Κάποιες βέβηλες σκέψεις για τις ευρωεκλογές

Ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές μαζί. Προβλέπω ουρές, λάθη, δυσφορία, αλλά και βουβό φανατισμό. Για τους περιφερειάρχες και την Ευρωβουλή. Παρά τα πολλά κόμματα, πιθανολογείται πείσμα, ελπίζω χωρίς έκτροπα. Η πλειοψηφία επιθυμεί να απαλλαγεί από την εξουσιαστικών επιδιώξεων Αριστερά, ενώ η τελευταία δίνει των υπέρ πάντων αγώνα, πρόκριμα για τις εθνικές εκλογές που θα ακολουθήσουν. Ελάχιστοι θα ρίξουν την ψήφο τους με κριτήριο το ευρωπαϊκό όραμα που επιθυμούν. Και αυτοί θα βάζουν σταυρό σε πρόσωπα που γνωρίζουν ή με τηλεοπτικά προσόντα, που επιθυμούν και όχι με κριτήριο την καταλληλότητα για την απαιτητική θέση στο Ευρωκοινοβούλιο. Πόσοι άλλωστε ακόμα και από τους υποψηφίους κυριαρχούνται από την ευγενή φιλοδοξία προσφοράς στο αφηρημένο εν πολλοίς όραμα της ενωμένης Ευρώπης;

Μπορεί να είναι αντιδεοντολογικό να εκδηλώνουν φανερά την προσδοκία της παχυλότατα αμειβόμενης, επί πέντε χρόνια συμμετοχής ως εκλεγμένοι ευρωβουλευτές, όμως αυτή είναι η μαύρη αλήθεια για τους περισσότερους ίσως υποψηφίους. Και μαζί η δόξα του αξιώματος και η προσδοκία γνωριμίας με νέους τόπους και ενδιαφέροντες ανθρώπους. Υποκύπτω στον πειρασμό να κοινολογήσω μια παραλίγο τραυματική εμπειρία μου ύστερα από ενός έτους θητεία στο Ευρωκοινοβούλιο. Είχα μόλις με σχολαστικότητα συμπληρώσει το «πόθεν έσχες», στο οποίο υποχρεούνται και οι ευρωβουλευτές. Και ένα τηλεφώνημα προερχόμενο από τη γραμματεία του αρμόδιου αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου με επιτίμησε αυστηρά ότι η δήλωση που έκαμα είναι ανακριβής. Και όταν αναστατωμένος ρώτησα πώς βγήκε ένα τέτοιο συμπέρασμα μου ελέχθη ως απόδειξη ότι εμφάνιζα εισόδημα λιγότερο από εκείνο που εδήλωνα προηγουμένως ως δημοσιογράφος. Κι όταν ανακουφισμένος παρατήρησα ότι όντως είχα ως επαγγελματίας υψηλότερο εισόδημα από του ευρωβουλευτού, άκουσα εμβρόντητος την απορία: «Και τότε γιατί θελήσατε να γίνετε ευρωβουλευτής;». Ο εν λόγω δικαστικός εξέφραζε την κυρίαρχη και σήμερα άποψη: προσβλέπω στην Ευρωβουλή για να γίνω πλουσιότερος. Ακόμα και εκείνοι που επιδιώκουν να κυριαρχήσουν στο Ευρωκοινοβούλιο για να υπονομεύσουν εκ των ένδον την πελαγοδρομούσα Ευρωπαϊκή Ενωση ελπίζουν ότι η φιλοδοξία τους αυτή εξαντλείται στην εξασθένηση και όχι στη διάλυσή της, ώστε να μην απολέσουν τα σχετικά οφέλη.

Δυστυχώς οι παλαιοί ξεχνούν και οι νεότεροι αγνοούν ότι το ευρωπαϊκό εγχείρημα εξασφάλισε από το 1952 και μετά την ειρηνική συνύπαρξη των άλλοτε αλληλοσφαζόμενων λαών της Γηραιάς Ηπείρου και την αντίστοιχη ευημερία που δυστυχώς ήδη υπονομεύεται από τον εν εξελίξει οικονομικό πόλεμο, που υποδαυλίζεται από τις εκτός Ευρώπης υπερδυνάμεις στον μεταξύ τους ανελέητο ανταγωνισμό. Η κραταιά Ρωσία αναζητεί διά του χαρισματικού Πούτιν τον απολεσθέντα ανατολικό θρόνο της, οι τέως υποτακτικοί της του συμφώνου Βαρσοβίας αμύνονται προσβλέποντας στη δυτική στήριξη ή στην εθνική απομόνωση, η Αμερική του Τραμπ σε ανοιχτή αναμέτρηση με την Κίνα διακινδυνεύει χαλάρωση των δεσμών της με την Ευρώπη, τα σύγχρονα καπιταλιστικά μεγαθήρια του χώρου της πληροφορικής κερδοσκοπούν ασυστόλως πατώντας επί πτωμάτων, το δε Ισλάμ διά της μετανάστευσης επιδιώκει να υλοποιήσει το όνειρο του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, υποβοηθούμενο από την πολιτική και πολιτιστική εθελοτύφλωση των Ευρωπαίων. Μερικές βέβηλες σκέψεις εν αναμονή του εκλογικού αποτελέσματος που πιθανολογείται λόγω αναίσχυντων προεκλογικών παροχών και επιπόλαια χαλαρής ψήφου με παγίωση της αριστερής εξουσίας.