Την Βίρνα Λίζι, μία από τις πιο σημαντικές και αγαπημένες ηθοποιούς της, αποχαιρετά η Ιταλία. Η Ιταλίδα Μέρλιν, τελευταία βασίλισσα μίας κινηματογραφικής εποχής ανεπανάληπτης, έφυγε σε ηλικία 78 ετών έχοντας τιμηθεί με δεκάδες διακρίσεις. Το ιταλικό σινεμά, αλλά και η τηλεόραση που την είχε κερδίσει τα τελευταία χρόνια, έχασαν μία μεγάλη πρωταγωνίστρια.

Αργησε να δικαιωθεί παρά το ταλέντο της και την ομορφιά της

Η Βίρνα Λίζα Πιεραλίζι όπως ήταν το πραγματικό όνομα της Βίρνα Λίζι έκανε το κινηματογραφικό ντεμπούτο της πριν από 62 ακριβώς χρόνια στην ταινία «…e Napoli canta!». Από τότε μέχρι και εφέτος δεν σταμάτησε να παίζει παρότι η καριέρα της πέρασε από αρκετές φάσεις, όχι πάντα ευχάριστε.

Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα η γεννημένη στο Τζέσι της περιφέρειας Μάρκε της Ιταλίας, ήταν γνωστή κυρίως στην χώρα της με ταινίες όπως οι «La rossa» (1955) και «La donna del giorno» (1957) όπου συνήθως ήταν δευτεραγωνίστρια. Επαιξε επίσης σε αρκετές γαλλοιταλικές ή γαλλοισπανικές συμπαραγωγές. Η συμμετοχή της στην ταινία – χλαμύδα «Ρώμος και Ρωμύλος» το 1960 συνέβαλλε αρκετά στη διεθνή καριέρα της.

Βρέθηκε ανάμεσα στην Ζαν Μορό και τον Στάνλεϊ Μπέικερ στην «Εύα» του Τζόζεφ Λόουζι και ήταν η βασική συμπρωταγωνίστρια του Αλέν Ντελόν στην «Μαύρη τουλίπα» του Κριστιάν Ζακ, μια μεγάλη επιτυχία που την οδήγησε και στην Αμερική. Ωστόσο, το Χόλιγουντ δεν την αξιοποίησε παρά επιδερμικά τυποποιώντας την σε ρόλους ξανθών καλλονών: στην κωμωδία «Πώς να δολοφονήσετε την γυναίκα σας» με τον Τζακ Λέμον ή το «Ε όχι και με τη γυναίκα μου» δίπλα στον Τόνι Κέρτις.

Ενδεχομένως να μην την ενδιέφερε να είναι το ξανθό μπιμπελό ταινιών όπως οι δυο προαναφερθείσες, γι’ αυτό και η Λίζι περί τα τέλη της δεκαετίας του 1960 επέστρεψε στην πατρίδα της, όπου τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα. Ηταν και θα παρέμενε για αρκετά μεγάλο διάστημα η «ξανθιά νοστιμούλα» του ιταλικού σινεμά.

Η δικαίωσή της καθυστέρησε να έρθει. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Πατρίς Σερό της έδωσε τον ρόλο της Κατερίνας των Μεδίκων στην ταινία του «Βασίλισσα Μαργκό» όπου η Ιζαμπέλ Ατζανί κρατούσε τον ρόλο του τίτλου. Περιέργως, η Λίζι και όχι η Ατζανί ήταν που κέρδισε το βραβείο γυναικείας ερμηνείας στο φεστιβάλ των Κανών του 1994 (και στα Σεζάρ όπου όμως πήρε το Β’ ρόλου). Ηταν 58 ετών.