Στην ερώτηση πώς αναλύουμε σήμερα τον «ψηφιακό» εαυτό μας ο κ. Μικρός απαντάει ακαριαία ότι «η Υπολογιστική Υφολογία αναπτύσσει ποσοτικά μοντέλα συγγραφικού ύφους τα οποία στη συνέχεια τα χρησιμοποιεί ως πρότυπα για να ταυτοποιήσει ένα κείμενο αγνώστου συγγραφικής πατρότητoς με το υφολογικό μοντέλο συγκεκριμένου συγγραφέα. Με αυτή την έννοια, η Υπολογιστική Υφολογία παράγει «υφολογικά γονιδιώματα» (stylomes) τα οποία μπορούν να ταυτίσουν έναν συγγραφέα με ένα κείμενο που έχει γράψει με την ίδια ακριβώς αναλογία όπου ένα δείγμα DNA μπορεί να ταυτιστεί με συγκεκριμένο άνθρωπο».
Οπως εξηγεί ο κ. Μικρός, ο κάθε άνθρωπος γράφει με έναν μοναδικό τρόπο και εκφράζεται επιλέγοντας γλωσσικά στοιχεία που αντιπροσωπεύουν την ιδιοσυγκρασία του και τα μοτίβα επικοινωνιακών δομών που χρησιμοποιεί. «Με αυτή την έννοια τα «υφολογικά γονιδιώματα» ή και τα υφομετρικά αποτυπώματα, όπως έχουν ονομαστεί, μεταφέρουν μια πυκνή δέσμη πληροφοριών για τον συγγραφέα και αποκαλύπτουν πολύ περισσότερες λεπτομέρειες για αυτόν από τον γραφικό του χαρακτήρα» αναφέρει.
Ετσι και αλλιώς πλέον τα περισσότερα κείμενα είναι ψηφιακά, οπότε η αναγνώριση του γραφικού χαρακτήρα είναι πλέον πολύ λιγότερο σημαντική για τις υπηρεσίες Δικαστικής Γραφολογίας. Αν και ακόμα η παραδοσιακή γραφολογία χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις υπογραφών (π.χ. επιταγών) ή και σε χειρόγραφες διαθήκες, τα περισσότερα έγγραφα δικαστικού ενδιαφέροντος είναι πλέον σε ηλεκτρονική μορφή και χρειάζονται υφομετρικές μεθόδους ανάλυσης. «Θα ήθελα να κλείσω με τη διαπίστωση ότι στο ψηφιακό μέλλον μας η προσωπική μας έκφραση μέσω της γλωσσικής μας παραγωγής θα συνεπάγεται ταυτόχρονα και την αποποίηση της ιδιωτικότητάς μας. Θα ζήσουμε ένα παράδοξο όπου η ελευθερία και η ευκολία της ψηφιακής έκφρασης θα είναι παράλληλα η εγγύηση της αποδόμησης των βασικών μας προσωπικών ελευθεριών» καταλήγει ο κ. Μικρός.
