Ενα ντέρμπι γοήτρου…

Ο Ολυμπιακός είναι επτά βαθμούς πίσω από τον πρωτοπόρο ΠΑΟΚ και ο ΠΑΟ κυνηγάει τον Αρη για να βγει πέμπτος. Αν δει κανείς τη βαθμολογία, το σημερινό ντέρμπι Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός μοιάζει να έχει να κάνει κυρίως με το γόητρο. Πολύ σωστά. Αλλά ποιος είπε ότι όταν μιλάμε για τους δύο αιώνιους αντιπάλους αυτό δεν είναι σημαντικό; Μπορεί το ντέρμπι να είναι βαθμολογικά αδιάφορο, αλλά κανείς δεν θέλει να το χάσει. Για την ακρίβεια, όποιος το χάσει θα έχει να αντιμετωπίσει μια γκρίνια των οπαδών χωρίς προηγούμενο.

Η ώρα των μεγάλων

Η σοβαρότητα με την οποία ο ΠΑΟ αντιμετωπίζει εφέτος τα ντέρμπι είναι μεγάλη. Οι Πράσινοι έχουν χάσει μόνο από τον ασταμάτητο ΠΑΟΚ, που ειδικά στο ΟΑΚΑ τους αιφνιδίασε σκοράροντας στο πρώτο λεπτό. Το ότι για τον ΠΑΟ τα ντέρμπι είναι εφέτος πολύ ιδιαίτερα ματς το καταλάβαμε και από την ενδεκάδα που ο Γιώργος Δώνης παρέταξε κόντρα στην ΑΕΚ μία εβδομάδα πριν.

Ο κόουτς του ΠΑΟ έδωσε εφέτος πολλές ευκαιρίες στους μικρούς της Ακαδημίας του ΠΑΟ και θα δώσει κι άλλες. Θυμίζω ότι τον περασμένο Σεπτέμβρη έπαιξε και νίκησε τη Λαμία έχοντας πέντε παίκτες κάτω των 21 χρόνων στην ενδεκάδα. Αλλά όταν ο Μακέδα προσαρμόστηκε και ο Κάτσε ξεπέρασε τους μικροτραυματισμούς του, οι μικροί που ο Δώνης χρησιμοποιεί στην αρχική ενδεκάδα δεν είναι περισσότεροι από τρεις – εκτός αν οι τραυματισμοί επιβάλλουν κάτι άλλο. Σε αυτούς τους μικρούς όλοι προσθέτουν και τον Χατζηγιοβάνη, που είναι πλέον 23 χρόνων.

Ο ΠΑΟ των μπέμπηδων που βασίζεται σε νέα παιδιά κ.τ.λ. κ.τ.λ. υπήρξε μάλλον ένας ωραίος και χρήσιμος πράσινος μύθος. Ωραίος γιατί στηρίχθηκε σε πρωταγωνιστές που άρεσαν στον κόσμο και χρήσιμος γιατί έδωσε νόημα στην εφετινή σεζόν του ΠΑΟ, η οποία ξεκίνησε πολύ δύσκολα. Αλλά η πραγματικότητα είναι κομμάτι διαφορετική. Η δύναμη του ΠΑΟ δεν είναι οι μικροί του, αλλά το γεγονός ότι κάμποσα έμπειρα παλικάρια του έκαναν εξαιρετική χρονιά όσο άντεξαν: γι’ αυτό ο Δώνης κόντρα στην ΑΕΚ εμπιστεύθηκε τους μεγάλους.

Ο σταθερότατος Διούδης έκανε πολύ κόσμο να ξεχάσει τον Βλαχοδήμο. Ο Κουλιμπαλί και ο Γιόχανσον είναι ένα αξιόπιστο δίδυμο στα δεξιά. Ο Κολοβέτσιος κάνει άριστη δουλειά ως στόπερ, βοήθησε πολύ και τον νεαρό Μαυρομάτη που με την ΑΕΚ έμεινε στην άκρη για να αγωνιστεί ο σκληρός Οικονόμου. Ο Ινσούα στα αριστερά είναι ίσως ο πιο αξιόπιστος παίκτης του ΠΑΟ, ενώ στη μεσαία γραμμή ο ΠΑΟ ανέβηκε όταν ο Κάτσε έδεσε με τον Κουρμπέλη. Μπροστά βοήθησε ο Μακέδα που προσαρμόστηκε σε χρόνο-ρεκόρ, ενώ όταν ο Αλτμαν και ο Μουνιέ είναι διαθέσιμοι ο Δώνης τούς δίνει πάντα ευκαιρίες. Μικροί με σταθερή παρουσία είναι ο Μπουζούκης και ο Χατζηγιοβάνης. Αρκετοί άλλοι έχουν παίξει και θα παίξουν και πιο πολύ πιθανότατα προσεχώς, αλλά ο ΠΑΟ δεν στηρίζεται σε αυτούς. Απλώς τους μεγαλώνει. Οι δύο που έχουν κερδίσει θέση βασικού θα παίξουν κι απόψε.

