Oταν η λέξη Μύκονος περνάει από το μυαλό, δημιουργούνται σε αυτό πολλές εικόνες. Βαθύπλουτοι μεγιστάνες οι οποίοι μιλούν σε γλώσσες που δεν έχουμε διδαχθεί ακόμη σε φροντιστήρια και μετακινούνται με… τριαξονικά τζιπ, ελικόπτερα και κότερα καθ’ οδόν ή εν πλω για το επόμενο πανάκριβο εστιατόριο, για την επόμενη κοσμική παραλία, για το επόμενο απομονωμένο retreat στο Νησί των Ανέμων. Παράλληλα, ορδές τουριστών κατακλύζουν τους στενούς δρόμους και διαγκωνίζονται επικινδύνως με τα διερχόμενα οχήματα προσπαθώντας να πιάσουν στον αέρα λίγο από το αιωρούμενο γκλάμουρ. Αυτό το ετερόκλητο πλήθος που αναζητεί τον μύθο του στην Ελλάδα διά της Μυκόνου μπορεί να ξεφύγει για λίγο από την πεπατημένη του ελληνικού καλοκαιριού και να δει τέχνη.
Κατ’ αρχάς την προσφέρουν το ίδιο το νησί και ο δήμος του. Η Δημοτική Πινακοθήκη Μυκόνου στεγάζεται σε ένα κτίριο του 19ου αιώνα στο Ματογιάννι και φέρει το όνομα «Μαρία Ιγγλέση» (από την οικογένεια που το δώρισε στο νησί για τη λειτουργία του πρώτου δημόσιου ιατρείου και μετέπειτα της δημοτικής βιβλιοθήκης). Λειτουργεί την περίοδο του καλοκαιριού μέχρι το τέλος Οκτωβρίου προσφέροντας βήμα σε καλλιτέχνες μέσα από περιοδικές εκθέσεις. Τα τελευταία χρόνια λειτουργεί και η Αίθουσα Στέφανου Συριώτη στην οδό Μελετοπούλου, όπου φιλοξενούνται συνήθως εκθέσεις αντικειμένων τέχνης, ενώ παρουσιάζονται και εικαστικές εγκαταστάσεις στο ημιτελές κτίριο του επιβατικού σταθμού στο παλιό λιμάνι. Εφέτος η Δημοτική Πινακοθήκη ετοιμάζει και ένα αφιέρωμα στην ίδια τη Μαρία Ιγγλέση (1882-1942) – από 23/8 έως 20/9 -, η οποία είχε γεννηθεί στη Μύκονο και υπήρξε μία από τις πρωτοπόρους της ζωγραφικής των αρχών του 20ού αιώνα, εκπροσωπώντας μάλιστα τη χώρα στην πρώτη Διεθνή Εκθεση της Ρώμης το 1911.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
