ΠΡΙΝ από 70 χρόνια (1951) γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια, με ακόμη ανθούσα πολυπληθή ελληνική παροικία και τα όσα σπουδαία δημιούργησαν οι ομογενείς, ένας νέος θεσμός πολυεθνικός και πολυαθληματικός (σύμφωνα με το ολυμπιακό πρόγραμμα). Οι Μεσογειακοί Αγώνες, που μπορούμε να τους αποκαλέσουμε και Μεσογειάδα. Η ιδέα αλλά και η πραγμάτωσή τους οφείλονται στον αντιπρόεδρο της ΔΟΕ, Αιγύπτιο Μοχάμεντ Ταχέρ Πασά, με κίνητρο διπλό. Αφενός τη συμμετοχή αθλητών (αθλήτριες εντάχθηκαν πολύ αργότερα, το 1967, στην Τυνησία) που είχαν περιορισμένες δυνατότητες στους Ολυμπιακούς και αφετέρου τη σύνδεση, μέσω του νεοπαγούς θεσμού, μιας δωδεκάδας και πλέον χωρών με κοινό παρονομαστή – γεωγραφικό και ποικιλόμορφο πολιτισμικό – της Μεσογείου, με την ιστορία χιλιετιών.
ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ διοργάνωση συμμετείχαν εκπρόσωποι δέκα χωρών με σύνολο 734 αθλητών. Στο πέρασμα επτά δεκαετιών έχει ξεχασθεί το γεγονός ότι οι αγώνες αυτοί είναι ουσιαστικά η επανεκκίνηση του ελληνικού Αθλητισμού, με έναρξη της δεύτερης πεντηκονταετίας του 20ού αιώνα και μετά τη λαίλαπα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Φυσικά υπήρχε το ανέσπερο ορόσημο του άθλου του Στέλιου Κυριακίδη στον Μαραθώνιο της Βοστώνης και η πολυπληθής αλλά με ισχνά αγωνιστικά αποτελέσματα αποστολή στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου (1948). Ετσι ο ελληνικός αθλητισμός έκανε μια ικανοποιητική διεθνή εμφάνιση (21 μετάλλια, τέσσερα χρυσά, εννέα αργυρά και οκτώ χάλκινα).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
