Ποιος ξαφνιάστηκε από το ποσοστό 25% που συγκέντρωσε σε πρόσφατη δημοσκόπηση (Interview) το «κόμμα Καρυστιανού»; Ενδεχομένως μόνο όσοι θα περίμεναν ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό.
Η Μαρία Καρυστιανού, είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κανένας μαζί της, κατάφερε κάτι που δεν μπόρεσε να πετύχει η αντιπολίτευση. Ταρακούνησε συθέμελα την κυβέρνηση με τις μεγάλες κινητοποιήσεις για τα Τέμπη.
Η αίγλη τους τώρα έχει ξεθωριάσει, αλλά όταν κάλεσε τον κόσμο να διαδηλώσει την ώρα που μιλούσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη ΔΕΘ, ανταποκρίθηκε ένας διόλου ευκαταφρόνητος αριθμός. Τι έχει η Καρυστιανού που την καθιστά παράγοντα του πολιτικού παιχνιδιού, γιατί μόνο η ιδιότητα της πενθούσας μητέρας δεν αρκεί για αυτό;
Μπορεί να ήταν η επιμονή της για δικαιοσύνη, μπορεί οι επιθέσεις που δέχθηκε, μπορεί η αποστασιοποίηση ενός κόσμου από το σύστημα και τα κόμματά του, γεγονός είναι, πάντως, ότι και συμβούλους έχει πλέον και μήλον της έριδος έχει γίνει για κάποια κόμματα και οι όποιες υπερβολές της συγχωρούνται. Αν έχει πολιτικές φιλοδοξίες δεν το αποκαλύπτει.
Περιμένει σαν τη σφίγγα να αποκαλύψει κάποιος άλλος το μυστικό της, αν υπάρχει μυστικό και δεν πρόκειται για έναν μύθο που υφαίνεται περίτεχνα για να ενσωματώσει την ευαισθησία της ελληνικής κοινωνίας για το φρικτό δυστύχημα.
Η Καρυστιανού δεν μένει αμέτοχη σε αυτό. Προσφάτως δήλωσε (στο Mega) ότι και η ίδια ανήκει σε αυτό το 25% που επιζητεί κάτι άφθαρτο, και «εκτίναξε» τα σενάρια περί πιθανής καθόδου της στον πολιτικό στίβο.
Πόσο απηχεί τις προσδοκίες της προέδρου του Συλλόγου «Τέμπη 2023» και τι θα σηματοδοτούσε μια τέτοια εξέλιξη για το σημερινό κατακερματισμένο και αμήχανο πολιτικό σκηνικό, στο οποίο κυριαρχούν η κρίση εμπιστοσύνης και η ρευστότητα;
Κάποιοι έσπευσαν να εμφανίσουν ως ειλημμένη απόφαση την ίδρυση πολιτικού φορέα εκ μέρους της, βασισμένου σε πανελλαδικό δίκτυο υποστηρικτών, χωρίς όμως να έχουν σαφές ιδεολογικο-πολιτικό στίγμα, αλλά με ευρύτερα κοινωνικά χαρακτηριστικά βασισμένα στην οργή και την αγανάκτηση που κινητοποίησαν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες τον Φεβρουάριο με κεντρικό σύνθημα «Δεν έχω οξυγόνο».
«Εχει έρθει η ώρα δράσης ως πολίτες»
Η αντίδραση της ίδιας ήταν έντονη, τους κατηγόρησε για fake news και «μυθεύματα» καταγγέλλοντας ως συκοφάντες όσους «φλομώνουν τον κόσμο με ψέματα όπως αυτά». Τι κρύβεται όμως πίσω από όλη αυτή τη διογκούμενη φημολογία; Για κάποιους η Καρυστιανού πλέον δεν είναι μόνον η μάνα-σύμβολο, αλλά ένα πρόσωπο με πολιτικό σχέδιο, οι δηλώσεις της θα μπορούσαν να γεννήσουν τέτοιες σκέψεις.
«Η κοινωνία πλέον δεν θέλει κάτι προερχόμενο από το σύστημα. Αυτή τη στιγμή η κοινωνία έχει ανάγκη από ανθρώπους ανεξάρτητους και άφθαρτους, οι οποίοι θα έρθουν με ένα καινούργιο πρόγραμμα, πλαίσιο, απελευθερωτικό, δίκαιο, δημοκρατικό και θα μπουν μπροστά», τονίζει.
Θα μπορούσε να ηγηθεί η ίδια σε μια τέτοια κατεύθυνση; «Δεν το ξέρω αυτό, δεν το βλέπω για μένα προσωπικά. Και το δήλωσα ότι ακόμα δεν σκεφτόμαστε κάτι τέτοιο καθόλου». Τι είναι όμως αυτό το 25%; Στην επίμαχη δημοσκόπηση το ερώτημα ήταν: «Εάν δημιουργούσαν ξεχωριστούς πολιτικούς φορείς οι κ.κ. Σαμαράς, Τσίπρας και η κυρία Καρυστιανού, ποιον θα επιλέγατε;». Το 53% δήλωσε «κανέναν από αυτούς», το 13% τον Αλέξη Τσίπρα, το 9% τον Αντώνη Σαμαρά και το 25% τη Μαρία Καρυστιανού. Σε παλαιότερη μέτρηση της GPO η αποδοχή της ίδιας στην κοινή γνώμη συγκέντρωνε ποσοστό 72,4%.
