Επιστρέφει η Ευρώπη στην περίοδο των μεγάλων γεωγραφικών, πολιτικών, πολιτιστικών διαιρέσεων, ρηγμάτων και συγκρούσεων που επικράτησαν μετά τη Μεταρρύθμιση (Reformation), πριν από πεντακόσια χρόνια περίπου; Επιστρέφει, υποστηρίζει ο γνωστός καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ Br. Simms σε ένα πρόσφατο αμφιλεγόμενο δοκίμιό του (βλέπε Br. Simms, «Europe’s New Reformation», New Statesman, 6 Φεβρουαρίου 2019).
Η περίοδος των διαιρέσεων, ρηγμάτων και συγκρούσεων που ξεκίνησε στις αρχές του δέκατου έκτου αιώνα για θρησκευτικούς, δογματικούς λόγους αρχικά διήρκεσε περίπου διακόσια χρόνια. Ηταν συγκρίσεις και ρήγματα ανάμεσα στις τότε πολιτικές οντότητες, αλλά και οξύτατες πολιτικο-ιδεολογικές αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό των οντοτήτων αυτών. Ο Simms εκτιμά ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει σήμερα στην Ευρώπη, που θα διαρκέσει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ανοίγει μια νέα ιστορική περίοδος κατακερματισμού που είναι άγνωστο πώς και πότε θα κλείσει, αν και αυτή τη φορά δεν είναι η θρησκεία και η Εκκλησία στο επίκεντρό της. Στο επίκεντρο είναι το ερώτημα εάν θα υπάρχει μια υπερεθνική τάξη πραγμάτων/σύστημα ως υπέρτατη εξουσία που θα διασφαλίζει τη σταθερότητα και την ειρήνη στην Ευρώπη (Ευρωπαϊκή Ενωση) ή εναλλακτικά οι επιμέρους πολιτικές οντότητες (εθνικό κράτος) θα ασκούν την απόλυτη εξουσία. Στον δέκατο έκτο αιώνα η υπέρτατη εξουσία που αμφισβητήθηκε ποικιλοτρόπως ήταν βεβαίως η παπική Εκκλησία και οι δογματικές της θέσεις για τη θρησκεία. Αλλά βέβαια τότε τα πραγματικά προβλήματα για διαχείριση – πέραν αυτών της κατανομής της εξουσίας – ήταν σε σημαντικό βαθμό εντοπισμένα στο πλαίσιο των επιμέρους πολιτικών μονάδων. Δεν υπήρχε ούτε παγκοσμιοποίηση, ούτε τεχνητή νοημοσύνη, οικονομική αλληλεξάρτηση ή κλιματική αλλαγή.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
