«Ερωτεύτηκα την Eμιλι Χέιλ το 1912, όταν βρισκόμουν στο Χάρβαρντ. Το 1914, προτού φύγω για τη Γερμανία και την Αγγλία, της εξομολογήθηκα ότι ήμουν ερωτευμένος μαζί της. Η αντίδρασή της δεν άφηνε περιθώρια να πιστέψω ότι τα αισθήματα ήταν αμοιβαία». Ετσι, ο 24χρονος Τόμας Ελιοτ αναχώρησε για την Ευρώπη, όπου έγινε ο συγγραφέας της Ερημης Χώρας, ο εμβληματικός ποιητής του μοντερνισμού, ο νομπελίστας, o επιδραστικός κριτικός και εκδότης. Το χρονικό της σχέσης του με τη Χέιλ (κόρη καθηγητή Θεολογίας στο Χάρβαρντ) διαβάζουμε σε επιστολή που έδωσε στη δημοσιότητα η Βιβλιοθήκη Χότον του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ – σύμφωνα με οδηγίες του ποιητή. Οι οδηγίες του, γραμμένες σε ένα σχολαστικό γράμμα του 1960, εξηγούσαν ότι το χρονικό αυτό, το οποίο είχε στα χέρια της η δεύτερη σύζυγός του Βάλερι με την εντολή να το παραδώσει στη Βιβλιοθήκη σε σφραγισμένο φάκελο, έπρεπε να δημοσιευθεί αμέσως μόλις δίνονταν στη δημοσιότητα οι επιστολές του προς την Εμιλι Χέιλ. Ο ποιητής είχε πληροφορηθεί ότι η Χέιλ είχε δωρίσει τις επιστολές αυτές στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον, με την εντολή να ανοιχθούν με τη συμπλήρωση 50 χρόνων από τον θάνατό της – ένα χρονικό όριο που «έχει καθορίσει ο ίδιος ο Ελιοτ», όπως εξηγεί η Χέιλ. Η Χέιλ πέθανε στις 12 Οκτωβρίου 1969 και στις 2 Ιανουαρίου 2020 το Πρίνστον έδωσε πλέον πρόσβαση στους ερευνητές στις 1.131 επιστολές (1930-1956) του Ελιοτ προς τη Χέιλ. Αμέσως το Χάρβαρντ άνοιξε τον σφραγισμένο φάκελο του Ελιοτ και ανήρτησε στον ιστότοπό του το έγγραφο που περιείχε. Γραμμένο το 1960, και αναθεωρημένο το 1963, το κείμενο επιχειρεί να απομυθοποιήσει τη σημασία της σχέσης του Ελιοτ με τη Χέιλ με ποικίλους τρόπους.
Ο τελευταίος λόγος
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
