Ενα προσωπικό στρατιωτικό και παραστρατιωτικό δίκτυο έχει διαμορφώσει και διατηρεί στη διακριτική του ευχέρεια ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.Το «μακρύ χέρι» του τούρκου προέδρου παίζει καθοριστικό ρόλο στην επίτευξη των επιδιώξεων και της ενίσχυσης της εξουσίας του όχι μόνο στο εσωτερικό της χώρας, αλλά κυρίως στο εξωτερικό, σε μια σαφή προσπάθεια για την επέκταση της επιρροής της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής – σε περιοχές που κάποτε διαφέντευε η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Με τη χρήση υφιστάμενων πρακτικών και δομών του τουρκικού «βαθέoς κράτους» (derin devlet), με τη συνδρομή μιας ακμάζουσας αμυντικής βιομηχανίας, αλλά και αξιοποιώντας σύγχρονες μεθόδους όπως ο «πόλεμος διά αντιπροσώπων» (proxy war), o πρόεδρος Ερντογάν επιθυμεί να διευρύνει το κύρος του ως διεθνούς ηγέτη αλλά και την περιφερειακή ηγεμονία της χώρας του.
Αναλυτικά στοιχεία για τον τρόπο με τον οποίο η Αγκυρα προωθεί την ώσμωση των δράσεων αυτού του παραστρατιωτικού δικτύου στο εσωτερικό και στο εξωτερικό προσφέρειη 14σέλιδη μελέτη με τίτλο «Turkish Militias and Proxies» που συνυπογράφουν οι Τζόναθαν Σπάιερ και Χάι Εϊτάν Κοέν Γιαναροτσάκ για λογαριασμό του Ινστιτούτου Στρατηγικής και Ασφαλείας της Ιερουσαλήμ (Jerusalem Institute for Strategy and Security – JISS) και του TRENDS Research & Advisory με έδρα το Αμπου Ντάμπι των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ). Οι δύο αναλυτές κάνουν και μια ιστορική αναδρομή, πιάνοντας το νήμα της «παραστρατιωτικής ιστορίας της Τουρκίας» ειδικά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
