και Νίκου Χαραλαμπάκη (κρουστά).
