Ο «Εμπολα» πάει… σινεμά

Ιός. Μια από τις πιο επικίνδυνες λέξεις της εποχής μας που από το άκουσμά της και μόνο τρομάζεις, όπως ακριβώς συμβαίνει με τον Ντάστιν Χόφμαν στο «Ξέσπασμα» (1995) του Βόλφγκανγκ Πέτερσεν. Παίζοντας έναν βετεράνο επιστημονικό ερευνητή του αμερικανικού στρατού, ο Χόφμαν αναζητεί έναν… πίθηκο που έχει μεταφέρει θανατηφόρο ιό στην Αμερική από την Αφρική, έτοιμος να κατασπαράξει μια κωμόπολη και στη συνέχεια να εξαπλωθεί σε όλη τη χώρα. Μας θυμίζει κάτι;

Ο τρόμος της θανάσιμης επιδημίας που έχει προκληθεί από κάποιον μυστηριώδη ιό έχει γοητεύσει τον κόσμο του κινηματογράφου και δεν είναι λίγες οι ταινίες με άκρως πεσιμιστική εξέλιξη όπως το πρόσφατο «Contagion» (2011) του Στίβεν Σόντερμπεργκ όπου ένας ολόκληρος πλανήτης κοντεύει να μολυνθεί από κάποιον θανατηφόρο ιό, το σύμπτωμα του οποίου είναι ένας απελπιστικός βήχας. Στον περσινό «Παγκόσμιο Πόλεμο Ζ» του Μαρκ Φόρστερ ο Μπραντ Πιτ έπαιξε έναν υπάλληλο των Ηνωμένων Εθνών ο οποίος ταξίδευε από την μια άκρη της Γης στην άλλη προκειμένου να βρει το αντίδοτο για να σταματήσει μια θανατηφόρα πανδημία που μεταμορφώνει τους ανθρώπους σε επιθετικά «όντα» (κάτι σαν ζόμπι, αλλά πολύ πιο ισχυρά).

Μιλώντας για πιθήκους, ποιος μπορεί να ξεχάσει τους «12 πιθήκους» (1995) του Τέρι Γκίλιαμ όπου ο Μπρους Γουίλις μεταφέρεται στον χρόνο για να ανακαλύψει τον ιό που κατέστρεψε τη Γη, ενώ σύμφωνα με το μυθιστόρημα «Ι am legend» του Ρίτσαρντ Μάθεσον, που μάλιστα γράφτηκε το 1954, ένας θανατηφόρος ιός έχει προκαλέσει τον θάνατο δισεκατομμυρίων και ο μόνος επιζήσας σε ολόκληρο τον πλανήτη είναι ένας επιστήμονας που είχε κάνει στον εαυτό του πειραματικό εμβόλιο. Το μυθιστόρημα γυρίστηκε με επιτυχία στο σινεμά το 1971 με τον Τσάρλτον Ιστον και πολλά χρόνια αργότερα, το 2007, γυρίστηκε ξανά ως «Ζωντανός θρύλος» με τον Γουίλ Σμιθ.

Οι περισσότερες από αυτές τις ταινίες έχουν ένα φιλοσοφικό-οικολογικό υπόβαθρο, όμως αμέτρητες είναι και εκείνες που λειτουργούν αμιγώς ως περιπέτειες. Ενδεικτικά αξίζει να θυμηθούμε μια από τις δημοφιλέστερες περιπέτειες «καταστροφής» της δεκαετίας του ’70, το «Πέρασμα της Κασσάνδρας» του Τζορτζ Κοσμάτος, όπου ένας μολυσμένος από θανατηφόρο ιό τρομοκράτης απειλεί τη ζωή των επιβατών ενός τρένου, αλλά και την «Επικίνδυνη αποστολή 2» (2000) του Κινέζου Τζον Γου όπου ένας θανατηφόρος ιός και το αντίδοτό του βρίσκονται στα χέρια ενός πρώην κυβερνητικού πράκτορα (Ντάγκρεϊ Σκοτ) που απειλεί τον κόσμο λογαριάζοντας όμως χωρίς τον ξενοδόχο, δηλαδή τον Τομ Κρουζ που αναλαμβάνει να τον σταματήσει.