Το διάγγελμα – παραμύθι που παρακολουθήσαμε χθες επιβεβαίωσε για μια φορά ακόμα ότι ο κ.Τσίπρας παραμένει ο αμετανόητος, αδιόρθωτος, διχαστικός πολιτικός που ανήλθε στην εξουσία πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες και προσπαθεί να επιβιώσει με τις ίδιες ακριβώς μεθόδους. Εμφανίστηκε ως ο μέγας λυτρωτής, ο νέος…καπετάνιος που κατάφερε να μας σώσει από τους Κύκλωπες και τους Λαιστρυγόνες ξεχνώντας τις οδύνες που έφερε στη χώρα.
Με τη γνωστή πια τακτική του παραποίησε για μια φορά ακόμα την πραγματικότητα φορτώνοντας όλα τα δεινά της χώρας στο επάρατο παλιό πολιτικό σύστημα. Όλα τα βάρη της κρίσης για τον κ.Τσίπρα συσσωρεύθηκαν μέχρι το 2015. Μετά αρχίζει η περίοδος τής άσπιλης και αμόλυντης αριστεράς, της υπερήφανης διαπραγμάτευσης, της αντίστασης σε ντόπιους και ξένους που ήθελαν την Ελλάδα στο περιθώριο της ιστορίας. Δεν τόλμησε να πει μια λέξη ούτε για τις ομολογημένες, από τον ίδιο αυταπάτες που κόστισαν με τους πιο αισιόδοξους υπολογισμούς κάμποσες δεκάδες δισεκατομμύρια επιπλέον θυσίες για τους ταλαίπωρους πολίτες.
Δυστυχώς για τη χώρα ο κ.Τσίπρας δεν είναι ο… νέος Οδυσσέας, όπως θέλησε να εμφανιστεί, που οδήγησε τους πολύπαθους έλληνες στην Ιθάκη τους. Εμετρήθη, εζυγίσθη αυτά τα χρόνια της εξουσίας του κι αποδείχθηκε ένας αδίστακτος λαϊκιστής, ένας κυνικός πολιτικός που πρωτίστως ενδιαφέρεται για την πολιτική του επιβίωση.
Χαρακτηριστικό δείγμα του κυνισμού και του διχαστικού ρεβανσισμού που τον διακρίνει είναι ή αήθης επίθεση που εξαπέλυσε εναντίον του κ.Παπαδήμου, δίνοντας επί της ουσίας πολιτικό άλλοθι στους ανεγκέφαλους τρομοκράτες που επιχείρησαν να τον δολοφονήσουν.
Το χθεσινό διάγγελμα σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας πολωτικής και διχαστικής περιόδου. Αντί για την αναζήτηση μιας στοιχειώδους συναίνεσης ο πρωθυπουργός προδιέγραψε μια γενικευμένη σύγκρουση χωρίς όρους και όρια, με διαρκή στοχοποίηση των πολιτικών του αντιπάλων μέχρι να φτάσουμε στις εκλογές.
Δείχνει να μην αντιλαμβάνεται ή να μην τον ενδιαφέρει καν, ότι η χώρα παρά την τυπική έξοδο – και από το δικό του – μνημόνιο, βρίσκεται μπροστά σε μεγάλες προκλήσεις που μπορούν ανά πάσα στιγμή να ναρκοθετήσουν τα όποια βήματα έχουν γίνει.
Η Ελλάδα χρειάζεται πράγματι να αλλάξει σελίδα, να μην ξανακάνει τα ίδια σφάλματα που την οδήγησαν στην κρίση,να εγκαταλείψει τις πολιτικές και οικονομικές παθογένειες που την καταβαράθρωσαν. Αλλά, όπως απέδειξε για πολλοστή φορά, ο κ.Τσίπρας είναι σίγουρα αυτός που δεν μπορεί να εγγυηθεί μια τέτοια πορεία.
ΤΟ ΒΗΜΑ
