«Αναγκαστήκαμε και τα χαλάσαμε όλα, τα ξανασπείραμε. Εχουμε ενάμιση μήνα και ακόμα παλεύουμε να τα ξαναφυτρώσουμε γιατί φεύγοντας το νερό, πίσω του άφησε το απόλυτο χάος. Ούτε και εμείς δεν ξέρουμε πώς να συμπεριφερθούμε. Πριν από 10 μέρες μπήκαμε μέσα και είχε ακόμα νερό…».
Αυτά είναι τα πρώτα λόγια του αγρότη Γρηγόρη Βασιλόπουλου, τον οποίο επισκεφθήκαμε στον χώρο του προκειμένου να μας μιλήσει για τον αντίκτυπο των κακοκαιριών «Daniel» και «Elias», που βίωσε πρόσφατα η Θεσσαλία, τόσο σε επαγγελματικό-οικονομικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο.
Ο Γρηγόρης Βασιλόπουλος, εδώ και περίπου δώδεκα χρόνια ασχολείται με καλλιέργειες τριφυλλιού και καλαμποκιού, οι οποίες, όπως μας είπε και ο ίδιος, έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα από τις πλημμύρες.
Φτάνοντας στο κτήμα του, μας υποδέχθηκε ο φύλακας άγγελος, ένας υπερμεγέθης σκύλος, άγριος στην όψη αλλά άκακος, όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια. Αφού τα… βρήκαμε με τον τετράποδο φύλακα, ξεκινήσαμε τη συζήτηση με τον κ. Βασιλόπουλο.
Θα θέλαμε, αρχικά, να μας πείτε ο δικός σας αγροτικός τομέας ποιες ζημιές υπέστη.
«Ολες οι καλλιέργειες… Ηταν η απόλυτη καταστροφή, δηλαδή μιλάμε περίπου για 450 στρέμματα τριφύλλι και γύρω στα 150 στρέμματα καλαμπόκι. Αναγκαστήκαμε και τα χαλάσαμε όλα… τα ξανασπείραμε. Εχουμε ενάμιση μήνα και ακόμα παλεύουμε να τα ξαναφυτρώσουμε γιατί φεύγοντας το νερό, πίσω του άφησε το απόλυτο χάος. Ούτε και εμείς δεν ξέρουμε πώς να συμπεριφερθούμε. Πριν από δέκα μέρες μπήκαμε μέσα και είχε ακόμα νερό…».
Η παραγωγική σας δραστηριότητα πώς επηρεάστηκε;
«Τα καλαμπόκια, για να φανταστείτε λίγο τα έξοδά τους και το κόστος της ζημιάς, είναι γύρω στα 230 ευρώ το στρέμμα, 150 στρέμματα με 230 ευρώ φτάνουμε στις 35 με 40 χιλιάδες. Στα τριφύλλια είχαν γίνει ήδη κάποιες κοπές και έμεναν άλλες δύο να κάνουμε, που αντιστοιχούν σε 100 ευρώ το στρέμμα η κάθε κοπή και μιλάμε για 100 στρέμματα… Αντιλαμβάνεστε λοιπόν το ύψος της ζημιάς. Συν το ότι τα τριφύλλια λόγω του νερού χάθηκαν, ενώ μερικά ήταν νεόφυτα. Ούτε και εμείς δεν ξέρουμε πώς να συμπεριφερθούμε. Γύρω στις 8.000 με 10.000 χιλιάδες είναι η ζημιά σε λάδια και πετρέλαια για τα μηχανήματα. Τώρα έχουμε έρθει σε ένα σημείο που το παλεύουμε να φυτρώσουν. Αυτή την εποχή, ήδη, έπρεπε να είχαμε κόψει τριφύλλια, γιατί είχαμε την πελατεία μας. Είμαστε ξεκρέμαστοι, η σοδειά πάει δύο μήνες πίσω και χάνουμε και την αγορά. Οικονομικά έχουμε εξαθλιωθεί».
