Παρά το Οσκαρ που κέρδισε το 1960 ως «Μπεν Χουρ» και το γεγονός ότι τη δεκαετία του 1950 υπήρξε εμπορικό όνομα, ο Τσάρλτον Ιστον, που το περασμένο Σάββατο πέθανε σε ηλικία 84 ετών στο Λος Αντζελες, δεν θα μείνει στην Ιστορία του κινηματογράφου ως μεγάλος ηθοποιός. Η παρουσία του παρέμενε πάντοτε το ίδιο ξύλινη με αποτέλεσμα να μη διακρίνεις πάνω του διαφορές είτε βλέποντάς
τον ως Μωυσή στις «10 εντολές» του Σεσίλ Ντε Μιλ είτε ως σταυροφόρο «Ελ Σιντ» στο θρησκευτικό έπος του Αντονι Μαν.
Αργότερα, οι «σκληροπυρηνικές» ακροδεξιές πεποιθήσεις του και η θέση του επικεφαλής της Εθνικής Ενωσης Αμερικανών Οπλοχρηστών (Νational Rifle Αssociation) επισκίασαν την ισχνή υποκριτική του σε περισσότερες από 110 ταινίες και τηλεταινίες (κινηματογραφικό
ντεμπούτο στον «Πέερ Γκιντ», 1941, τελευταία ταινία το «Μy Father- Rua Αlguem 5555», 2003, όπου υποδύθηκε τον εγκληματία του Β Δ Παγκοσμίου Πολέμου γερμανό επιστήμονα Γιόζεφ Μένγκελε ). Αυτές οι πεποιθήσεις του άλλωστε έκαναν πολύ κόσμο να χαμογελάσει από ικανοποίηση, όταν ο Μάικλ Μουρ παγίδευσε τον Ιστον στο ντοκυμαντέρ του «Ακήρυχτος πόλεμος» (2002). Ο «Μπεν Χουρ» παρέμεινε
ως το τέλος ο πιο αναγνωρίσιμος ρόλος του ηθοποιού. Ωστόσο το όνομα του Ιστον συνδέθηκε και με ταινίες που έγραψαν κινηματογραφική ιστορία- όχι όμως χάρη στη συμβολή του. Ανάμεσά τους ο «Πλανήτης των πιθήκων» (1968) του Φράνκλιν Τζ.Σάφνερ, ο «Κυρίαρχος» (1965) επίσης του Σάφνερ και οι τέσσερις παρακάτω: