Λογοκρισιών συνέχεια
Υποσχέθηκα την περασμένη εβδομάδα μια αναφορά στη λογοκρισία που σημειώθηκε στην εγκαινιαστική Μπιενάλε «798» του Πεκίνου (το όνομά της το δανείζεται από την καλλιτεχνική περιοχή «798» της κινεζικής πρωτεύουσας). Σύμφωνα με το επιτόπιο ρεπορτάζ της «Αrt Νewspaper» λοιπόν, οι κινεζικές αρχές λογόκριναν πλειάδα έργων κινέζων καλλιτεχνών, ενώ εν πολλοίς άφησαν τους ξένους ανενόχλητους. Η πρακτική αυτή, να ενδιαφέρονται δηλαδή οι Αρχές για τον εγχώριο αντικαθεστωτικό λόγο, δίχως να δίνουν μεγάλη σημασία στην πιθανότητα να αναπτύξει αντικαθεστωτικό λόγο κάποιος «άλλος», δεν προκαλεί έκπληξη από μόνη της. Το ερώτημα που προκαλεί είναι αν επαληθεύεται η πεποίθηση ότι η ελευθερία της αγοράς οδηγεί νομοτελειακά στην πολιτική ελευθερία.
Μια σκηνή, μα ποια σκηνή;
Αλλαγή βηματισμού: «Είμαι πανευτυχής που εγκαινιάζω έναν νέο χώρο στην ιστορική πόλη των Αθηνών» δηλώνει ο Λάρι Γκαγκόζιαν. «Προσδοκία μου είναι να συμμετάσχουμε ενεργά στην ανερχόμενη σκηνή σύγχρονης τέχνης σε αυτή την εξαίσια πόλη». Η γκαλερί Gagosian, παράρτημα της ισχυρότερης ίσως γκαλερί του κόσμου, θα ανοίξει τις πόρτες της στις 25 Σεπτεμβρίου, με έκθεση του Σάι Τουόμπλι.
Και τώρα, μπορούμε για μία ακόμη φορά να πούμε ότι η εξέλιξη αυτή δεν σημαίνει τίποτε ουσιαστικό, ότι δεν υπάρχει σκηνή επειδή κανένας δεν θέλει να ανήκει σε αυτήν, ότι όλα τα ίδια μένουν γιατί εμείς δεν θέλουμε αυτή τη νεοϋορκέζικη επίφαση τέχνης που αφορά μόνο συλλέκτες, ότι ο Λάρι Γκαγκόζιαν έρχεται εδώ απλώς για να πουλήσει και συνεπώς τι μας αφορά, να πιστέψουμε δηλαδή με την ψυχή μας ότι βρισκόμαστε (βλ. παραπάνω) στην Κίνα.
Το ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει δεν σημαίνει ότι το καταλαβαίνουμε.
http://artfully-onsaturday.blogspot.com