Ποια είναι τα βασικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η τοπική αγροτική κοινότητα μετά τις δύο καταστροφικές πλημμύρες που βίωσε η Θεσσαλία;
«Μεγάλο πρόβλημα έχουν οι άνθρωποι που ήταν ίσα-ίσα, που έκλεισαν την πόρτα στους προμηθευτές τους. Θέλουν να πάνε να βάλουν πετρέλαιο και δεν τους δίνει κανείς με πίστωση, ούτε λιπάσματα ούτε μηχανήματα. Τουλάχιστον εμείς σώσαμε τα μηχανήματα. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι στο έλεος του Θεού. Από το Κουλούρι και μέσα, πριν μία εβδομάδα έφυγε το νερό και άρχισαν οι άνθρωποι να μαζεύουν τον εξοπλισμό τους. Εννοείται πως δεν πήραν σοδειά. Μερικοί δεν έχουν δίκτυο να ποτίσουν, θα υπάρξει κοινωνική έκρηξη. Εχουμε άστεγους, γιατί στο Κουλούρι έχουν πέσει 20 σπίτια. Είτε φιλοξενούνται είτε πληρώνουν ενοίκια και είναι πάρα πολύ δύσκολα τα πράγματα. Ο κόσμος δεν τα καταλαβαίνει αυτά. Δεν βλέπει τις επιπτώσεις της πλημμύρας. Οι αγρότες στην Καρδίτσα βίωσαν τρεις πλημμύρες».
Ποιες ζημιές υπέστη το σπίτι σας ή άλλες ιδιοκτησίες σας εξαιτίας αυτών των καταστροφικών πλημμυρών; Πώς επηρεάστηκε η καθημερινή σας ζωή;
«Βασικά, εμείς ήμασταν τυχεροί, γλίτωσε η έδρα μας, δηλαδή αυτό εδώ, η βάση της δραστηριότητάς μας… Το νερό έφτασε ακριβώς στα σύνορα, ήθελε άλλους δέκα πόντους για να μπει μέσα να μας πλημμυρίσει. Γλίτωσε το σπίτι μας στο Δασοχώρι, το οποίο εκκενώθηκε όλο, όπως και άλλα χωριά. Εμείς ήμασταν λίγο πιο ψηλά και αυτό το θεωρούμε τύχη. Οπως προανέφερα, το δικό μας σπίτι σώθηκε, ωστόσο είχαμε αποκοπεί λόγω του ποταμού. Γι’ αυτό αποφασίσαμε να μείνουμε στο αυτοκίνητο, για να είμαστε σε ετοιμότητα. Τα παιδιά μου κοιμούνταν τέσσερις μέρες εδώ, γιατί φοβόμασταν το νερό. Είχαν πάρει τα μηχανήματα και τα έβαλαν πάνω στην αερογέφυρα, τουλάχιστον να σωθούν αυτά.
Με τους δύο γιους μου είμαστε μία δύναμη και είχαμε μπορέσει να βάλουμε ορισμένα χρήματα στην άκρη, τελείωσαν και αυτά. Από τον καινούριο χρόνο λέμε «άντε πάλι από την αρχή», δουλειά από το 2011 πάλι απ’ την αρχή. Βέβαια, σώσαμε τον εξοπλισμό μας, που είναι πολύ σημαντικό. Τις πρώτες μέρες ήμασταν όλοι πεσμένοι ψυχολογικά, ήρθε το απόλυτο χάος. Τώρα το παλεύουμε, είναι πλέον στη ρουτίνα μας. Απλώς, πέρυσι τέτοια εποχή σηκωνόμουν στις έξι και στις εννιά ήμουν στο σπίτι για να ξεκουραστώ. Σήμερα, σηκώθηκα στις τέσσερις και θα γυρίσω σπίτι στις δύο τα χαράματα. Περισσότερη δουλειά, περισσότερη ένταση, καθόλου ελεύθερος χρόνος».
Πώς αντιμετωπίσατε αυτές τις ζημιές και σε ποιες ενέργειες προβήκατε προκειμένου να αντιμετωπίσετε αυτή την οδυνηρή πραγματικότητα;
«Με σκληρή δουλειά. Τώρα έχουμε έρθει σε ένα σημείο που το παλεύουμε να φυτρώσουν. Δεν το βάλαμε κάτω αλλά σας είπα, είναι που είμαστε τυχεροί γι’ αυτό και μπορούμε και μιλάμε τώρα. Εχουμε τα μηχανήματά μας, πάω σπίτι και έχω φαγητό να φάω, ρούχα να φορέσω. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν ούτε τα βασικά».
Θεωρείτε ότι παρά την καταστροφική έκταση που έλαβαν οι πλημμύρες και τις επιπτώσεις τους, μπορούμε να αποκομίσουμε κάποια μαθήματα για το μέλλον;
«Οπωσδήποτε μπορούμε να πάρουμε μαθήματα! Κυρίως, ότι δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω, έτσι και αλλιώς σημειώνεται και εξέλιξη στα μηχανήματα. Ας ελπίσουμε πως θα γίνει κάτι καλύτερο. Επομένως, κρατάμε τη θετική σκέψη και την αισιοδοξία. Αλλωστε, εμείς οι Θεσσαλοί είμαστε επίμονοι!».
