Η 9η Διεθνής Διάσκεψη για τους Ωκεανούς (9th Our Ocean Conference), ένα παγκόσμιο φόρουμ διαλόγου κυβερνήσεων, διεθνών οργανισμών, ακαδημαϊκών, μη κυβερνητικών οργανώσεων και στελεχών του ιδιωτικού τομέα η οποία πρόκειται να συνέλθει στην Αθήνα στο Πολιτιστικό Κέντρο του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος» μεταξύ 15 και 17 Απριλίου και να επικεντρωθεί σε ζητήματα όπως η προστασία των θαλάσσιων περιοχών, η μόλυνση, η ασφάλεια, η αλιεία, η «μπλε οικονομία», ο τουρισμός, η πράσινη ναυτιλία και η πράσινη μετάβαση της λεκάνης της Μεσογείου, αποτελεί μια σημαντική διεθνή πρωτοβουλία που υποδεικνύει τη σταδιακή διεύρυνση της συνείδησης της κλιματικής κρίσης.
Εχοντας συγκληθεί για πρώτη φορά έπειτα από πρόταση του αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Τζον Κέρι το 2014, εξελίσσεται σε θεσμό που επιδιώκει τη συνεννόηση σε μεγάλη κλίμακα ως προς την προστασία των ωκεανών. Η σημασία παρόμοιων δράσεων καθίσταται σαφής αν αναλογιστεί κανείς το ιστορικό τους στο πρόσφατο παρελθόν: εκστρατείες για την ευαισθητοποίηση του κοινού και την πρόληψη της ρύπανσης του θαλάσσιου περιβάλλοντος ήταν σπάνιες πριν από τη δεκαετία του ’80, ενώ διεθνείς πρωτοβουλίες ήταν πιθανότερο να προέρχονται από μη κυβερνητικές οργανώσεις παρά από φορείς με την απαραίτητη δικαιοδοσία για νομοθετική αντιμετώπιση του προβλήματος.
Ως αποτέλεσμα, τις εξάρσεις του ενδιαφέροντος της κοινής γνώμης (όπως στην περίπτωση της ευρύτατα διαδεδομένης καμπάνιας «Save the Whales») ακολουθούσαν συχνές υφέσεις. Η καμπή θα πρέπει να τοποθετηθεί στις αρχές της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, όταν τα δεδομένα της κλιματικής επιστήμης όσο και οι ορατές συνέπειες των μεταβολών υποχρέωσαν τη διεθνή κοινότητα να υιοθετήσει το Πρωτόκολλο του Κιότο. Εκτοτε, η διαδικασία αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης θεσμοποιείται, αν και η διαχείρισή της, σύμφωνα με τους περισσότερους επιστήμονες, υπολείπεται ακόμη σε ταχύτητα από το επιθυμητό.
Είναι γεγονός, ωστόσο, ότι παρά την άνοδο της ανησυχίας για τα κλιματικά φαινόμενα, η σημασία των ωκεανών για το παγκόσμιο σύστημα και ο κίνδυνος που διατρέχει το 70% της επιφάνειας του πλανήτη δεν έχουν γίνει πλήρως κατανοητά από το κοινό. Στην πράξη, η άνοδος της θερμοκρασίας και της στάθμης, η μεταβολή της σύστασης της χλωρίδας και της πανίδας των θαλασσών βρίσκονται στην καρδιά του ζητήματος. Οπως και στην περίπτωση της ακραίας καιρικής αστάθειας ή των απειλητικών δασικών πυρκαγιών, οι μεταβολές αγγίζουν ήδη τη Μεσόγειο. Και το επείγον της κατάστασης απαιτεί την προσοχή (και τη συμμετοχή) όλων μας.
