Αποστολή

«Πώς πανε τα πράγματα στη Νορβηγία;» ρώτησα τον Γιον έναν σκανδιναβό δημοσιογράφο φίλο μου τον οποίο γνωρίζω χρόνια από τα φεστιβάλ. «Παραμένουμε πλούσιοι» απάντησε εκείνος μειδιάζοντας. «Καλύτερα βέβαια να μην ρωτήσω για εσάς στην Ελλάδα» συνέχισε «αλλά ξέρεις κάτι; Αυτό δεν σημαίνει ότι ο κίνδυνος δεν βρίσκεται κοντά σε όλους μας πλέον.»

Περπατώντας εφέτος στο Λίντο, βλέπεις ξεκάθαρα ότι τα χαμόγελα είναι πολύ περιορισμένα. Ο κόσμος είναι βαρύς και το δείχνει. Επίσης είναι πολύ λιγότερος συγκρικά με προηγούμενες χρονιές. Η διαχυτικότητα ανάμεσα στους ανθρώπους έχει δώσει την θέση της σε συγκρατημένα νεύματα και κλεισίματα του ματιού. Λείπει η διάθεση και η όρεξη. Συνέπειες της οικονομικής κρίσης.

Ακόμα και το ίδιο το φεστιβάλ Βενετίας δεν έκρυψε την προσπάθειά του για οικονομία. «Εφέτος το πρόγραμμά μας είναι πολύ πιο σφιχτό και οι ταινίες πολύ λιγότερες» είπε ο καλλιτεχνικός διευθυντής της 69ης Μόστρα Αλμπέρτο Μπαρμπέρα που εφέτος αντικατέστησε τον Μάρκο Μίλερ (ο Μπαρμπέρα έχει καθίσει στην ίδια θέση και παλιότερα). Επεσήμανε όμως ότι αυτή την εποχή γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια από το φεστιβάλ για να υλοποιηθεί το λίφτινγκ που εδώ και πολύ καιρό έδειχνε ότι χρειαζόταν.

Η ίδια κατάσταση και στις κινηματογραφικές εταιρίες. Ξοδεύουν όσο το δυνατόν λιγότερα χρήματα σε αγορές και κόβουν συνέχεια από τον προϋπολογισμό προώθησης των προϊόντων τους.

Μένει βέβαια να δούμε αν το πρόγραμμα ταινιών της εφετινής Μόστρα θα είναι εξίσου φτωχό όσο η κατάσταση γύρω του. Προς το παρόν έχουν παρουσιαστεί αρκετά καλά πράγματα, χωρίς όμως την ταινία που θα μπορούσε πραγματικά να ενθουσιάσει.

Η «Προδοσία» του Ρώσου Κίριλ Σερεμπρένικοφ μας γνώρισε ένα πολύ ευφάνταστο σκηνοθέτη που δούλεψε με φαντασία το χιλιοειπωμένο θέμα της συζυγικής απιστίας, το «The iceman» του Αριελ Βρόμεν είναι το εφιαλτικό πορτρέτο ενός χωρίς συναισθήματα δολοφόνου επί πληρωμή (πάντα εξαιρετικός ο Μάικλ Σάνον που τον υποδύεται δίπλα στην Γουϊνοα Ράιντερ) και το «Superstar» του Ξαβιέ Ζιανολί παρουσιάζει την μετατροπή ενός καθημερινού, κοινότατου ανθρώπου σε σούπερ αστέρα χωρίς να το έχει επιδιώξει και χωρίς καν να το θέλει.