Το χρήμα πολλοί εμίσησαν, τη δόξα ουδείς!

Υστερικό, γρήγορο, θρασύ και εν τέλει εθιστικό, το τελευταίο trailer του ντοκιμαντέρ «$ellebrity» που κυκλοφόορεί στο διαδίκτυο, αμέσως σε προδιαθέτει για μια _τουλάχιστον_ αποκαλυπτική ταινία. Το «$ellebrity» αφορά την «σχέση» ανάμεσα στις διασημότητες και τους παπαράτσι_ ένα από τα πιο μισητά επαγγέλματα του κόσμου, τουλάχιστον για τους πρώτους.

Μάλιστα, το φιλμ γυρίστηκε από έναν φωτογράφο διασημοτήτων, τον Κέβιν Μαζούρ, ο οποίος προσπάθησε να αντιμετωπίσει σφαιρικά το ζήτημα αυτής της σχέσης, ζητώντας την άποψη τόσο των «θυτών» όσο και των «θυμάτων», δηλαδή των φωτογράφων και των διασημοτήτων αντιστοίχως.

«Σου προκαλούν ένα αίσθημα τρόμου» λέει η Σάρα Τζέσικα Πάρκερ που επί εποχής «Sex and the city» υπήρξε το απόλυτο θήραμα των παπαράτσι στη Νέα Υόρκη. Από την άλλη πλευρά, το «μότο» της ταινίας είναι «Fame is the name of the game» _ η φήμη είναι το όνομα του παιχνιδιού. Οπως κάποιος φωτογράφος επισημαίνει, «οι σταρ έχουν την ανάγκη των φωτογράφων». Το επιχείρημά του ,που αμφισβητείται δεόντως από την Τζένιφερ Ανιστον στηρίζεται από την άποψη ότι οι παπαράτσι με την ίδια δύναμη που έχουν στο να ανεβάζουν κάποιον στην κορυφή μετατρέποντάς τον σε διασημότητα, μπορούν επίσης και να τον ξαναπετάξουν κάτω από εκεί που τον πήραν.

Διασημότητες πάντα υπήρχαν. Ο Ιούλιος Καίσαρας ας πούμε, ήταν μια διασημότητα. Όπως και ο Ναπολέων. «Αν όμως ο Ναπολέων χρειάστηκε μια ζωή για να γίνει διάσημος, για τον Τσάρλι Τσάπλιν ένας μήνας ήταν αρκετός» αναφέρεται στο «$ellebrity».

Από την εποχή που ο όρος παπαράτσι έγινε παγκοσμίως γνωστός μέσω της ταινίας του Φεντερίκο Φελίνι «Γλυκιά ζωή» (1960), το επάγγελμα του φωτογράφου διασημοτήτων έχει περάσει από πολλές φάσεις. Σήμερα, όλοι θεωρούν ότι το επάγγελμα του παπαράτσι διαπερνά την πιο «κανιβαλική» περίοδό του, «δεν μπορείς καν να επιχειρηματολογήσεις για την ηθική του θέματος» λέει η τραγουδίστρια Σέριλ Κρόου, η οποία έχει ταλαιπωρηθεί ουκ ολίγες φορές από τα φλας των φωτογράφων.

Αν όμως η Κρόου, η Τζένιφερ Λόπεζ ή η Τζένιφερ Ανιστον αντιμετωπίζουν παθητικά το φαινόμενο των παππαράτσι, άλλοι αντιδρούν πολύ πιο βίαια. Εχει πολλή πλάκα για παράδειγμα να βλέπεις τον Ελτον Τζον να παραδέχεται ότι στην εποχή του έχει ρίξει μια- δυο σφαλιάρες παραπάνω απ’ όσο θα έπρεπε.

Ωστόσο, το ζουμί της ταινίας φαίνεται να βρίσκεται στην θέση του κοινού απέναντι σε όλη αυτήν την μανιακή κατάσταση. Σε μια σκηνή του «$ellebrity» δυο νεαρές βρετανίδες ξεφυλλίζουν κουτσομπολίστικα περιοδικά και ενώ παραδέχονται ότι αυτά που λένε για τους διασήμους είναι ψέματα, παρ’ όλ’ αυτά, θα τα διαβάσουν ούτως ή άλλως.