Εχουν λόγο οι πολιτικοί αρχηγοί να φοβούνται ένα τηλεοπτικό debate; Δύσκολα θα απαντούσαμε θετικά στο ερώτημα αυτό! Οι παλιότεροι στην πολιτική έχουν δοκιμάσει τις δυνάμεις τους σε δεκάδες τηλεοπτικές συνεντεύξεις και μονομαχίες στη Βουλή. Εχουν άλλωστε στην ομάδα τους ειδικούς στην επικοινωνία που τους εκπαιδεύουν να αποφεύγουν τις κακοτοπιές. Οι νεοεισερχόμενοι πάλι μάλλον βλέπουν μια «τηλεμαχία» ως ευκαιρία να εδραιώσουν τη θεση τους ως παίκτες που αγωνίζονται με αξιώσεις δίπλα στους παλιούς του club των πολιτικών ηγετών. Το περιβάλλον είναι σχετικά προστατευμένο, αφού τα κόμματα έχουν φροντίσει να βάλουν κανόνες και περιορισμούς που δεν αφήνουν περιθώρια για εκπλήξεις.

Μια συνέντευξη πρόσωπο με πρόσωπο με έναν/μια αποφασισμένο/η δημοσιογράφο μπορεί να είναι πολύ πιο δύσκολη συνθήκη από ένα debate. Αυτό είναι μάλλον ένα show όπου οι συμβολισμοί που μεταφέρει η εικόνα μετρούν περισσότερο από το τι λέγεται. Ενα ιδρωμένο πρόσωπο μπορεί να κάνει ζημιά, αλλά για αυτό κανείς δεν βγαίνει στον αέρα χωρίς καλό make up και χωρίς οι συνεργάτες των πολιτικών να έχουν ελέγξει τη θερμοκρασία στο στούντιο!

Δύσκολα οι ερωτήσεις θα φέρουν σε δύσκολη θεση κάποιον, μια και όλοι έχουν περάσει ώρες με «προσομοίωση του debate», με τους επιτελείς των αρχηγών να κάνουν δοκιμαστικά κάθε πιθανή ερώτηση και εκείνους να προβάρουν πιθανές απαντήσεις μέχρι να βρεθεί η καλύτερη. Αλλωστε και οι τηλεθεατές δεν περιμένουν το debate για να μάθουν τις θέσεις των πολιτικών. Για θέαμα διψούν – τι γραβάτα φοράει ο ένας, γιατί δεν φοράει ο άλλος, αν σταυρώνει τα χέρια ο τρίτος.

Βέβαια ιστορικά υπάρχουν παραδείγματα που πολιτικοί βρέθηκαν σε δύσκολη θέση – π.χ. ο Δουκάκης όταν ρωτήθηκε αν θα άλλαζε γνώμη για τη θανατική ποινή σε βιαστές αν θύμα βιασμού έπεφτε η γυναίκα του. Αλλά και πάλι, δεν έχασε τις εκλογές για αυτό. Απλώς έδωσε ένα όπλο παραπάνω στην ομάδα Μπους να τον παρουσιάσει ως αδύναμο πολιτικό.

Πάμε στα δικά μας τώρα. Δεν νομίζω ότι φοβάται το debate με τον Τσίπρα ο Μητσοτάκης. Πολύ απλά προτιμά να έχει απέναντί του όλους τους αρχηγούς. Η σημειολογία θα τον ευνοήσει. Εκείνος μόνος του με τη σαφή πρόταση για αυτοδύναμη κυβέρνηση και απέναντί του ο Τσίπρας, ο Ανδρουλάκης και ο Βαρουφάκης να υποστηρίζουν κυβέρνηση συνεργασίας αλλά χωρίς να συμφωνούν να συνεργαστούν!

Σε ενδεχόμενες δεύτερες εκλογές, δεν θα απέκλεια το ενδεχόμενο να δούμε debate με τους δύο. Γιατί τότε θα συμπίπτουν οι επιδιώξεις τους. Ο μεν Μητσοτάκης θα θέλει να συσπειρώσει το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο κι ο Τσίπρας να προβάλει τον εαυτό του ως μόνη ρεαλιστική λύση για όσους δεν θέλουν τη ΝΔ. Αρα η εικόνα μιας «Μάχης για δύο» θα είναι ζητούμενο. Κι όσοι γοητεύονται από ένα τέτοιο θέαμα, καθώς θα έχουν αλλάξει οι συνθήκες, είναι πιθανό να δουν την επιθυμία τους να ικανοποιείται!

Ο κ. Χάρης Γούλιος είναι επικοινωνιολόγος, διευθυντής Μάρκετινγκ του MEGA.