Είναι αυτονόητο ότι δέχεται εισηγήσεις να προχωρήσει σε συγκρότηση κόμματος ή φλερτ για να ενταχθεί σε άλλο κόμμα. Σειρά παρεμβάσεών της τροφοδοτεί τη σχετική συζήτηση, παρά τις διαβεβαιώσεις ότι «δεν είναι κάτι που περνάει από το μυαλό μας αυτή τη στιγμή» (Kontra Channel). «Αυτή τη στιγμή», ίσως όχι. Ομως στο μέλλον; H πρωτοβουλία για συγκεντρώσεις την ημέρα της ομιλίας του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ θεωρήθηκε κίνηση με πολιτικό αντίκτυπο. Οπως και η ομιλία της εκείνες τις ημέρες σε εκδήλωση μνήμης στη Θέρμη.
Η προτροπή «φτάνει ως εδώ, έχει έρθει η ώρα δράσης ως πολίτες» και «πρέπει να κινηθούμε για να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει», θα μπορούσε να εκληφθεί ως «προμήνυμα». Οπως και η παραίνεσή της ότι «πρέπει να πάρουμε μια απόφαση: ή θα μείνουμε αδρανείς στη βία και την αδικία που μας επιβάλλουν ή θα οχυρώσουμε τα δικαιώματά μας και τη χώρα μας».
Ο λόγος που ξεδιπλώνει έχει ολοένα και πιο σαφή αντιπολιτευτικά χαρακτηριστικά και δεν λείπουν οι αναφορές σε ζητήματα γενικής πολιτικής, όπως το σκάνδαλο των παράνομων αγροτικών επιδοτήσεων, η διασπάθιση κοινοτικών κονδυλίων, η ιδιωτικοποίηση της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Το «σήμα» που εκπέμπει γίνεται όλο και πιο ευδιάκριτο: «Ολοι οι πολίτες οφείλουμε να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, να δραστηριοποιηθούμε για το κοινό καλό», καθώς «το μόνο που βρίσκουμε μπροστά μας είναι το τείχος της διαπλοκής και της διαφθοράς».
«Αν δεν αντιδράσουμε άμεσα, θα νικήσει το κακό» είναι η προτροπή της. Αν σκέφτεται όντως το ενδεχόμενο ίδρυσης κόμματος εν όψει των εθνικών εκλογών του 2027, ή αν θα έβλεπε απλώς τη συμμετοχή της σε κάποιον κυοφορούμενο πολιτικό σχηματισμό, μένει να φανεί, μολονότι η ίδια δεν απέκλεισε να συμμετάσχει σε κάτι που θα είναι απόλυτα συμβατό με τα θέλω και τις σκέψεις της.
Πολιτικός διεμβολισμός
Τυχόν εμπλοκή της υπό οποιαδήποτε μορφή εκτιμάται ότι θα ωθούσε σε ανακατατάξεις και μετακινήσεις ψηφοφόρων μεταξύ των κομμάτων (υπαρκτών ή υπό διαμόρφωση), κυρίως όσων απευθύνονται στην ευρύτερη αντισυστημική ψήφο διαμαρτυρίας χωρίς οριοθετημένα ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Και πράγματι θα δυσκολευόταν κάποιος προς το παρόν να το τοποθετήσει με σιγουριά κάπου στον άξονα μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς.
Δεν πέρασε απαρατήρητη η αιχμή της για την αντιπολίτευση: «Είδατε πόσο μας αγάπησαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης μετά τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις. Ολοι βγήκαν και μιλούσαν για τα Τέμπη» είπε ενοχλημένη χωρίς να ξεχωρίσει κανένα κόμμα, ούτε καν την Πλεύση Ελευθερίας και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου που στηρίζει νομικά τα θύματα και έκανε σημαία της τα Τέμπη, αποκομίζοντας δημοσκοπικά οφέλη.
Ενα «κόμμα Τεμπών» θα διεμβόλιζε τόσο την Πλεύση Ελευθερίας, ίσως κυρίως αυτήν, όσο και άλλα κόμματα, όπως η Ελληνική Λύση, αλλά και η Νίκη, καθώς η Καρυστιανού φέρεται να διατηρεί διαύλους με εκκλησιαστικούς κύκλους της Βόρειας Ελλάδας, ενώ εκτιμάται πως διείσδυση θα είχε και σε ευρύτερα κοινά όπως της Φωνής Λογικής ή ακόμα και σε πιθανά κόμματα Σαμαρά και Τσίπρα.
Αν και δεν είναι βέβαιο ότι η αποδοχή και συμπάθεια που εκφράζεται στο πρόσωπό της μπορεί να μεταφραστεί σε εκλογική επιρροή, ωστόσο η προοπτική κομμάτων διαμαρτυρίας αποδεικνύεται ειδικά στις μέρες μας αρκετά ελκυστική για όσους επιζητούν την τιμωρία των συστημικών κομμάτων.
