Η ιστορικός Λουσίλ Πεϊταβέν, φεμινίστρια νεότερης γενιάς, ερεύνησε το «κόστος της αρρενωπότητας», το οικονομικό κόστος της βίαιης συμπεριφοράς των ανδρών στη γαλλική κοινωνία, και παρουσίασε τα αποτελέσματα της έρευνας, της πρώτης στο είδος της, στο δοκίμιο με τίτλο «Le cout de la virilité» («Το αντίτιμο του ανδρισμού»).

Μια στατιστική, σύμφωνα με την οποία το 96,3% των κρατουμένων στις γαλλικές φυλακές είναι άνδρες, στάθηκε το έναυσμα για τη μελέτη της. «Στη Γαλλία, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών και του υπουργείου Δικαιοσύνης, το 90% των καταδικασθέντων είναι άνδρες, όπως και το 99% των καταδικασμένων για βιασμό, το 86% των καταδικασθέντων για ανθρωποκτονία, και το 84% των υπεύθυνων για θανάσιμα τροχαία ατυχήματα. Το κόστος των εγκλημάτων που διαπράττονται από άνδρες επιβαρύνει τη γαλλική οικονομία (δικαστικά έξοδα, δαπάνες για την επιβολή της τάξης, δαπάνες υγείας) και τη γαλλική κοινωνία (δαπάνες για την ψυχική υγεία, μείωση της παραγωγικότητας τόσο των θυμάτων όσο και των ιδίων των δραστών, καταστροφή περιουσιών) με 100 δισ. ευρώ ετησίως. Η Γαλλία θα εξοικονομούσε αυτά τα τεράστια ποσά αν οι άνδρες συμπεριφέρονταν όπως οι γυναίκες, δηλαδή αν δεν ήταν πρωταθλητές στην εγκληματικότητα».

Το πρόβλημα του αντιτίμου του ανδρισμού μάς αφορά όλους. Η απήχηση του βιβλίου ήταν σημαντική. Οπως λέει, «είναι ελπιδοφόρο ότι κάτι να αρχίζει να κινείται, δεδομένου ότι έγινα δεκτή από το υπουργείο για τα Δικαιώματα των Γυναικών, το οποίο έδειξε ενδιαφέρον για την έρευνά μου, ως εργαλείο που μπορεί να συμβάλει στη θέσπιση πολιτικών για τη μείωση του κόστους της βίας των ανδρών».

Κατά την Πεϊταβέν, ο ρόλος της εκπαίδευσης είναι επίσης κρίσιμος. «Οι αριθμοί μάς βοηθούν να κατανοήσουμε την έκταση του φαινομένου: στα γαλλικά σχολεία, τα αγόρια καταλαμβάνουν τα δύο τρίτα του συνόλου της προσοχής των δασκάλων σε σχέση με τα κορίτσια, ενώ οι δράστες του 90% των περιστατικών βίας έναντι άλλων παιδιών είναι αγόρια. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα αγόρια είναι από τη φύση τους βίαια: έχουν εκπαιδευτεί, από πολύ νωρίς, να είναι βίαια, να έχουν κυριαρχική συμπεριφορά έναντι των άλλων. Η εκπαίδευση των αγοριών αρχίζει από την οικογένεια αλλά και το σχολείο έχει μείζονα ευθύνη για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας των παιδιών. Και στη Γαλλία, η εκπαίδευση προς αυτή την κατεύθυνση είναι ακόμη πολύ αργή, σε σχέση με άλλες χώρες, όπως, για παράδειγμα, η Δανία».