Το θέμα έχει ασφαλώς και οικονομική διάσταση. Το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των εσόδων της FIFA προέρχεται από τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Υπολογίζεται ότι από το Μουντιάλ του Κατάρ θα μπουν στα ταμεία της παγκόσμιας ομοσπονδίας περί τα 4 δισ. ευρώ, ποσό που προβλέπεται ότι θα εκτοξευθεί στα 11 δισ. ευρώ στη διοργάνωση του 2026 στη Βόρεια Αμερική. Αλλά αυτά είναι χρήματα που εισπράττονται μία φορά στα τέσσερα χρόνια. Οπότε σκέφτηκαν στη FIFA πως θα ήταν καλύτερα να τα εισπράττουν πιο συχνά. Σκέφτηκαν επίσης κάτι άλλο. Σε ένα Μουντιάλ με 48 ομάδες ανά δύο χρόνια είναι πιο πιθανό να συμμετέχουν πολυπληθείς χώρες με τεράστιες αγορές όπως η Κίνα, η Ινδία, το Πακιστάν κ.λπ., οι οποίες σήμερα δεν καταφέρνουν να φτάσουν ως τα τελικά. Ετσι θα μπορούσαν να μεγαλώσουν ακόμα περισσότερο τα έσοδα από τα τηλεοπτικά δικαιώματα. Αντίθετα, η UEFA δεν εξαρτάται από μία διοργάνωση. Βγάζει κάθε χρόνο χρήματα (και μάλιστα πολλά) από το Champions και το Europa League, ενώ έχει και το επίσης εμπορικό Euro. Ολα αυτά υπολογίζεται ότι εισφέρουν στα ταμεία της σε ορίζοντα τετραετίας πάνω από 11 δισ. ευρώ. Ως εκ τούτου δεν μπορεί και δεν θέλει να πάει κόντρα στα συμφέροντα των συλλόγων, που βλέπουν την αύξηση του αριθμού των αγώνων των εθνικών ομάδων ως έναν σοβαρό κίνδυνο για τους ποδοσφαιριστές τους. Το ίδιο συμβαίνει με τις αντίστοιχες διοργανώσεις (Κόπα Λιμπερταδόρες και Κόπα Αμέρικα) στη Λατινική Αμερική.