Συγκρίσεις και διαφορές

Στην αρχή της χρονιάς γίνονταν πολλές συγκρίσεις ανάμεσα στον ΠΑΟ τον εφετινό και άλλες ομάδες που υποχρεώθηκαν να ποντάρουν σε μικρούς όταν βρέθηκαν σε ανάλογη οικονομική κατάσταση και χωρίς πιστοποιητικό συμμετοχής στο πρωτάθλημα – η ΑΕΚ και ο Αρης π.χ. πέρασαν τέτοιες περιπέτειες.

Η διαφορά ανάμεσα στον ΠΑΟ και στις ομάδες αυτές δεν είναι οι μικροί του ΠΑΟ, είναι οι έμπειροι παίκτες του ΠΑΟ. Στην ΑΕΚ που υποβιβάστηκε τον ρόλο των έμπειρων τον είχαν αμφιβόλου αξίας ξένοι παίκτες (ο Γιάγκο, ο Κορδέρο, ο Γκερέιρο κ.τ.λ.), παίκτες που νόμιζαν ότι είναι ικανοί για πιο μεγάλες ομάδες (ο Ανάκογλου π.χ. ή ο Πετρόπουλος) και άλλοι που δεν πρόλαβαν καλά-καλά να προσαρμοστούν (ο Κωνσταντόπουλος, ο Ρίκα, ο Μητρόπουλος κ.λπ.).

Ο ΠΑΟ μοιάζει πιο πολύ με τον Πανιώνιο του Ουζουνίδη που βγήκε Ευρώπη – έχει ταλαντούχους μικρούς, αλλά και πολλούς παίκτες που ξέρουν την ομάδα και εμφανώς χαίρονται γιατί αγωνίζονται σε αυτή. Οχι τυχαία κάποιοι από τους καλύτερους είναι οι περσινοί αναπληρωματικοί: ο Διούδης, ο Ινσούα, ο Δώνης, ο Κάτσε, ο Χατζηγιοβάνης, ο Κουλιμπαλί, ο Γιόχανσον, ο Κολοβέτσιος δείχνουν ότι από τους περσινούς βασικούς λίγα έχουν να ζηλέψουν.

Ολοι αυτοί οι παίκτες καταλαβαίνουν τη δυσκολία των ντέρμπι και ο Δώνης θα στηριχθεί σε αυτούς και σήμερα. Οπως ακριβώς έκανε και στο «Καραϊσκάκης» στον πρώτο γύρο, όπου πήγε να κάνει το τέλειο ριφιφί: να κερδίσει ένα ματς στο οποίο έπαιξε μόνο άμυνα, με ένα και μόνο σουτ στην αντίπαλη εστία.

Μια παράξενη φάση

Κι ο Ολυμπιακός; Η ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς περνάει μια παράξενη φάση. Σκοράρει πολύ στο «Καραϊσκάκης» (μόνη εξαίρεση το ματς-αποκλεισμός με τη Λαμία στο Κύπελλο, όπου ο Ολυμπιακός δεν βρήκε ένα γκολ μετά από 28 τελικές προσπάθειες), αλλά εκτός έδρας η αποτελεσματικότητά του δεν είναι μεγάλη. Ο Ολυμπιακός έχασε στην Τούμπα από τον ΠΑΟΚ και στο Κίεβο από την Ντινάμο, έφερε ισοπαλία με 3-3 στη Λαμία για το Κύπελλο (κι αυτό το πλήρωσε στη ρεβάνς), έκανε μια απλή επαγγελματική νίκη με τον ουραγό Απόλλωνα στη Ριζούπολη πριν από δεκαπέντε μέρες. Για να νικήσει τον ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ πρέπει να παίξει όσο καλά δεν έχει κάνει εκτός έδρας εδώ και καιρό. Είναι επίσης φανερό ότι τα τελευταία χρόνια ο Ολυμπιακός υποφέρει στο ντέρμπι περισσότερο από τον ΠΑΟ, που συνήθως δεν έχει τίποτε να χάσει και αντιμετωπίζει τη δυσκολία με λιγότερη πίεση.