Με αφορμή την έκδοση του υπέροχου memoir του «Broken Greek» μιλήσαμε με τον Pete Paphides για τη σημασία των τραγουδιών μαζικής αποδοχής.
Καταφύγιο, εργαλείο αισθηματικής αγωγής, μέσο σύνδεσης με την πατρίδα του (που δεν ήταν η χώρα στην οποία μεγάλωσαν οι γονείς του). Oλους αυτούς τους ρόλους έχει επιτελέσει η ποπ μουσική για τον Παναγιώτη Παφίδη, ο οποίος έχει κάνει – με το όνομα Pete Paphides – σημαντική καριέρα ως μουσικοκριτικός και ραδιοφωνικός παραγωγός στα πιο έγκριτα Μέσα της Βρετανίας («The Times», «The Guardian», BBC). Το βιβλίο του που κυκλοφόρησε πρόσφατα με τίτλο «Broken Greek» (και έχει λάβει εξαιρετικές κριτικές) εστιάζει στην παιδική του ηλικία και στο πώς τα μεγάλα χιτ των 70s διαμόρφωσαν την προσωπικότητά του παράλληλα με τις εμπειρίες του ως παιδιού μεταναστών. Ο διακεκριμένος μουσικόφιλος γεννήθηκε το 1969 στο Μπέρμιγχαμ από πατέρα Κύπριο και ελληνίδα μητέρα και μεγάλωσε ουσιαστικά πάνω από το μαγαζί fish and chips των γονιών του. Οι σχεδόν 600 σελίδες του πονήματός του σε ξαφνιάζουν αρχικά, όμως το πόνημά του αποδεικνύεται ακαταμάχητο ανάγνωσμα: καθηλωτικό, ψυχαγωγικό, συγκινητικό και πάρα πολύ αστείο. Φυσικά πέραν των αναφορών στους Abba, τον Μακ Κάρτνεϊ και τον Μπόουι, υπάρχουν οι απαραίτητες παραπομπές και στα ελληνικά ακούσματά του, από τη συμμετοχή της Μαρίζα Κωχ στη Γιουροβίζιον μέχρι τη «Συννεφιασμένη Κυριακή» που όταν ήταν μικρός τον τρόμαζε λίγο λόγω του συναισθηματικού αντίκτυπου που είχε στον πατέρα του. Την απίστευτη ομορφιά του τραγουδιού του Τσιτσάνη τη συνειδητοποίησε αρκετά μεγαλύτερος. Μιλήσαμε ορισμένες ημέρες μετά την κυκλοφορία του memoir του, πριν από την επιβολή του lockdown δηλαδή, και η συζήτησή μας έγινε με εναλλαγές της ελληνικής και της αγγλικής γλώσσας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
