Το τσιτάτο των αισιόδοξων θέλει τις κρίσεις ευκαιρίες. Το μότο των πεσιμιστών θυμίζει ότι λειτουργούν πάντα σωρευτικά – ακόμη κι αν μια κυβέρνηση καταφέρνει να τις ξεπερνά με αμυχές, όσο ο κατάλογός τους μεγαλώνει, η ανεκτικότητα των ψηφοφόρων μικραίνει. Ολοι, πάντως, συμφωνούν σε μια διαπίστωση: καμία δεν μοιάζει απόλυτα με μια άλλη. Ωστόσο, αντιπολιτευόμενοι στοιχηματίζουν πως οι δύο μεγάλες του τελευταίου εννεαμήνου, οι υποκλοπές και το σιδηροδρομικό δυστύχημα, θα βαρύνουν περισσότερο πίσω από τα παραβάν. Ο αντίλογος υποστηρίζει ότι το συλλογικό τραύμα που άνοιξε πάνω στις ράγες δεν είναι συγκρίσιμο με τις ρωγμές στους θεσμούς που προκάλεσαν οι παρακολουθήσεις. Η παράθεση των διαφορών και των ομοιοτήτων τους ίσως δίνει μια ιδέα για το πού έχουν δίκιο και πού άδικο όποιοι αποπειρώνται να εκτιμήσουν πώς θα επηρεάσουν αμφότερες τη λαϊκή ετυμηγορία.
Πρωτοφανής αρνητική αντίδραση
Από τις αρχές του 2020 η κυβέρνηση μετρά κρίσεις – Εβρος, πανδημία, ελληνοτουρκικά, λοκντάουν, μέγκα πυρκαγιές, ενεργειακά, πληθωρισμός, παρακολουθήσεις. Κι όμως, σύμφωνα με έμπειρο δημοσκόπο «δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης» για τον αντίκτυπο του δυστυχήματος στα Τέμπη. «Δεν έχουμε ξαναδεί τόσο αρνητική πρώτη αντίδραση της κοινής γνώμης γι’ αυτή την κυβέρνηση» λέει. «Ο,τι δεν έχασε καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας της, το έχασε σε μία εβδομάδα» προσθέτει.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
