Στις 23 Ιουλίου έκλεισαν 47 χρόνια από την πτώση της χούντας. Η Μεταπολίτευση, την οποία αρκετοί προσπάθησαν να απαξιώσουν, είναι μακράν η καλύτερη περίοδος για την ελληνική Δημοκρατία. Συμβολικά αυτή τελείωσε το 2010. Το κομματικό-πολιτικό σύστημα που προέκυψε ήταν διπολικό με συμπλήρωμα ένα μικρό κόμμα της Ακρας Δεξιάς τα πρώτα χρόνια και δύο μικρά κόμματα της Αριστεράς συνεχώς. Απουσίαζε όμως ένα κόμμα του Φιλελεύθερου Κέντρου, εκτός της θνησιγενούς Ενωσης Κέντρου. Ενα κόμμα όπως αυτά που υπάρχουν μεταπολεμικά στην υπόλοιπη Δυτική Ευρώπη (Γερμανία, Μεγάλη Βρετανία, Ισλανδία, Βέλγιο, Ισπανία, Πορτογαλία, Σκανδιναβία, με συγκυριακή εξαίρεση τους Δημοκράτες 66 στην Ολλανδία και το Εμπρός του Μακρόν). Αυτά ήταν και είναι μικρά και πολύ μικρά, τριτοτέταρτα, κόμματα που συγκυβερνούν πότε με τη Σοσιαλδημοκρατία και πότε με την Κεντροδεξιά.
Στην Ελλάδα μετά το τέλος της Μεταπολίτευσης έγινε μια αποτυχημένη προσπάθεια με το Ποτάμι. Σήμερα κάποιοι καλούν το Κίνημα Αλλαγής να ντουμπλάρει την αποτυχία. Αυτοί ετεροχρονισμένα παρουσιάζουν το ΠαΣοΚ ως το κόμμα του Κέντρου της Μεταπολίτευσης. ΠαΣοΚ και Κέντρο είναι σαν δοχείο με λάδι και νερό. Αυτό ήταν ο κεντροαριστερός πυλώνας της περιόδου και όχι κόμμα του Κέντρου. Ηταν το πιο επιτυχημένο και λόγω του αναγκαίου και σωτήριου ρόλου που έπαιξε στα μνημόνια έγινε και το πιο αδικημένο κόμμα της Μεταπολίτευσης. Συνάμα όμως με το τέλος της Μεταπολίτευσης και εξαιτίας της κεντρικής του θέσης σ’ αυτήν το ΠαΣοΚ σήμερα εκφράζει μια τελειωμένη περίοδο.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
