Ευρεία παραβατικότητα και από αλλοδαπούς

Εχει ενοχλήσει κάποιους αναγνώστες η κριτική μου για την ασύγγνωστη επιείκεια που χαρακτηρίζει τις αποφάσεις της ποινικής δικαιοσύνης, πέρα από την ήδη απαράδεκτη ουσιαστική εύνοια της ποινικής νομοθεσίας μας προς τους διαπράττοντες ποινικά αδικήματα. Οπως όμως εύστοχα έχει υπογραμμίσει ο αείμνηστος καθηγητής Σταύρος Τσακυράκης «απ’ όλες τις εξουσίες η δικαστική είναι αυτή που πρέπει να ανέχεται την οξύτερη κριτική, γιατί είναι η μόνη που δεν ελέγχεται από κανέναν». Και η διπλή αυτή κριτική και στην ποινική νομοθεσία και στην εφαρμογή της από τα δικαστήρια είναι απολύτως αναγκαία αν η ελληνική κοινωνία επιθυμεί να περιορισθεί η εκτεταμένη δράση συμμοριών που διαπράττουν κλοπές και ληστείες και η καταστροφική δραστηριότητα των αναρχοαυτόνομων, των Ρουβικώνων και των μπαχαλάκηδων.

Δυστυχώς η ευρύτατη δημοσιότητα, η οποία αναφέρεται σε αυτή τη συνεχώς μάλιστα αυξανόμενη έκνομη συμπεριφορά, έχει ενθαρρύνει το οργανωμένο έγκλημα, στο οποίο χωρίς δισταγμό συμπράττουν ακόμα και επίορκοι κρατικοί υπάλληλοι, συμπεριλαμβανομένων και αστυνομικών, καθώς γνωρίζουν πια πολύ καλά ότι τόσο η νομοθεσία όσο και η δικαστική πρακτική αντιμετωπίζουν το έγκλημα και τους εγκληματίες με επιείκεια και ποινές-χάδι, που και αυτών αναστέλλεται η εκτέλεση. Δυστυχώς αυτό το καθεστώς επιείκειας και ασυλίας έχει καταστεί ευρέως γνωστό και πέραν των ελληνικών συνόρων, με αποτέλεσμα την εισαγωγή επίδοξων ληστών και από το εξωτερικό. Είναι άλλωστε καθημερινή η ειδησεογραφία που αναφέρεται στην αλβανική ή τη γεωργιανή μαφία και γενικά σε αλλοδαπής ταυτότητας παραβάτες.

Εχει επίσης διαπιστωθεί ότι στις τάξεις των ποινικών παραβατών εντάσσονται και ουκ ολίγοι από τους πρόσφυγες και λαθρομετανάστες, σημαντικός αριθμός από τους οποίους καταφεύγει στο έγκλημα για λόγους βιοπορισμού. Οι ανεπαρκείς δομές στήριξης των απελπισμένων αυτών ανθρώπων και η ανάγκη επιβίωσης τους ωθούν συχνά στην παραβατικότητα. Πολύ περισσότερο μάλιστα καθώς σύντομα πληροφορούνται ότι και αν ακόμα συλληφθούν και αποφασισθεί η φυλάκισή τους, η φιλάνθρωπη ποινική νομοθεσία μας έχει προνοήσει στην αναστολή εκτέλεσης των ποινών, εξ ου και τα καθημερινά δημοσιεύματα για συλλαμβανόμενους για κλοπές και ληστείες, οι οποίοι είχαν κατ’ επανάληψιν καταδικαστεί.

Το τελευταίο αυτό πρόβλημα πιθανότατα θα επιδεινωθεί καθώς επίκειται, όπως ανακοινώθηκε, η εκκένωση δεκάδας δομών φιλοξενίας προσφύγων προκειμένου να τους διαδεχθούν κάποιες χιλιάδες από τους ασφυκτιώντες νησιωτικούς καταυλισμούς. Εχει προνοήσει το ελληνικό κράτος και οι προστάτες των προσφύγων οργανισμοί για την τύχη αυτών των δυστυχισμένων; Και πόσοι από αυτούς δεν θα εξαμοληθούν ελεύθεροι στην ελληνική κοινωνία αναζητώντας μάταια κάποια γλίσχρα και με μαύρα αμειβόμενη εργασία για να καταφύγουν τελικά και στη λύση της κλοπής ή ακόμη και στο οργανωμένο έγκλημα;

Είναι αλήθεια ότι κάποιοι από αυτούς θα αποδεχθούν την απασχόληση σε επαγγέλματα τα οποία αποφεύγουν άνεργοι Ελληνες. Ομως και αυτή η διέξοδος δεν είναι οργανωμένη από το κράτος, ώστε να λειτουργεί αποτελεσματικά και για τους πρόσφυγες, αλλά και για τους χώρους όπου είναι αναγκαία η εργασία τους. Αλλωστε πολλοί από αυτούς δεν είναι χειρώνακτες και έτσι υπόκεινται στον πειρασμό της εύκολης παραβατικότητας, αφού άλλωστε γνωρίζουν ότι η προβλεπόμενη γι’ αυτούς τιμωρία είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη.