Η εποχή που ζούμε είναι πολυφωνική, η επικοινωνία άμεση, σχεδόν ιλιγγιώδης· ο σύγχρονος κόσμος είναι ταχύς και απόλυτα εξαρτημένος από την εικόνα. Οι άνθρωποι είναι πλέον εξοικειωμένοι με άλλες γλώσσες και πολιτισμούς. Το μήνυμα τρέχει από τη μία οθόνη στην άλλη δίχως να χρειάζεται πια ο διαμεσολαβητής, ο χρόνος ή η αποκωδικοποίηση. Οι σκέψεις έγιναν γρήγορες, οι ανάγκες υλικές και η ανθρώπινη αγωνία εφήμερη. Φαίνεται πως ο άνθρωπος με το μεγάλο εγώ προσαρμόζεται σε έναν κόσμο ολοένα πιο τεχνοκρατικό, λιγότερο ρομαντικό, όπου ίσως να μην υπάρχει χώρος για λυρισμό. Κι αν είναι έτσι, αναπόφευκτα προκύπτει το ερώτημα: έμεινε καθόλου χώρος για την ποίηση; Μπορούν οι ποιητές να προλάβουν την πραγματικότητα εφόσον μετρούν τον χρόνο πάντα πιο αργά, πιο καθολικά, συνυπολογίζοντας το παρελθόν κι αναμοχλεύοντας τις μνήμες με τον παρόντα χρόνο; Ποιος μπορεί να περιμένει, όταν οι σκέψεις χρειάζονται χρόνο για να χωνευτούν και οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν πάλι να στοχάζονται;
Η απάντηση στα παραπάνω βρίσκεται στην εξαιρετική νέα μετάφραση του Χάρη Βλαβιανού των ποιημάτων του σπουδαίου Ανταμ Ζαγκαγιέφσκι με τίτλο Στην ομορφιά που δημιουργούν οι άλλοι που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
